ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1008
สรุปบท บทที่ 1008 รอเจ้า: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
สรุปเนื้อหา บทที่ 1008 รอเจ้า – ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ โดย จ้าน นิชิโนะ
บท บทที่ 1008 รอเจ้า ของ ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ ในหมวดนิยายการเกิดใหม่ เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย จ้าน นิชิโนะ อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
ฉู่หลิวเยว่รู้สึกตกใจอย่างมาก ก่อนจะเงยหน้าขึ้นไปมอง
หลังจากซั่งปิ่งเหอออกไปแล้ว ประตูของห้องทรงอักษรยังไม่ทันปิด
จวินจิ่วชิงก็เดินออกมาแล้ว พร้อมพูดกับทหารยามที่เฝ้าอยู่โดยรอบ
“พวกเจ้าออกไปรอที่ด้านนอกตำหนักก่อน ห้ามให้ผู้ใดเข้ามา หากไม่ได้รับคำสั่ง”
แม้ว่าทุกคนจะมึนงง แต่ก็ปฏิบัติตามอย่างเคร่งครัด
“พ่ะย่ะค่ะ!”
เมื่อพูดจบ นายทหารเหล่านั้นก็เดินออกไปอย่างเป็นระเบียบ
หลังจากนั้นไม่นาน ภายในและภายนอกของห้องทรงอักษรก็ไม่มีใครอยู่แล้ว
“ตอนนี้ คงออกมาได้แล้วสินะ?”
จวินจิ่วชิงหันหน้ากลับมา พร้อมมองมายังทิศทางที่ฉู่หลิวเยว่อยู่
ฉู่หลิวเยว่ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง และเดินออกไป
ในเมื่อมาถึงขั้นนี้แล้ว ก็ไม่จำเป็นจะต้องปิดบังอีกต่อไป
และในตอนนี้นางมีเรื่องบางอย่างที่ต้องการจะคุยกับจวินจิ่วชิงพอดี
จวินจิ่วชิงใช้สายตาสำรวจนาง ก่อนจะเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย แล้วเดินเข้าไปในห้องทรงอักษร
ฉู่หลิวเยว่ก็เดินตามเข้าไปติดๆ
…
หลังจากเข้ามาในห้องแล้ว จวินจิ่วชิงก็นั่งลงในที่ของตัวเอง พร้อมเลิกคิ้วและยิ้มให้กับฉู่หลิวเยว่
“ไม่ว่าอย่างใดเจ้าก็เคยมาที่นี่แล้ว เช่นนั้นก็นั่งตามสบายเถอะ”
ฉู่หลิวเยว่ไม่สนใจกับการหยอกล้อของเขา และนั่งลงในตำแหน่งตรงข้าม
ทั้งสองคนต่างมองหน้ากันไปมา
จวินจิ่วชิงมองหน้านางด้วยความสนใจ ในแววตาเหมือนจะมีแสงสว่างส่องประกายออกมา
“ครั้งที่แล้วเจ้าก็เข้ามาเช่นนี้หรือ?”
“ไม่จำเป็นต้องพูดจาเกรงอก เกรงใจ ข้าเชื่อว่าเจ้ารู้อยู่แล้วว่าวันนี้ข้ามาที่นี่เหตุใด พวกเรามาเข้าประเด็นกันเลยเถอะ”
ฉู่หลิวเยว่พูดอย่างตรงไปตรงมา
จวินจิ่วชิงก็ยกยิ้มขึ้นบางๆ
“เดิมทีข้าอยากจะรำลึกถึงวันคืนเก่าๆ แต่ดูเหมือนว่าเจ้าจะปฏิเสธไมตรีเช่นเดิม…”
“วันวานไม่จำเป็น เจ้าไม่มีทางมองไม่ออก ข้าลืมเรื่องราวเหล่านั้นไปเป็นจำนวนมาก ตอนนี้ข้ากับเจ้าเป็นเพียงคนแปลกหน้ากันเท่านั้น พูดคำพูดเหล่านั้นไปก็ไม่มีความหมาย ถ้าเช่นนั้นเจ้าไม่รีบพูดมาดีกว่าว่าต้องทำอย่างใดเจ้าถึงจะยอมปล่อยท่านพ่อของข้าไป”
ฉู่หลิวเยว่พูดจาขวานผ่าซากอย่างมาก
จดหมายฉบับนั้นที่ได้รับมาในตอนแรก ต่อมาเป็นบันทึกนั้น ทั้งหมดทั้งมวลนั้นชี้ว่า จวินจิ่วชิงมีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้
ก่อนหน้านี้พวกเขาอาจจะเคยรู้จักกัน แต่ว่าตอนนี้นางลืมไปหมดแล้ว พูดขึ้นมาก็ไม่มีประโยชน์
และยิ่งไปกว่านั้น นางเองก็มีความรู้สึกบางอย่าง
นางคิดว่าก่อนหน้านี้ที่พวกนางเคยรู้จักกันอาจจะเป็นความสัมพันธ์ที่ไม่ค่อยจะดีนัก
จวินจิ่วชิงนั่งพิงพนักเก้าอี้
“เงื่อนไขของข้านั้นง่ายดายมาก ก่อนหน้านี้ข้าพูดกับเจ้าไปแล้วไม่ใช่หรือ?”
ฉู่หลิวเยว่ขมวดคิ้วเล็กน้อย
“เมื่อไร?”
จวินจิ่วชิงลูบหัวคิ้วเบาๆ ใบหน้าคล้ายยิ้มคล้ายไม่ยิ้ม
“ก่อนหน้านี้ตอนที่อยู่ในหุบเขาบรรพกาลเฟิ่งหวง เจ้าคงไม่ได้คิดว่าข้านั้นล้อเล่นหรอกนะ?”
ฉู่หลิวเยว่ชะงักไป
แน่นอนว่านางจำสิ่งที่จวินจิ่วชิงพูดในตอนนั้นได้
เขาพูดว่า ขอเพียงนางตกลงแต่งงานกับเขา ทุกอย่างก็จะเป็นของนาง
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
สนุกมากค่ะ...
อ่านสนุกมากค่ะ ติดตามอ่านทุกตอน...