ยอดหมอร้อยพิษสยบปฐพี นิยาย บท 63

ฉีเฟยเมื่อเห็นมารดาแผ่นดิน ก็อดไม่ได้ที่ลุกขึ้นยืน เดินลงไปที่ลานด้านหน้า ตรงไปทางกระถางดอกมารดาแผ่นดินสีเหลือง

ใบหน้างดงามของฉู่หลิงเซวียนแฝงไปด้วยความอ่อนน้อม น้ำเสียงที่ไพเราะน่าฟังก็ดังขึ้น

“หม่อมฉันทราบมาว่าฉีเฟยทรงโปรดมารดาแผ่นดิน จึงได้ปลูกเอาไว้ตั้งนานแล้วเพคะ เพียงแต่ว่าหม่อมฉันรู้สึกกังวลอยู่ตลอดหากฤดูกาลผลิบานของมารดาแผ่นดินจะไม่ตรงกับวันคล้ายวันประสูติของพระชายา มิเช่นนั้นในใจหม่อมฉันคงเต็มไปด้วยความเสียดายเพคะ”

ฉู่หลิงเซวียนพูดพร้อมหลุบตาลงเล็กน้อย ผีเสื้อที่บินรายล้อมรอบตัวนางอยู่ก็พลันหยุดชะงัก ราวกับแสดงออกว่ากำลังปวดใจต่อนาง

ฉู่เชียนหลีกลับสามารถรู้สึกได้อย่างชัดเจน พลังแห่งจิตวิญญาณที่อยู่บนมารดาแผ่นดินกระถางนี้กำลังสลายตัว

“หม่อมฉันกลับคาดไม่ถึง เพียงสองวันก่อนหน้านี้ มารดาแผ่นดินดอกนี้ก็บานขึ้นอย่างกะทันหัน หม่อมฉันเพียงแค่มองก็รู้ได้ทันทีว่าที่มันบานอย่างกะทันหันเช่นนี้ก็เพื่อถวายพระพรให้กับพระชายาเป็นแน่”

สีหน้าของฉีเฟยเต็มไปด้วยความอิ่มเอมยินดี เดินหน้าขึ้นมาพยุงฉู่หลิงเซวียนให้ลุกขึ้น

“หลิงเซวียน เจ้าก็ยังคงกตัญญูเช่นเคย ของขวัญชิ้นนี้ ถูกใจข้ายิ่งนัก”

ฉีเฟยหันมาทางฝ่าบาทด้วยรอยยิ้มงดงามที่ระบายอยู่บนใบหน้าของนาง

“ฝ่าบาท มารดาแผ่นดินนี้จะต้องได้รับผลจากบรรยากาศอันเป็นมงคลของเมืองหลวงเป็นแน่ หม่อมฉันจะนำดอกไม้นี้ไปทำบุญถวายพระ และนำผลบุญถวายแก่พระองค์เพคะ”

ใบหน้าที่งดงามของฉีเฟย ฉู่หลิงเซวียนภายใต้เครื่องแต่งกายก็งดงามมากจนเกินบรรยาย ยิ่งมีเหล่าผีเสื้อบินอยู่วนขึ้นลงล้อมรอบตัวนาง ภาพนี้ ความรู้สึกเช่นนี้ ราวกับว่ามันสามารถปรากฏขึ้นได้เพียงแค่ในฝันเท่านั้น

ฮ่องเต้ลุกขึ้นยืนและเดินลงมา เป็นการให้เกียรติกับฉีเฟย

ฮ่องเต้เดินใกล้เข้ามา ใบหน้าเต็มไปด้วยความยินดี

เพียงแค่ชั่วอึดใจต่อมานั้น มารดาแผ่นดินที่บานสะพรั่งอยู่เมื่อครู่นี้นั้นก็พลันดูเหมือนดอกไม้เน่าอย่างกะทันหัน จากนั้นดอกที่ชูช่อก็เหี่ยวเฉา กลีบดอกไม้ร่วงโรย กิ่งก้านแตกหัก ชั่วพริบตาก็กลายเป็นเพียงต้นไม้ที่ตายแล้ว

เมื่อไม่มีพลังแห่งจิตวิญญาณให้ดูดซึมแล้ว เหล่าผีเสื้อที่เคยตกอยู่ในภวังค์ก็พลันฟื้นคืนสติ บนร่างของฉู่หลิงเซวียนยังคงมีถุงหอมที่ใช้เพื่อหลอกล่อผีเสื้ออยู่ เพียงแต่ว่าที่พลังแห่งจิตวิญญาณแฝงอยู่ในกลิ่นหอมนั้นได้กลายเป็นความชั่วร้ายไม่เหมือนก่อน

ผีเสื้อที่ได้รับผลกระทบ ก็ราวกับกำลังบ้าคลั่ง บินวนอาละวาดรอบตัวฮ่องเต้ ฉีเฟยและฉู่หลิงเซวียน

ผงทองคำจากปีกผีเสื้อกระจายไปทั่วทั้งสี่ทิศเต็มไปด้วยสารพิษที่มีลักษณะเฉพาะบนเกล็ดของมัน ก็ได้ถูกหลายคนสูดดมเข้าไป

“อ๊า!”

