สรุปตอน บทที่ 56 เมื่อการล้างพิษอยู่ในระหว่างดำเนินการ – จากเรื่อง ยอดหมอร้อยพิษสยบปฐพี โดย เย็นอวี่ฟังหัว
ตอน บทที่ 56 เมื่อการล้างพิษอยู่ในระหว่างดำเนินการ ของนิยายประวัติศาสตร์เรื่องดัง ยอดหมอร้อยพิษสยบปฐพี โดยนักเขียน เย็นอวี่ฟังหัว เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง
หลังจากกทานอื่มดื่มพอ เซินเป่าดูแลน้องชายโสมคนต่อ และใช้เวลาว่างสร้างรั้วรอบทุ่งโสมคน ปลูกเถาวัลย์เขียวขจีขนาดเล็กต้นหนึ่ง
เถาวัลย์เคลื่อนไหวตามลม ใบหนากลมละเอียดอ่อน ลักษณะน่ารักมาก
ซูยี่กล่าวขณะอาบแดดว่า “เถาวัลย์สีเขียวนี้สวยงามมาก”
เซินเป่าได้ยิน เขาก็รีบพยักหน้าอย่างรวดเร็ว “ท่านปู่ใหญ่ มันชื่อว่าเจ้าชมพู เชื่อฟังมากเลย”
“ลักษณะสีเขียวมรกต กลังชื่อว่าเจ้าชมพูหรือ? น่าสนใจทีเดียว” ซูยี่มองดูเซินเป่าอย่างเอ็นดู
เทียนชูที่อยู่ด้านข้างมองไปทยังเถาวัลย์โลหิตที่แกว่งไปมาอย่างเชื่อฟัง เขาถอยหลังอย่างเงียบ ๆ
อืม สวย เชื่อฟัง และน่าสนใจ แต่จะโหดร้ายไปหน่อยเมื่อกินคนโดยไม่คายกระดูก
ฉู่เชียนหลีมองลูกน้องเตรียมของต่างๆจนเสร็จ แล้วเดินมาตรงหน้าซูยี่และซูจิ่นจือ
“ท่านลุง ท่านผู้พี่ ข้าจะช่วยพวกเจ้าล้างพิษและสร้างเส้นลมปราณขึ้นมาใหม่ให้พวกเจ้า ใครจะมาก่อน?”
น้ำเสียงของฉู่เชียนหลีราบเรียบราวกับถามคำถามง่ายๆว่าวันนี้ทานอาหารหรือยัง
ซูยี่และซูจิ่นจือกลับตกตะลึง ผ่านไปชั่วครู่ก็ยังไม่เชื่อหูของตน
ล้างพิษ สร้างเส้นลมปราณ?
ซูจิ่นจือเคยได้ยินฉู่เชียนหลีพูดถึงเรื่องนี้มาก่อน ดังนั้นเขาจึงตอบสนองเร็วกว่า “ข้ามาก่อน”
แม้ว่าจะล้มเหลว ก็สามารถสะสมประสบการณ์เล็กๆ น้อยๆให้น้องหญิงเชียนหลี ช่วยให้นางรักษาท่านพ่อได้ดีขึ้น
“อื้อ”
ขณะที่ซูยี่กำลังจะพูด ฉู่เชียนหลีได้ดึงซูจิ่นจือไปที่ห้องยาที่เตรียมไว้เป็นพิเศษแล้ว
เฟิ่งเสวียนตู้ก้าวไปข้างหน้าช่วยเขาดันรถเข็น และสั่งเทียนชูขณะเดิน
“ให้พวกเขาปกป้องจวนซู อย่าให้นกหนอนหรือยุงเข้าใกล้!”
“ขอรับ!”
หลังจากนั้นไม่นาน พลังลึกลับก็พุ่งขึ้นจากจวนซู ครอบคลุมทั่วทั้งตำหนัก
ซูจิ่นจือเดินตามฉู่เชียนหลีเข้าไปในห้องอย่างกังวล
ในห้องมีโต๊ะไม้ทรงสูงพอให้นอนได้คนหนึ่ง
ข้างโต๊ะมีมีดเล่มเล็กสว่างวาววับขนาดต่างๆ วางอยู่ยาวเหยียด มากเกินพอที่จะผ่าท้องคนได้
ฉู่เชียนหลีดึงมีดขนาดใหญ่ที่เหมือนมีดตัดกระดูกที่อยู่ด้านข้างออกมาอย่างเชี่ยวชาญ โรยน้ำลงบนหินลับข้างๆ และเริ่มลับมีดช้าๆ
ซูจิ่นจือกลืนน้ำลายอย่างเงียบ ๆ รู้สึกว่าตนเองเป็นเหมือนปลาบนเขียง
เซินเป่าล้างมือสะอาดแล้วเดินเข้ามา มองสำรวจห้องด้วยอย่างสนใจ
“ท่านแม่ นี่คือมีดผ่าตัดที่ท่านพูดถึงใช่หรือไม่?”
