ยอดหมอร้อยพิษสยบปฐพี นิยาย บท 139

ฉู่เชียนหลีเปิดปากอย่างไม่เกรงใจ “ฉู่เฉิงเสี้ยง ช่วงนี้ถูกห้ามออกจากจวนเก็บกดจนเสียสติแล้วหรือ？ไม่อย่างนั้น อยู่ ๆ จะมาห่วงใยข้าที่เป็นลูกสาวเนรคุณคนนี้หรือ？”

ฉู่เยี่ยนชิงสีหน้ารักใคร่เมตตาหยุดชะงักทันที แต่ฉับพลันก็กลับไปสภาพปกติ

“เชียนหลี พ่อมาในครั้งนี้ คืออยากมาขอโทษเจ้า ก่อนหน้านี้พ่อได้รับการปิดบังความจริงของนางอู๋ ดังนั้นในใจเลยมีอคติต่อเจ้า ตอนนี้พ่อเข้าใจแล้วว่านางอู๋มีความคิดเลวทราม รู้สึกเสียใจมากจริง ๆ ยังมีหลิงเซวียน นางเองก็รู้ความผิดแล้ว”

ฉู่เชียนหลีมองตามไปยังฉู่หลิงเซวียน สีหน้าของนางมองไปแล้วช่างขาวซีดเสียจริง บนหน้าผากยังขดจนเป็นเส้นสีขาว เมื่อก่อนตอนที่เจ้าชมพูผลักผนังของจวนองค์ชายสาม ทำให้นางได้รับบาดเจ็บ

นางกำลังจะพูด ก็พบว่าฉู่หลิงเซวียนมีเสียงฟุบคุกเข่าลงไป มีความชัดเจนตรงไปตรงมาเป็นพิเศษ

“ท่านพี่ หลิงเซวียนรู้ว่าผิดไปแล้ว มาเพื่อโน้มศีรษะขอขมาต่อท่านโดยเฉพาะ”

ทำไมล้วนเข้าใจการชิงตอบคำถามแล้ว？นางยังไม่ทันได้พูด คนผู้นี้ก็คุกเข่าลงก่อนแล้ว？

ฉู่เชียนหลีดื่มชาอย่างเฉื่อยชา ไม่ได้ตั้งใจให้ความสนใจสองคนพ่อลูกสักนิด

“เชียนหลี พ่อไม่รู้ว่านางอู๋ยักยอกทรัพย์สินเดิมของมารดาเจ้า อย่างปฏิบัติต่อเจ้าอย่างโหดร้ายลับหลัง ยุยงความสัมพันธ์ระหว่างเราพ่อลูก ในวันนี้พ่อรู้สำนึกแล้ว เจ้าได้โปรดให้โอกาสพ่อได้ชดเชยให้เจ้าสักครั้ง”

ฉู่หลิงเซวียนก็สะอึกสะอื้นอยู่ข้าง ๆ ไม่หยุด “ท่านพี่ หลิงเซวียนมีความผิด ไม่ควรอยากได้การแต่งงานของท่านพี่ อีกทั้งไม่ควรแย่งชิงการหมั้นของท่านพี่ ในวันนี้น้องสาวรู้แล้วว่าทำผิด หากท่านพี่ยังมีใจ ข้าจะคืนองค์ชายสามให้ท่านพี่”

ฉู่เชียนหลีเบิกตากว้างเล็กน้อย อดไม่ได้ที่จะดูตนเองอย่างถี่ถ้วน นางคล้ายเศษขยะขนาดนั้นเลยหรือ？

ฉู่หลิงเซวียนเห็นการตอบสนองของนางยังคิดว่าสามารถคาดเดาจิตใจของนางได้ เลยพยามพูดไปต่อ

“ท่านพี่ น้องสาวรับรอง ต่อไปจะไม่พบกับองค์ชายสามอีกแล้ว ขอเพียงแค่ท่านพี่มีความสุข น้องสาวจะเชื่อฟังท่านพี่หมดเลย……”

ได้ยินคำนี้ ซูยี่โมโหจนสีหน้านิ่งขรึม สายตาโกรธอย่างรุนแรง

โหลเชิ่งและคนอื่น ๆ ที่อยู่ด้านข้างรู้สึกขุ่นเคืองใจ ยังนำคุณหนูใหญ่กับหยุนชิงกุยมาพูดเปรียบเทียบ เขาคู่ควร？

“ฟู่ว！”

ฉู่เชียนหลีพ่นชาออกมา พ่นโดนหน้าฉู่หลิงเซวียนพอดี

นางหยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมา เช็ดลงมุมปากเบาเบา “ขอโทษที นานแล้วที่ไม่ได้ฟังเรื่องน่าขันขนาดนี้ เลยอดไม่ได้ชั่วขณะ อีกครู่ให้ค่าคำขวัญเจ้าห้าสิบตำลึงเงิน”

