ยอดหมอร้อยพิษสยบปฐพี นิยาย บท 60

เฟิ่งเสวียนตู้มองไปทยังฉู่เชียนหลีด้วยสายตาจนปัญญา

เขาสั่งให้ลูกน้องปกป้องตระกูลซูเพื่อป้องกันศัตรูภายนอก แต่คาดไม่ถึงว่านางจะสร้างเรื่องให้ใหญ่โตขึ้นมาเอง

ฉู่เชียนหลีอุ้มเซินเป่าอยู่ หลีกเลี่ยงสายตาของเฟิ่งเสวียนตู้ด้วยสีหน้าที่สงบนิ่ง บอกเรื่องสำคัญแก่ซูยี่ที่ยังคงรู้ตัวและถูกชำระล้างจากพลังทิพย์

“ท่านลุง แม้ว่าขาของท่านจะดีแล้ว แต่ท่านยังคงต้องใช้สมุนไพรบำรุงร่างกาย ดังนั้นท่านไม่สามารถลงพื้นได้เป็นเวลาสามเดือน ยังคงต้องนั่งรถเข็น นอกจากนี้ ข้าไม่เคยพบพลังที่ซ่อนอยู่ในร่างของท่านลุงมาก่อน ท่านลุงรู้มั้ยว่าเกิดอะไรขึ้น?”

ดวงตาของซูยี่กระตุก ในใจเต็มไปด้วยความหวาดหวั่น

“ข้า... ข้าก็ไม่รู้ ข้าเกือบจะทำร้ายเจ้า เชียนหลี ข้าขอโทษ”

ฉู่เชียนหลีมองออกว่าเขาดูหวาดกลัว และไม่คิดที่จะถามให้ได้คำตอบในตอนนี้

“เรื่องเล็กน้อย ท่านลุงอย่างกังวลไปเลย”

เฮ้อ เดิมทีไม่ได้ตั้งใจจะฝึกตนอย่างจริงจัง เพราะจะเป็นคนไร้ความสามารถที่เกษียณแล้วยังต้องการพลังอะไรอีกล่ะ?

คาดไม่ถึงว่า เริ่มเข้าสู่เส้นทางการฝึกตนโดยบังเอิญ

แต่อย่างไรก็ตาม ไม่มีใครกำหนดว่าเริ่มฝึกตนแล้วไม่สามารถทำตัวไร้ความสามารถได้

ไม่ว่ายังไง แค่นางยังคงยืนกรานที่จะไม่ขยับตัว ก็ไม่เชื่อว่าจะมีใครมาบังคับให้นางเก่งขึ้นมาได้!

เฟิ่งเสวียนตู้มองไปยังฉู่เชียนหลี ไม่ยอมให้นางหลีกเลี่ยง “ดอกไม้เหล่านั้นที่เบ่งบานอยู่ข้างนอก...”

ฉู่เชียนหลีกอดเซินเปาไว้แน่นแล้วส่ายหัวอย่างหนักแน่น “ไม่รู้ ไม่ทราบ ไม่เข้าใจ”

ไม่ว่ายังไง มันไม่เกี่ยวข้องอะไรกับนาง ฉู่คนไร้ความสามารถ!

เซินเป่ากอดคอฉู่เชียนหลี ช่วยท่านแม่ของตนอธิบาย

“เจ้าอาขี้เหร่ ท่านแม่ของข้าหน้าตางดงามแบบนี้ ควรเป็นดอกไม้ก้มศีรษะอย่างเขินอาย ดอกไม้เห็นแล้วก็ไม่เบ่งบาน ดังนั้น เรื่องภายนอกเหล่านั้นจะต้องไม่เกี่ยวอะไรกับท่านแม่แน่นอน”

ฉู่เชียนหลีกลั้นยิ้มแล้วหอมแก้มเซินเป่าที่ “เซินเป่าฉลาดมากเลย”

เซินเป่าใช้แก้มตนเองแตะแก้มของฉู่เชียนหลีอย่างรวดเร็ว ดวงตาเป็นประกาย

“แก้มของท่านแม่เนียนมาก!”