“อืม” ฉู่เชียนหลีพยักหน้าพร้อมหันไปมองซูจิ่นจือ “ท่านผู้พี่ ถอดเสื้อผ้าออกให้หมดแล้วนอนลง”
เมื่อซูจิ่นจือได้ยินคำพูดนี้ ใบหน้าซีดเผือดก็แดงระเรื่อทันที “ถอด... ถอดออกให้หมด?”
ดวงตาของเฟิ่งเสวียนตู้เป็นประกาย ขมวดคิ้วแน่นเหมือนกัน
สีหน้าของฉู่เชียนหลีราบเรียบ ไม่ได้รู้สึกผิดปกติอะไรเลย
“ท่านผู้พี่ เร็วเข้า ยาใกล้จะต้มเสร็จแล้ว”
“เดี๋ยว”
สีหน้าของเฟิ่งเสวียนตู้เคร่งขรึม เขาออกไปแล้วกลับเข้ามาใหม่อย่างรวดเร็ว พร้อมกับถือเสื้อคลุมสีขาวในมือ
“ทำจากไหม ไม่ส่งผลต่อการฝังเข็มหรือการดูดซึมพลังยา”
ฉู่เชียนหลีกะพริบตา ถือมีดไปมองใกล้ ๆ “เจ้าขี้เหร่ เจ้าสมกับที่เป็นเศรษฐีอันดับหนึ่งจริงๆ สิ่งไร้ประโยชน์แบบนี้เจ้าก็ยังเก๋บไว้”
นอกจากสามารถปกปิดร่างกายแล้ว ยังมีประโยชน์อย่างอื่นอีกไหม?
สายตาเฟิ่งเสวียนตู้ดูจริงจัง “ข้าคิดว่านี่เป็นสิ่งของที่มีประโยชน์อย่างยิ่ง!”
เขาไม่รู้ว่าตอนนี้เขาโชคดีมากแค่ไหนที่เขาไม่ทิ้งเสื้อคลุมนี้ไป
ฉู่เชียนหลีดูเขาก็ช่างเถอะ มองคนอื่น? ถึงจะเป็นญาติกัน เขาก็ไม่ยอม!
“ท่านผู้พี่ รีบเปลี่ยนเถอะ”
ซูจิ่นจือถอนหายใจด้วยความโล่งอก
“อื้อ”
หลังจากเปลี่ยนชุดคลุมแล้ว ยาสมุนไพรในหม้อต้มก็ต้มเสร็จแล้ว
ฉู่เชียนหลีเทลงในชามเต็มๆแล้วยื่นให้ซูจิ่นจือ
“ดื่มลงไป แล้วตื่นตัวตลอดเวลา เป็นลมไม่ได้เด็ดขาด”
“ข้ารู้แล้ว”
ดื่มยาร้อนเข้มข้นในชามเข้าไป ซูจิ่นจือรู้สึกแต่ว่ามีความเจ็บปวดส่งมาจากเส้นลมปราณที่เสียหาย ราวกับว่ามีลาวาแผดเผาไม่หยุด ความเจ็บปวดรุนแรงทำให้เส้นเลือดในร่างกายปูดโปนขึ้นมา
เมื่อดึงเข็มสีทองอื่นๆ ออกมาด้วยวิธีนี้ ใบหน้าของฉู่เชียนหลีก็ซีดขาว แต่ลมหายใจของซูจิ่นจือกลับช้าลง สีม่วงเขียวบนร่างกายก็ลดลงไปด้วย
“เฮ้อ”
ในที่สุดก็ดึงเข็มสีทองเข็มสุดท้ายออกมา ฉู่เชียนหลีถอนหายใจยาวด้วยความโล่งอก
“ท่านผู้พี่ รู้สึกอย่างไรบ้าง?”
