ยอดหญิงในเงามาร นิยาย บท 51

ชีจิ่นพ่นลมหายใจขุ่นมัวออกจากอกอย่างรุนแรง

มาแล้ว!

นางรู้อยู่แล้ว ว่าชีอวิ๋นถิงจะเป็นกำลังสนับสนุนที่แข็งแกร่งที่สุดของนางตลอดไป

สิ่งนี้ทำให้หัวใจของนางสงบลงได้บ้าง ตราบใดที่มีความดื้อรั้นของเซียวอวิ๋นถิงอยู่ นางก็พอจะมีความมั่นใจแล้ว อย่างน้อยชีเจิ้นและนางหวังจะต้องลูบหน้าปะจมูกแน่

ชีอวิ๋นถิงรีบร้อนบุกเข้ามาในหมู่บ้านชนบท เมื่อเห็นชีจิ่น ก็กระโจนเข้าใส่นางทันทีโดยไม่สนใจอะไรทั้งสิ้นแล้ว ถามไถ่นางด้วยความเคร่งเครียด “อาจิ่น เจ้าไม่เป็นอะไรใช่ไหม? พวกนางรังแกอะไรเจ้าหรือไม่?”

พ่อบ้านประจำหมู่บ้านชนบทตกใจจ้าละหวั่น ยกไม้ยกมือปรามชีอวิ๋นถิงอย่างชุลมุน “คุณชายใหญ่ คุณหนูรองอยู่ที่นี่แล้ว พวกข้ารับรองว่าจะดูแลนางอย่างดี จะไม่ยอมให้เกิดเรื่องอะไรขึ้นกับนางแน่นอน ท่านวางใจเถิด”

เอ่ยพลางก็อดไม่ได้ส่งสายตาคาดโทษใส่บรรดาหญิงรับใช้กี่คนตรงนั้นที่ส่งตัวชีจิ่นเข้ามา

บรรดาหญิงรับใช้เห็นก็รีบร้อนลากตัวชีจิ่นเข้าไปด้านใน และกระซิบตักเตือนไปพร้อมกัน “คุณหนูรองเจ้าคะ คำสั่งของฮูหยินคือให้ท่านอยู่ห่างจากคุณชายใหญ่ไว้ ท่านเองก็ทราบดีว่าบ่าวรับใช้อย่างพวกข้าจะทำอะไรก็มิใช่เรื่องง่าย ท่านได้โปรดเห็นใจกันสักนิดเถิดเจ้าค่ะ”

อย่างจะตายให้พ้น ๆ นางหวังมีคำสั่งให้ชีจิ่นโยกย้ายออกไป ก็เพราะสังเกตเห็นแล้วว่าความสัมพันธ์ของชีจิ่นและชีอวิ๋นถิงดูแปลกพิกลนัก

หากว่าชีจิ่นกับชีอวิ๋นถิงสร้างเรื่องอะไรขึ้นมาในหมู่บ้านแห่งนี้อีก ถึงคราวนั้นเจ้านายทั้งสองคนนี้ไม่มีเรื่องอะไรน่าห่วง แต่คนที่ต้องคอยรับใช้อยู่เบื้องล่างอย่างพวกนางหนีไม่พ้นต้องบรรลัยแน่

ในใจชีจิ่นพลันรู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาทันที

หากหญิงรับใช้ไม่เอ่ยวาจาเช่นนี้ออกมา นางยังรู้สึกดีกว่านี้สักหน่อย บัดนี้หญิงรับใช้บอกว่านางหวังได้กำชับอย่างเด็ดขาดแล้วว่าให้นางอยู่ห่างจากชีอวิ๋นถิง เปลือกตาข้างขวาของนางกระตุกขึ้นทันที

กระตุกถี่ยิบและรุนแรงยิ่งนัก

นางหวังกีดกันนางถึงขั้นนี้เชียวหรือ?!

เช่นนั้นที่พวกนางบอกไว้ก่อนหน้านี้ว่าจะมารับตัวนางกลับไป บัดนี้ดูเหมือนว่าจะเป็นได้แค่คำหลอกลวงไปโดยสมบูรณ์แล้ว

หากว่านางหลงเชื่อไปจริง ๆ เช่นนั้นหลังจากนี้แค่ต้องตายก็ไม่รู้ว่าต้องตายอย่างไรแล้ว

เมื่อคิดได้เช่นนี้ เท้าของนางโงนเงนไม่อาจหยัดยืนต่อไปได้อีกแล้ว ล้มพับลงกับพื้นไปทันใด

ในตอนแรกหญิงรับใช้รุมกันจะพานางกลับเข้าไปในเรือนพักให้ได้ท่าเดียว เพราะกลัวว่าหากอยู่ต่อนานไปกว่านี้จะมีโอกาสใกล้ชิดกับชีอวิ๋นถิงได้

ไม่รู้ว่าเหตุใดเขาถึงไม่ยอมกักบริเวณไม่ว่า ซ้ำร้ายยังกล้าหนีตามออกมาด้วยอีก

หนีออกมาแล้วก็แล้วไป แต่ยังทำร้ายผู้อื่นเพื่อคุณหนูรองอีก

เรื่องนี้ไปกันใหญ่แล้ว…

เขากระโจนเข้าไปหวังจะแย่งแส้ม้าในมือของชีอวิ๋นถิงออกมา “คุณชายใหญ่! ทูนหัวของบ่าว! ได้โปรดขอรับ อย่าอาละวาดเลย! คุณหนูรองอาศัยที่นี่ดีแล้ว พวกข้าจะดูแลนางอย่างดี…”

ชีอวิ๋นถิงจะเชื่อคำพูดเหลวไหลของเขาลงได้อย่างไร?

ฉับพลันทันใดนั้นก็สะบัดเขาล้มกระแทกพื้น

ชีจิ่นยังคงนั่งร้องไห้โอดครวญอยู่บนพื้น

ทว่าด้วยบทเรียนจากครั้งก่อน บรรดาสาวใช้และหญิงรับใช้ก็ไม่กล้าเข้าไปแตะต้องตัวนางอีกแล้ว