ยอดหมอร้อยพิษสยบปฐพี นิยาย บท 128

“สนิท! สนิทกันมาก!”

ฉู่เชียนหลีตอบอย่างเด็ดขาด

ความสัมพันธ์ของนางกับตั๋วอาหารและที่นั่งระยะยาว จำเป็นต้องพูดอีกหรือ?

เฟิ่งเสวียนตู้ตกตะลึงครู่หนึ่ง และเมื่อเขามองดูดวงตาที่จริงจังของฉู่เชียนหลี หัวใจที่แขวนอยู่ก็โล่งใจในทันใด

“จริงหรือ?”

“ของจริงยิ่งกว่าไข่มุก!” ฉู่เชียนหลีหรี่ตาลง ประกายอันตรายส่องผ่านเข้ามาในดวงตา “เจ้าขี้เหร่ มีคนพูดอะไรกับเจ้าหรือเปล่า?”

ใครกล้าทำลายความสัมพันธ์ตั๋วอาหารระยะของนาง นางจะทุบหม้อทานข้าวของผู้นั้น!

ดวงตาเรียวของเฟิ่งเสวียนตู้สว่างขึ้นเล็กน้อย เขาอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา

นางตอบอย่างหนักแน่นเช่นนี้ต้องไม่มีปัญหาแน่นอน ก็หมายความว่าความสัมพันธ์สนิทกันมากจะไม่จางหาย

เขาและเชียนหลีจะไม่เป็นเหมือนคนอื่น

เทียนชูและเทียนเสวียนควรถูกลงโทษแล้ว

เมื่อเห็นว่าเขากลับมาเป็นปกติ ฉู่เชียนหลีก็ยกมือขึ้นและวางมือบนหน้าผากของเขาอย่างไม่เข้าใจ

“เจ้าขี้เหร่ เจ้าไม่สบายหรือเปล่า?”

“ไม่เป็นไร”

“จริงหรือ?”

“อืม”

ฉู่เชียนหลีลุกขึ้นยืน ดึงหน้ากากบนหน้าเขาออก กุมแก้มของเขาแล้วมองดูอย่างละเอียดอยู่ครู่หนึ่ง พบว่าไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง จึงโล่งใจ

แต่ไม่มีปัญหาทางร่างกาย ไม่ได้หมายความว่าไม่มีปัญหาทางจิตใจ นางควรจะออกคำถามทดสอบทางจิตวิทยาชุดหนึ่งแก่เขาหรือไม่?

ตัวอย่างเช่น ลูกสะใภ้ในอานาคตและมารดาแท้ๆตกลงไปในน้ำ เจ้าจะช่วยชีวิตใครก่อน?

เฟิ่งเสวียนตู้ยืนขึ้น เพราะความใกล้ชิดอย่างกะทันหันของฉู่เชียนหลี หูของเขาจึงแดงระเรื่อน้อยๆ

“เพิ่งตื่น คอแห้งแล้วใช่ไหม ข้าจะเทชาหมิงเซียงกั๋วแก้วหนึ่งให้เจ้า ในห้องพระเครื่องต้น ผู้อาวุโสใหญ่ได้เตรียมอาหารไว้แล้ว มีหลายแบบ เจ้าไปเลือกกับข้าไหม?”

“ตกลง” เมื่อได้ยินว่ามีของอร่อย ฉู่เชียนหลีก็ลืมการทดสอบไปทันทีแล้วตามเขาไปอย่างมีความสุข

เมื่อทั้งสองเดินจากกันไปไกล เทียนเสวียนก็กระโดดออกข้างกำแพง

“เฮ้อ ท่าทางแบบนั้นนายท่านของพวกเรา ไม่น่าดูเลยจริงๆ!”

เทียนชูฉีกคาถาล่องหนบนร่างกายออก “ใช่ เมื่อก่อน นายท่านทำอะไรได้อย่างง่ายดาย แต่ตอนนี้ต่อหน้าคุณหนูใหญ่ เป็นเหมือนคนละคนกันเลย ถ้าข่าวนี้แพร่กระจายออกไป ก็จะทำให้คนพวกนั้นตกใจจนระเบิดตัวเองทันที?”

เสียงของผู้อาวุโสใหญ่ดังขึ้นจากท้องฟ้าอย่างกะทันหัน

“เจ้าเด็กสอง ไม่มีอะไรทำก็ไปสืบข่าวซะ ถ้าทำให้เรื่องสำคัญล่าช้าจะถอนขนของเขาออกให้หมด”

“ขอรับ!”

เทียนชูและเทียนเสวียน กระโดดออกไปทันที

ผู้อาวุโสใหญ่ที่สร้างอนุสาวรีย์ให้กับเส้นผมกับเซินเป่า พ่นลมหายใจออกมา แล้วค่อยๆ ดึงพลังเสวียนที่แอบดูไว้อย่างช้าๆ พร้อมลูบเคราดูเหมือนกับคนที่เดินผ่านเรื่องนี้มา

ทำได้ง่ายดายเรียกว่าการล่า เมื่อไม่ได้ก็กังวลว่าจะไม่ได้ เมื่อได้ก็กังวลว่าจะสูญเสียและทำอะไรไม่ถูกถึงจะเรียกว่าความรัก!

ในที่สุดนายท่านก็รู้แจ้งแล้ว!

เมื่อตระกูลอื่นในซ่างอวี้รู้เรื่องนี้ เกรงว่าพวกเขาจะ...