ซูจิ่นจือรู้สึกถึงการไหลเวียนของเลือดอย่างรวดเร็วในร่างกายของตน การหายใจของเขาราบรื่นกว่าที่เคยอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ร่างกายที่เจ็บและอ่อนแอมาเป็นเวลาหลายปี ในที่สุดก็รู้สึกถึงความแข็งแกร่งอีกครั้ง แต่พลังนั้นที่ผ่านไปในเส้นลมปราณครั้งหนึ่งได้ค่อยๆ สลายไป
“ข้า...รู้สึกดีขึ้นมาก”
“‘งั้นก็ดีแล้ว” ฉู่เชียนหลีพยักหน้า “ท่านผู้พี่ ตอนนี้มีข่าวร้ายและข่าวดี ท่านอยากฟังข่าวไหนก่อน?”
ซูจินยี่ตะลึง “ข่าวดี?”
“เมื่อครู่นี้ ข้าเพิ่งรู้ว่าตันเถียนของท่านพี่ฟื้นฟูไม่ได้แล้ว”
ซูจิ่นจือตะลึง ความเจ็บปวดมากมายเมื่อครู้นี้เขาก็ทานมาแล้ว แต่ตอนนี้ ดวงตาของเขามีน้ำตาคลอหน่วย
ตันเถียนไม่สามารถฟื้นฟูได้ งั้นแสดงว่าเขามีสุขภาพแข็งแรง แต่เขาแค่แข็งแกร่งกว่าคนปกติทั่วไปเพียงเล็กน้อยเท่านั้น เขาก็ยังไม่สามารถปกป้องตระกูลซูและฉู่เชียนหลีได้เช่นกัน
ความหวังแตกสลายและสิ้นหวังปรากฏขึ้นอีกครั้ง เขารู้สึกเพียงว่ามีความมืดมิดที่มากกว่าเมื่อก่อนปกคลุมเขา ทำให้เขาหมดลมหายใจทันที
“ท่านผู้พี่ ไม่ถามข่าวร้ายหรือ?”
“ข่าวร้ายคืออะไร?” ซูจิ่นจือถามซ้ำไปมาเหมือนกลไก มันจะแย่ไปถึงไหนกัน?
“ข่างร้ายก็คือ ข้าพบว่าตัวรอบรู้ในร่างกายของท่านพี่ได้เปิดออกหมดแล้ว ซึ่งเหมาะสำหรับฝึกวิชาพิเศษวิชาหนึ่ง หลังจากที่ฝึกสำเร็จแล้ว ตัวรอบรู้ในร่างกายของท่านสามารถก่อตัวเป็นตันเถียนภายใน และพลังนั้นจะแข็งแกร่งกว่าตันเถียนธรรมดาร้อยเท่า”
“หา?”
ซูจิ่นจือเบิกตากว้าง ความเจ็บปวดจากการล้างพิษและอารมณ์ที่ขึ้นๆ ลงๆ ทำให้เขาแทบจะเป็นลม
นี่...แน่ใจนะว่าไม่ได้พูดผิดเรื่องของข่าวดีและข่าวร้าย?
เมื่อเขาไม่รู้ว่าจะตอบสนองอย่างไร ฉู่เชียนหลีก็เล่นมีดผ่าตัดแวววาวเหล่านั้นอีกครั้ง
ซูจิ่นจือพยายามพูดออกมาด้วยกำลังที่เหลืออย่างไม่รู้ตัวว่า “มีด...”
มีดเหล่านั้นดูเหมือนแค่เปรียบเทียบลยร่างกายเขาเท่านั้น ไม่ได้ใช้เลย
ฉู่เชียนหลีอ่อเสียงหนึ่ง “กระบวนการล้างพิษค่อนข้างเจ็บปวด เลยช่วยท่านพี่เบี่ยงเบนความสนใจ และช่วยเซินเป่าลับมีดไปด้วย”
หลังจากที่ซูจิ่นจือได้ยิน อารมณ์บางอย่างพุ่งขึ้นมาในใจ เขากลอกตาขาวแล้วเป็นลมไป
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหมอร้อยพิษสยบปฐพี
ไม่อัฟแล้วหรือคะ...
เรื่องนี้สนุกมากขอทางทีมงานอัพเดทต่อด้วยนะคะ😭...
อยากให้อัพเดทเรื่องนี้ต่อไปนะคะ😭...
เรื่องนี้สนุกมากไม่ลงตอนใหม่แล้วหรอค่ะ...
ขอร้องลงตอนใหม่ด้วยนะคะ😭...
เรื่องนี้ไม่ลงต่อแล้วหรอค่ะ...
เรื่องนี้ไม่อัพเดทแล้วหรอค่ะ...