“เดี๋ยวท่านแม่จะพัฒนาที่มาร์คหน้าสำหรับเด็กให้เจ้า รับรองว่าใบหน้าของเจ้าเนียนกว่าไข่ปอกเปลือกอีก”

ไม่รู้ว่านิสัยรักสวยรักงามของเซินเป่าเหมือนใคร

“อื้มอื้ม ขอบพระคุณท่านแม่"

ดวงตาของเซินเป่าเป็นประกายมากขึ้น เขาต้องเป็นเด็กชายที่งดงามและละเอียดอ่อนคนหนึ่ง

ซูจิ่นจือมองมาอย่างประหม่า

“น้องเชียนหลี ตอนนี้เจ้ามีข่าวดีและข่าวร้ายหรือไม่?”

ฉู่เชียนหลีส่ายหัว “ท่านลุงดีหมดแล้ว ท่านผู้พี่ ไม่ต้องห่วง เมื่อขาบำรุงหายดีแล้ว ความแข็งแกร่งของท่านลุงก็จะกลับมาเหมือนเดิมในไม่ช้า แต่ท่านผู้พี่ วิชาหอยทากนั่น อาจต้องใช้เวลานานมากกว่าจะดีขึ้น”

“แล้วต่อมาล่ะ?”

เห็นว่าสถานการณ์เมื่อครู่นี้อันตรายมาก ซูจิ่นจือรู้สึกไม่สบายใจอยู่ตลอด

“ต่อมา? ทานข้าว นอน?”

ซูยี่หัวเราะเบา ๆ เขาได้รับประโยชน์จากพลังทิพย์ที่พุ่งเข้ามาเมื่อครู่นี้ด้วย แม้ว่าตอนนี้เขาจะเหนื่อยมาก แต่เขาก็ยังตื่นตัวอยู่ไม่ได้เป็นลมไป

“จิ่นจือ ไม่เป็นไรแล้ว”

ซูจิ่นจือจับมือของซูยี่ไว้แน่น หลังจากนั้นไม่นาน เขายิ้มออกมาด้วยรอยยิ้มที่โล่งใจ

“อื้อ”

ด้านนอก ในไม่ช้า วิสัยทัศน์ในเมืองหลวงได้แพร่กระจายไปยังพระราชวัง ฮ่องเต้ได้เรียกเหล่าขุนนางหลายร้อยคนมาเข้าเฝ้าจักรพรรดิเพื่อหารือเกี่ยวกับเรื่องนี้ จนกระทั่งท้องฟ้ามืด เหล่าขุนนางจึงออกมาตามๆกัน

เฉิงเสี้ยง ฉู่เยี่ยนชิง ฉู่เยี่ยนชิง ใบหน้ามีความยินดีอย่างควบคุมไม่ได้ หลังจากที่กลับมาที่ถึงตำหนัก ก็รีบเรียกฉู่หลิงเซวียนมาทันที

เข่าของฉู่หลิงเซวียนบวมแดง ต้องมีนางรับใช้คอยพยุงถึงจะยืนนิ่งได้

“คารวะท่านพ่อ”

“หลิงซวน รีบนั่งลงเร็ว เรื่องก่อนหน้านี้ ลำบากเจ้าแล้ว”

“ข้าไม่เป็นไร ท่านพ่อไม่ต้องห่วง แต่พี่สาว ไม่ได้กลับมาจวนเฉิงเสี้ยงมาหลายวันแล้ว ต้องส่งคนไปดูหน่อยหรือไม่?”

“ไม่ต้องไปสนใจนาง” ดวงตาของฉู่เยี่ยนชิงฉายแววด้วยความรังเกียจออกมาอย่างมาก แล้วหันไปมองฉู่หลิงเซวียนอย่างคาดหวัง “หลิงเซวียน หัวเข่าของเจ้าได้รับบาดเจ็บ อีกสองวัน เจ้ายังสามารถรำระบำปักษินได้หรือไม่?”