ฉู่หลิงเซวียนยกมือขึ้นมาด้วยท่าทางแข็งทื่อ เช็ดคราบน้ำชาบนหน้า ในใจเกลียดชังจนกัดฟันแน่น

ฉู่เชียนหลีหญิงชั่วคนนี้ นางตั้งใจประจานตนเอง！

สายตาของฉู่เยี่ยนชิงมืดลงเล็กน้อย เอียงไปเตือนฉู่หลิงเซวียนทางสายตา หลังจากนั้นสายตาอ่อนโยนก็มองไปยังฉู่เชียนหลี

“เชียนหลี พ่อให้คนซ่อมแซมสวนฝูยู่ของมารดาเจ้าเรียบร้อยแล้ว สิ่งของทุกอย่างถูกจัดเรียงเท่าที่มีอยู่ทั้งหมด การจัดวางเหมือนกับเมื่อก่อน แม้แต่ที่นั่งชิงช้าที่ใช้เชือกเส้นใหญ่นั้น ล้วนเหมือนกับตอนที่มารดาเจ้ายังมีชีวิตอยู่ เจ้าลองกลับบ้านไปดูเถอะ”

ซูยี่ได้ยินคำนั้น หว่างคิ้วก็ขมวดแน่นขึ้นมา “เชียนหลี……”

แทนที่จะเชื่อว่าฉู่เยี่ยนชิงสามารถกลับเนื้อกลับตัวใหม่ได้อย่างฉับพลัน ยังไม่เท่ากับเชื่อโต้เกิ๋น เผิงเกิ๋นสามารถมุมานะต่อสู้เพื่อจะได้แข็งแกร่งได้ยังดีกว่า！

เขามาในครั้งนี้ ชัดเจนว่าเห็นว่าตัวเชียนหลีนั้นมีประโยชน์ ดังนั้นเพิ่งจะปลิ้นปลอกหลอกลวง เมื่อแน่ใจว่าเชียนหลีไร้ประโยชน์ เขาจะต้องเป็นคนแรกที่โกรธกันอย่างแน่นอน

การเต็มไปด้วยความคาดเดาแบบนี้ เขาไม่อาจให้เชียนหลีกลับไปที่รังหมาป่านั่นอีกแน่

ฉู่เชียนหลีกะพริบตาเบาเบา ทันใดนั้นสายตาก็เปลี่ยนเป็นความคับแค้นใจ นางหมุนกลับไปมองฉู่เยี่ยนชิงและฉู่หลิงเซวียน น้ำเสียงเต็มไปด้วยความทอดถอนใจและเสียดาย

“ท่านพ่อ น้องสาว ข้าเองก็อยากกลับไป ตั้งแต่วันนี้ไม่จดจำเรื่องแค้นเคืองเมื่อก่อน ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขร่วมกับพวกเจ้า แต่ว่าท่านลุงไม่ยอม เขาต้องการให้ข้าอยู่ที่นี่ เป็นคุณหนูใหญ่ที่สง่างามของตระกูลซู ข้าเองก็……ก็ลำบากใจจริง ๆ”

ซูยี่ตะลึงงัน ได้รับการบอกเป็นนัยของฉู่เชียนหลี ความโกรธในใจของค่อยค่อยหยุดพัก

ฉู่หลิงเซวียนได้ยินคำพูดนี้ สีหน้าขาวซีดโกรธจนแดงแล้ว ในสายตาส่อประกายแสงความอิจฉาริษยา

“ท่านพี่ ตระกูลซูสุดท้ายยังไงก็เป็นเพียงตระกูลท่านลุงของท่าน ข้าและท่านพ่อถึงจะเป็นญาติที่สนิทที่สุดของท่าน”

“เจ้าพูดมาก็ถูก ข้าก็คิดแบบนี้ แต่ว่าท่านลุงบอกว่าตระกูลซูเริ่มฟื้นฟูกลับมาใหม่ ตอนนี้ยังได้รับความไว้วางใจจากฮ่องเต้ ตอนที่กำลังเจริญรุ่งเรืองอย่างสุดขีด อีกทั้งจวนเฉิงเสี้ยงทำความผิดหลายต่อหลายครั้ง ได้สูญเสียความไว้วางใจไปแล้ว พวกเจ้าเป็นญาติสนิทที่สุดของข้า แน่นอนว่าต้องอยากให้ข้ามีชีวิตที่ดีขึ้นไม่ใช่หรือ？”

ไม่ใช่ว่ายิ่งกว่าคนที่น่ารังเกียจหรือ？ใครไม่คล้ายล่ะ

“แน่นอนว่าน้องสาวหวังอย่างนั้น แต่ว่าข้าก็อยากให้ท่านพี่อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากัน”

