ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1025
สรุปบท บทที่ 1025 ลูกกำพร้าแม่หม้าย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
อ่านสรุป บทที่ 1025 ลูกกำพร้าแม่หม้าย จาก ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ โดย จ้าน นิชิโนะ
บทที่ บทที่ 1025 ลูกกำพร้าแม่หม้าย คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายการเกิดใหม่ ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย จ้าน นิชิโนะ อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง
ฉู่หลิวเยว่มึนงงอยู่ครู่หนึ่ง
เหมือน เหมือนว่าคนผู้นี้จะเข้าใจผิดแล้ว!?
แต่ว่านางยังไม่ทันได้พูดอันใด นางก็รับรู้ได้ถึงลมปราณที่เย็นยะเยือกจนเกือบจะทำให้แช่แข็งคนให้ตายได้!
เมื่อหันไปมอง ก็เห็นว่าใบหน้าของตู๋กูโม่เป่าดำคล้ำราวกับก้นหม้อ!
เมื่อเห็นบรรยากาศตึงเครียด ฉู่หลิวเยว่ก็กดศีรษะของเขาเข้ามาในหน้าอก บังคับให้เขาเบือนหน้าออก
เฮ้อ ถ้ามองต่อไป เกรงว่าเขาจะพุ่งไปฆ่าคนคนนั้นทันที!
“ใต้เท้าพูดล้อเล่นแล้ว…”
ฉู่หลิวเยว่ยังไม่ทันได้อธิบาย ตู๋กูโม่เป่าก็คว้าข้อมือของฉู่หลิวเยว่ออก และหันหน้าไปทางนั้นอย่างดื้อรั้น
ไม่ว่าใครก็ตามที่มองเห็นสีหน้าของเด็กคนนี้ ก็จะรู้ว่ามีอันใดบางอย่างผิดปกติ!
เหมือนว่าหลินเซียวสามารถสัมผัสอันใดได้บางอย่าง เขาหันไปมองแล้วก้มหน้าลง…
ฉู่หลิวเยว่ก้มตัวลง มือข้างหนึ่งอุ้มตู๋กูโม่เป่าขึ้นมา ส่วนมืออีกข้างก็กดศีรษะเล็กๆ ลงที่ไหล่ของตนเอง
ตู๋กูโม่เป่ายังไม่ทันได้ตอบสนอง แต่ร่างกายก็อยู่กลางอากาศ ก่อนจะตกอยู่ในอ้อมกอดที่อบอุ่น และอ่อนโยน
มือเล็กๆ ของเขากำลังจะเคลื่อนไหว แต่สุดท้ายแล้วเขาก็ต้องยั้งมือ
“ใต้เท้าท่านดูสิ ข้ามาที่นี่คนเดียวพร้อมกับเด็กเล็กอีกหนึ่งคนมันลำบากมาก…”
ความเศร้าสร้อยปรากฏขึ้นบนหน้าของนาง แม้ว่านางจะยิ้มอยู่ แต่กลับทำให้คนรู้สึกถึงความขมขื่น
“…พ่อของเขานั้น ข้าก็ไม่รู้ว่าตอนนี้เขาไปอยู่ที่ใด…”
ตู๋กูโม่เป่าขัดขืนขึ้นเล็กน้อย แต่น่าเสียดายที่ถูกฉู่หลิวเยว่กอดรัดจนแน่น
ด้านหนึ่งเขายังไม่ต้องการแสดงฝีมือที่แท้จริงออกมาให้ทุกคนเห็น ส่วนอีกด้านหนึ่งเขากลัวว่าจะทำให้ฉู่หลิวเยว่บาดเจ็บ ดังนั้นเขาจึงใช้ความพยายามด้านร่างกายที่อ้วน และเตี้ยในการขัดขืนเท่านั้น
แต่น่าเสียดายที่มันไม่เป็นผลเลย
“ต้าเป่า เด็กดี…เป็นเด็กดีนะ…” ฉู่หลิวเยว่ปลอบเสียงเบา วงแขนโอบรัดตัวของเขาไว้อย่างแน่นหนา จนเขาไม่สามารถขยับตัวได้ ในขณะเดียวกันนั้นเองก็ใช้มือลูบหลังเขาเบาๆ ด้วย ราวกับว่าต้องการจะปลอบเด็กน้อยจริงๆ
เมื่อตู๋กูโม่เป่าได้ยินประโยคนั้น ในที่สุดก็หยุดขัดขืน แล้วฝังใบหน้าตัวเองไว้บนไหล่ของฉู่หลิวเยว่
อย่างสิ้นหวัง
ในตอนนี้ไม่เงยหน้าไปมองดีที่สุด!
