ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 224

ในเวลาเดียวกัน จวินมู่เหนียนแห่งจวนฉินอ๋องเองก็กำลังพูดจาทำนองเดียวกันว่า “ภริยาของข้าใครมันกล้าหัวเราะ?”

พ่อบ้านเฟิงพูดอย่างจำใจ “แต่ไหนแต่ไรไม่เคยมีครอบครัวของสามีคนใดส่งของหมั้นและสินทรัพย์ก่อนแต่งให้กับบ้านฝ่ายหญิง”

จวินมู่เหนียนพูดอย่างไม่ใส่ใจ “ถ้าเช่นนั้นก็ให้ข้าเริ่มทำสิ่งนี้เป็นคนแรก อ๋อ ส่งสิ่งนี้ไปพร้อมกัน”

จวินมู่เหนียนนำเครื่องประดับเพลิงจิ้งจอกที่เขาเพิ่งล้างเช็ดทำความสะอาดกับมือและดันมันไปให้กับพ่อบ้านเฟิง

พ่อบ้านเฟิงรับมาและกล่าวว่า “ท่านอ๋องทรงใช้กฎเกณฑ์ของชายาเอกมาแต่งงานกับแม่นางซูเช่นนี้จะทำให้ฝ่าบาทรู้สึกไม่พอพระทัยหรือไม่?”

จวินมู่เหนียนหยุดมือที่กำลังเขียนอยู่ลง เขาสามารถที่จะไม่ใส่ใจเรื่องที่ผู้อื่นพูด แต่ไม่สามารถที่จะละเลยความคิดของฮ่องเต้และฮองเฮาที่มีต่อซูจื่ออวี๋ได้

จวินมู่เหนียนตอบกลับ “การต้อนรับเจ้าสาวให้เป็นไปตามมารยาทของชายารอง แต่ตั้งแต่ที่ออกจากประตูจวนเสนาบดีจนเข้าสู่จวนอ๋องทั้งหมดต้องเข้าทางหลัก เรื่องเล็กน้อยต้องรอบคอบ เรื่องใหญ่อย่าล่วงเกิน”

พ่อบ้านเฟิงกระจ่างแจ้งพร้อมกับพยักหน้าตอบซ้ำๆ “ข้าน้อยเข้าใจแล้ว ท่านอ๋องโปรดวางพระทัย ชายาอ๋องต้องพอใจอย่างแน่นอน”

หลังจากที่จวินมู่เหนียนพยักหน้ารับ พ่อบ้านเฟิงก็หมุนตัวเดินออกไป

วันต่อมา ณ เรือนเสนาบดี

อันที่จริงวันนี้ซูจื่ออวี๋อยากจะออกไปเดินดูอีกครั้งเพื่อหาจี้หยกที่เหมาะสม แต่ไม่คิดเลยว่านางยังไม่ทันจะได้ออกจากเรือน

“คุณหนู ท่านรีบมาดูเร็วเจ้าค่ะ!” ซิวขุยเมื่อได้ยินว่าซูจื่ออวี๋ตื่นแล้วก็ตะโกนอยู่หน้าประตูด้วยความอภิรมย์ น้ำเสียงของนางเก็บซ่อนความดีใจเอาไว้ไม่มิด

ซูจื่ออวี๋เปิดประตูออกด้วยความสงสัยและตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง