ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 223

จวนเสนาบดี

ซูจื่ออวี๋กำเงินสามร้อยตำลึงเดินหาจนทั่วก็ไม่พบกับจี้หยกที่มีรูปร่างและเหมาะสมจึงได้ตัดสินใจกลับจวนก่อน

ทันทีที่นางกลับมาถึงเรือนฝูเชิง ซิวขุยเดินมองซายมองขวาเข้ามา

“คุณหนู คุณหนูเจ้าคะ!” ซิวขุยดึงซูจื่ออวี๋เข้าไปในห้องอย่างรวดเร็วก่อนจะปิดประตูและพูดด้วยความระมัดระวัง “คุณหนูเจ้าคะ บ่าวคิดว่ามีบางอย่างผิดปกติ”

ซูจื่ออวี๋คิดว่ามันน่าขันเล็กน้อย สาวรับใช้ตัวน้อยนางนี้ บอกว่าลมคือฝน ตื่นเต้นจนหน้าแดงไปหมด

ซูจื่ออวี๋รินน้ำชาให้ตัวเองอย่างเชื่องช้าพร้อมกับถามไปด้วย “เป็นอะไรไป? เกิดอะไรขึ้น?”

ซิวขุยกระซิบตอบ “คุณหนู บ่าวตามคุณหนูสี่ไป เห็นว่าคุณหนูสี่ซื้อของแปลกๆมากมาย นอกจากผ้าสีแดงแล้วนางยังขายด้ายเงินด้ายทองและรองเท้าปักลายคู่หนึ่ง แล้วก็ยังมีแจกันกระเบื้องเคลือบสีแดง นี่มัน...”

ซูจื่ออวี๋หยุดดื่มชาในมือ ของพวกนี้เป็นของที่ต้องใช้ในการแต่งงานไม่ใช่หรือ?

แต่การแต่งงานของจวนหันมีกำหนดหลังฤดูใบไม้ร่วง

ซูจื่ออวี๋ลดถ้วยชาลงไว้ใต้จมูกและสูดดมกลิ่นชาเบาๆ ชามีกลิ่นอ่อนๆแต่นางกลับได้กลิ่นแปลกๆบางอย่าง

ซูจื่อเยว่กำลังทำอะไรกันแน่?

ซูจื่ออวี๋ขบคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะเอ่ยปาก “ซิวขุย เจ้าหาวิธีสืบว่าชุดแต่งงานของพี่รองเป็นอย่างไร” หลังจากที่ซูจื่ออวี๋พูดจบนางก็ยัดเงินยี่สิบตำลึงใส่มือของซิวขุย

ซิวขุยตื่นตระหนกและรีบพูด “คุณหนู บ่าวไม่ต้องการเงินมากมายเช่นนี้” นี่มันเป็นเงินเดือนสี่เดือนเชียว

ซูจื่ออวี๋พูดอย่างเฉยเมย “สิบตำลึงเป็นค่าปิดปาก อีกสิบตำลึงให้เจ้าไปซื้อขนมกิน วางใจเถอะ จากนี้ไปคุณหนูของเจ้าจะไม่ขัดสนเรื่องเงินแล้ว”

นางเคาะนิ้วลงบนโต๊ะและตัดสินใจว่าเรื่องนี้ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับตัวเองไม่ต้องใส่ใจ!

ซูจื่ออวี๋พูดว่า “ไม่ต้องสนใจเรื่องนี้แล้ว พวกเราทำเป็นไม่รู้แล้วดูแลตัวเองให้ดีกันเถอะ ”

ซิวขุยพยักหน้าแล้วถามว่า “อือ ได้เจ้าค่ะคุณหนู อ๋อ จริงสิคุณหนู สามร้อยตำลึงน่าจะเพียงพอที่จะซื้อของที่จำเป็นแล้ว พรุ่งนี้ให้พ่อบ้านหลี่นำรถออกไปซื้อของกันเถอะ”

ริมฝีปากของซูจื่ออวี๋กระตุก “บางครั้งเจ้าก็เหมือนหญิงชราจริงๆ ไม่เพียงแค่ชอบวิตกกังวล ยังมีความจำที่ไม่ดีอีกต่างหาก ฉินอ๋องบอกแล้วไม่ใช่หรือว่าไม่ต้องซื้ออะไรทั้งนั้น” นางสุขอกสุขใจทั้งยังสงบร่มเย็น สุขใดเล่าจะเท่าการได้ประหยัดเงิน

สีหน้าของซิวขุยเต็มไปด้วยความขมขื่น “แต่มันอาจจะทำให้คนอื่นหัวเราะเยาะได้”

ซูจื่ออวี๋เลิกคิ้วก่อนจะพูดว่า “ภริยาของฉินอ๋อง ผู้ใดมันกล้าหัวเราะ?”