ทันใดนั้นเสียงกรีดร้องตกใจก็ดังขึ้น ฉีเฟยรู้สึกเจ็บแสบที่บริเวณแก้ม ภาพตรงหน้าพลันขุ่นมัวมองไม่ชัดเจน และร้องตระโกนออกมาด้วยความเจ็บปวด

หยุนชิงกุยลุกขึ้นยืนในทันที เมื่อเห็นว่ามีสิ่งใดเกิดขึ้นตรงหน้า สีหน้าก็ซีดลงในทันที

มารดาแผ่นดินเหี่ยวเฉาไปได้อย่างไร?

แล้วผีเสื้อพวกนั้นเกิดอะไรขึ้น?

เขารู้สึกเหมือนถูกแช่อยู่ในน้ำแข็ง แต่กลับต้องทุบน้ำแข็งให้แตกเพื่อหาวิธีรับมือ

“ทหาร รีบไล่ผีเสื้อเหล่านั้นออกไป!”

โชคยังดี ฮ่องเต้ยืนอยู่ริมสุด ถอยหลังออกมาสองเก้า ก็สามารถเป็นอิสระจากการโจมตีของผีเสื้อได้แล้ว มีเพียงการเจ็บแสบในคอ และมีผื่นสีแดงสดเกิดขึ้นที่หลังมือเท่านั้น

เกาหลินร้องด้วยความตกใจ “ฝ่าบาท ทหาร เรียกหมอหลวง รีบเรียกหมอหลวง!”

ทหารรักษาพระองค์เข้ามาอย่างรวดเร็วและฆ่าผีเสื้อในทันที

ฉีเฟยล้มอยู่บนพื้น ชุดพระราชทานที่สุดแสนอลังการนั้นถูกเหยียบจนเกิดเป็นรอยเท้า

แต่นางกลับไม่ได้ใส่ใจ ยกมือขึ้นลูบใบหน้าของตน จากนั้นก็กรีดร้องเสียงต่ำด้วยความเจ็บปวด “อ๋า หน้าข้า...”

ฉู่เชียนหลีมองไป ก็รีบเบือนหน้าหนีในทันที

ใบหน้าของฉีเฟยบวมแดง ดวงตาที่มีเสน่ห์ก็บวมจนเหลือเพียงแค่เส้นเดียว รูปลักษณ์นั้นน่าเกลียดน่ากลัวเสียยิ่งกว่าตอนที่ได้เจอกับเจ้าขี้เหร่เป็นครั้งแรกเสียอีก

ฉู่หลิงเซวียนยิ่งไปกันใหญ่ ใบหน้าที่สวยงามบวมเป่งราวกับหัวหมูไม่พอ ทั้งร่างนั้นยังถูกพิษจนบวมขึ้นมาอีกเท่าหนึ่ง ชุดกระโปรงที่เดิมทีนั้นพอดีตัวนางก็พลันรัดแน่นขึ้น เมื่อมองจากที่ไกล ๆ เหมือยหนอนผีเสื้อที่พยายามเคลื่อนตัวหนีอยู่บนพื้นอย่างไม่ถดถอย

ฮ่องเต้หน้าซีด สีหน้าที่สงบนิ่งเรียบในตอนนี้กลับเต็มไปด้วยความโกรธ

“เกาหลิน!”

“บ่าวอยู่นี่พ่ะย่ะค่ะ”

“เตรียมไพร่พลออกไปตรวจสอบ ดูว่าดอกไม้นานาพรรณที่บานสะพรั่งนั้นเป็นเช่นไร?”

“พ่ะย่ะค่ะ”

ในฐานะองค์จักรพรรดิ ความคิดความอ่านของเขานั้นย่อมลึกและไกลกว่า

ดอกไม้บานเป็นลางบอกเหตุดี หากดอกไม้บานสะพรั่งกลายเป็นดอกไม้ที่แห้งเหี่ยวเฉกเช่นมารดาแผ่นดินตรงหน้าเล่า?