เมื่อถึงเวลานั้น แม่นางฉู่จะรับมือไหวเหรอ?

สามวันมานี้ ฉู่เชียนหลีช่วยพวกโจวเหลียวรักษาปัญหาทางร่างกายของพวกเขา

การได้ยินของโจวเหลียวได้รับการฟื้นฟู อาการบาดเจ็บที่เอวของหลิวเฟยก็หายเป็นปกติ ต่อมาก็แค่ต้องการพักผ่อนเพียงครึ่งเดือนเท่านั้น

หลี่เฉวียนมียากเล็กน้อย หลังจากล้างพิษออกมา ลายเส้นชีพจรถูกกร่อนค่อนข้างรุนแรง

ฉู่เชียนหลีไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องเริ่มต้นงานเดิมของการต้มมนุษย์อีกครั้ง หลังจากต้มอยู่ในถังเหล็กเป็นเวลาหนึ่งชั่วโมง กลิ่นหอมก็ลอยมาแต่ไกล ดึงดูดผู้คนจำนวนมากให้สูดดมในทิศทางของตระกูลซูเป็นเวลากว่าชั่วโมง ต่างคาดเดาว่าต้องเป็นคุณหนูใหญ่ของตระกูลซู กำลังกลั่นแปรยาเซียน

วันนี้ ฉู่เชียนหลีนอนหลับสบายจนพอ รับประทานอาหารเช้าอย่างมีความสุข และไปที่ลานหน้าเรือนเพื่อไปพบพวกท่านลุงและท่านผู้พี่

ทันทีที่เพิ่งเดินผ่านระเบียงสวนใหญ่ ก็เห็นร่างหนึ่งนั่งยองๆ อยู่หน้ารั้ว

“ท่านชายเซียว?”

มีการสำรวจพื้นดินในเมืองหลวงมาก่อน และการสร้างตำหนักขององค์ชายสามจะต้องระมัดระวังมาก ไม่ว่ายังไงก็จะไม่อยู่ ๆ ก็พังทลายลงอย่างกะทันหัน แต่รากของเจ้าชมพู สามารถไปไหนมาทุกทิศทุกทางได้ สามารถทำสิ่งเรื่องนั้นได้

“ท่านชายเซียว วันที่ตระกูลซูจัดงานเลี้ยง ก็เป็นอุบัติเหตุที่เกิดจากเจ้าชมพูเช่นกัน?”

“วันนั้น จริง ๆ แล้ว…” เซียวจวินยี่กุกุกะกะไม่รู้จะอธิบายอย่างไร

“ข้าเข้าใจ" เสียงของฉู่เชียนหลีขรึมลงเล็กน้อย “เจ้าชมพู นำทุกสิ่งที่เจ้าซ่อนอยู่ในพื้นดินออกไป! ทั้งหมด!”

เถาวัลย์เจ้าชมพูกระตุก แล้วรีบหยิบง้วนป้อทองออกมาอย่างรวดเร็ว

ในไม่ช้า ง้วนป้อทองก็ถูกกองอยู่บนพื้นดินจนกลายเป็นเนินเขาสูง

ฉู่เชียนหลีตรวจสอบอย่างละเอียดและพบว่าง้วนป้อทองแต่ละอันเหมือนกันหมด มีเครื่องหมายของตำหนักยู่เอียนอ๋องสลักอยู่ด้านล่าง

อย่างน้อยต้องมีทองคำหลายหมื่นก้อน

ตำหนักยู่เอียนอ๋องนำทองคำมาเมืองหลวงมากขนาดนี้ พวกเขาต้องการทำอะไร?

อีกด้านหนึ่ง เซินเป่าและผู้อาวุโสใหญ่ฝังเส้นผมเจ้าดำเสร็จเรียบร้อยแล้ว ก็ได้ยินเสียงดังมากจากหน้าลานเรือน พวกเขารีบเร่งไปสวนลานเรือนอย่างรวดเร็ว

“ท่านแม่ ง้วนป้อทองเหล่านี้ เป็นเรื่องอะไรหรือ?

“ต้องถามเจ้าชมพูแล้ว”

เจ้าชมพูรีบเคลื่อนตัวไปทางเซินเป่า ถูกฉู่เชียนหลีเหลือบมองด้วยสายตาเย็นเฉียบก็รีบล้วงออกมาต่อ

หลังจากผ่านไปสิบห้านาที เจ้าชมพูก็หยุดเคลื่อนไหว

ฉู่เชียนหลีมองไป “ยังมีอีกไหม?”

เจ้าชมพูเขย่าเถาวัลย์อย่างรวดเร็ว

“หือ?”

เถาวัลย์ของเจ้าชมพูสั่นเบาๆ แล้วค่อย ๆ เจาะเข้าไปในพื้นดิน หยิบถังหูหลู่ที่ละลายแล้วครึ่งหนึ่งและเค้กขนมที่มีขนสองสามชิ้นออกมา สุดท้ายก็หยิบป๋องแป๋งที่เสียไปแล้วออกมา

เถาวัลย์สีเขียวมรกตก้าวมาข้างหน้า แล้วหดตัวเป็นลูกบอลอยู่ต่อหน้าฉู่เชียนหลีอเชื่อฟัง ใบไม้ก็เหี่ยวลงอย่างไม่มีชีวิตชีวา แล้วยังเลียนแบบลักษณะคุกเข่าของมนุษย์ ทำเถาวัลย์มีรูปร่างส่วนเว้าส่วนโค้ง

ORZ...