ถ้าเรื่องนี้ถูกแพร่กระจายออกไป ชื่อเสียงของเขา…ก็ป่นปี้แล้ว!
เมื่อเห็นว่าเขาหยุดนิ่งลงแล้ว ฉู่หลิวเยว่ก็ถอนลมหายใจออกมา ก่อนจะหันไปมองที่หลินเซียวอย่างอ้อนวอนอีกครั้ง
“ใต้เท้า ท่านช่วยข้าสักครั้งเถอะ…ท่านดูสิ เด็กเล็กขนาดนี้ หากไม่มีคนดูแลแล้วละก็…”
ท่าทางไม่ได้รับความเป็นธรรมของนาง ทำให้คนรู้สึกเจ็บปวดอย่างมาก
หลินเซียวขมวดดคิ้วแน่นยิ่งกว่าเดิม แต่ก็ยังคงโบกมือเช่นเดิม
“ไม่ได้! ก่อนหน้านี้ไม่เคยมีข้อยกเว้นเช่นนี้ จะปล่อยให้…”
“ให้พวกเขาเข้ามาพร้อมกันเถอะ”
ในตอนนั้นเอง เสียงที่อ่อนโยนก็ดังขึ้นมาจากด้านหลังของนาง
ฉู่หลิวเยว่หันกลับไปมอง
ผู้ที่มาใหม่คือชายหนุ่มคนหนึ่ง ท่าทางอายุประมาณไม่เกินสิบเจ็ดปี รูปงาม รูม่านตาเป็นสีสว่าง มีรอยแผลเป็นเป็นรูปพระจันทร์เสี้ยวที่หางตา ทำให้เขาดูห่างเหินและเย็นชามากยิ่งขึ้น
เขาสวมเสื้อคลุมลายพระจันทร์เสี้ยว รูปร่างสูงเพรียว
เป็นคุณชายที่สง่างามไร้มลทิน
เพียงแต่ใบหน้าของเขาซีดขาวอย่างมาก โดยเฉพาะริมฝีปากที่ไม่มีเลือดฝาดเลย
ดูแล้วเหมือนเขาจะเป็นผู้ป่วยมานานแล้ว
ราวกลับหากสัมผัสเพียงเล็กน้อย เขาอาจจะแตกสลายได้
แต่หลังจากนั้นไม่นานฉู่หลิวเยว่ก็สามารถสัมผัสได้ว่า ลมปราณของชายคนนี้แข็งแกร่งมาก
คิดไม่ถึงว่าคนผู้นี้จะก้าวข้ามอาณาเขตเซียนเทพแล้ว!
เหมือนว่าเขาก็เป็น…ครึ่งเทพ!?
เมื่อหลินเซียวเห็นว่าผู้ที่มาใหม่เป็นใคร ก็หน้าเปลี่ยนสี และรีบโค้งตัวทำความเคารพทันที
“คารวะคุณชายสี่!”
“แค่ก…แค่กๆ…”
เหมือนว่าชายคนนั้นจะพูดอันใดบางอย่างขึ้นมา แต่เขากลับไอขึ้นมาอย่างกะทันหันโนเวลพีดีเอฟ
หลินเซียวรีบสาวเท้าเดินเข้าไปด้านหน้า ท่าทางตื่นตระหนก
“คุณชายสี่ ท่านเป็นอันใดไป? ไม่สบายตรงไหนหรือ?”
ชายคนนั้นหัวเราะเสียงเบา
“สุขภาพของข้าเป็นเช่นนี้มาตั้งแต่ไหนแต่ไร ข้าชินเสียแล้ว”
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
สนุกมากค่ะ...
อ่านสนุกมากค่ะ ติดตามอ่านทุกตอน...