“น้องสาว ทำไมเจ้าช่างชั่วร้ายเช่นนี้ได้？เจ้าเพื่อความต้องการของตนเอง ก็ต้องการทำลายชีวิตที่มีความสุขของข้าในตอนนี้？”

ฉู่เชียนหลี เบิกตากว้าง ไม่กล้าที่จะเปิดปากพูดอย่างน่าเชื่อถือ

“ฮือฮือ ข้าคิดว่าเจ้ารับผิดพร้อมปรับปรุงแก้ไขด้วยใจจริง แต่กลับคิดไม่ถึงเลย เจ้ามีความคิดชั่วร้ายเช่นนี้”

“บาดแผลศัตรูหนึ่งพันบาดแผลตนเองแปดร้อย ครั้งนี้ช่างโหดเหี้ยม” ฉู่เชียนหลีคิดถึงแสดงออกเมื่อกี้ ความสะอิดสะเอียนถึงคำเริ่มขึ้นมาอีกแล้ว เห็นเฟิ่งเสวียนตู้ที่ใจนิ่งมั่นคงไปทั้งร่างที่ทรงพลัง กลิ่นอายสูงศักดิ์ นี่ถึงจะรู้สึกดีขึ้นหน่อยแล้ว

ซูยี่เห็นท่าทางห่วงใยของนาง อดไม่ได้ที่จะขำ “เจ้านะ ให้คนไล่ออกไปไม่ใช่ว่าดีแล้วหรือ？”

“แบบนั้นจะไม่ใช่ว่าให้โอกาสพวกเขาออกไปทำลายชื่อเสียงของข้าหรือ？ฉู่เยี่ยนชิงถึงอย่างไรก็ยังมีชื่อว่าเป็นพ่อผู้ให้กำเนิดข้า ข้าสามารถบังคับให้เขาหย่าภรรยาได้ แต่ไม่สามารถตัดขาดความสัมพันธ์กับเขาได้อย่างเด็ดขาด พวกเขาตั้งใจมาประจานข้า แน่นอนว่าข้าต้องประจานกลับไป！”

ตงเสวียนให้ความสำคัญกับความสัมพันธ์ของสายเลือด ฉู่เยี่ยนชิงคนนั้นก็เล่นละครได้ดีที่สุด แค่โอกาสเล็กเล็กน้อยน้อบ เขาก็อาศัยจับมาทำเป็นบทประพันธ์ได้ แล้ววางบทให้ตนเองอยู่ในตำแหน่งที่ไร้ความผิด

ต่อให้นางสะอิดสะเอียนตนเองจนตาย ก็ไม่ยอมให้เขาได้โอกาสไปง่ายดาย อีกทั้งนางยังต้องการใช้เสียงคำรามขู่ขวัญไว้ก่อน ยึดครอบครองโอกาสไว้ก่อน

“เทียนชู นำข่าวแพร่ออกไป พูดว่าข้าโกรธจนล้มป่วย เสียใจเกินไปจนลุกขึ้นจากเตียงไม่ไหว”

“ขอรับ คุณหนูใหญ่”

เฟิ่งเสวียนตู้ยกยิ้มมุมปากเบาเบา “งั้นตอนนี้ก็ไปนอนบนเตียง？”

ฉู่เชียนหลีดวงตาสว่างวาบ “ยังเป็นเจ้าขี้เหร่ที่เข้าใจข้าอย่างลึกซึ้ง”

ซูยี่มองท่าทางทั้งสองที่ประสานสายตาแล้วแย้มยิ้ม มุมปากก็แย้มยิ้มขึ้นตามเล็กน้อย “พวกท่านสองคนรีบไปเถอะ ในจวนมีเรื่องอะไร ข้าดูแลเอง”

“ลำบากท่านลุงแล้ว”

สิบห้านาทีผ่านไป ฉู่เชียนหลีขดอยู่บนเตียง นอนหลับสนิท

เฟิ่งเสวียนตู้เดินออกไปที่ประตูห้อง “เทียนเสวียน？”

“ข้าน้อยอยู่ขอรับ”

“คนรับใช้ที่เจ้าส่งไปที่ตระกูลฉู่ล่ะ？คนตระกูลฉู่มาเยี่ยมบ้าน ทำไมไม่ส่งข่าวมาล่วงหน้า？”

“ฉู่เยี่ยนชิงในวันนี้กระทำการรอบคอบเป็นพิเศษ นอกจากคนสนิทที่ไว้ใจได้ คนอื่นเดิมทีก็ยากที่จะเข้าใกล้ ข้าน้อยควบคุมดูแลไม่เอื้อผล นายท่านโปรดลงโทษ”

“ไปรับโทษด้วยตนเอง นอกจากนี้ ข้าไม่หวังให้ฉู่เยี่ยนชิงและฉู่หลิงเซวียของสองสิ่งนี้ มาปรากกตัวต่อหน้าเชียนหลีอีก”

“ขอรับ ข้าน้อยเข้าใจแล้ว”