สรุปตอน บทที่ 1031 ระดับ – จากเรื่อง ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ โดย จ้าน นิชิโนะ
ตอน บทที่ 1031 ระดับ ของนิยายการเกิดใหม่เรื่องดัง ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ โดยนักเขียน จ้าน นิชิโนะ เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง
เช้าวันรุ่งขึ้น ฉู่หลิวเยว่พาตู๋กูโม่เป่าไปหยุดยืนที่หน้าประตูจวนตระกูลหลิน
คนสองคนยืนอยู่หน้าประตู คนหนึ่งตัวใหญ่ คนหนึ่งตัวเล็ก ซึ่งมันดูสะดุดตาอย่างมาก
ฉู่หลิวเยว่สาวเท้าเดินไปด้านหน้า แล้วโค้งคำนับให้อย่างมีมารยาท
“รบกวนใต้เท้าทั้งสองไปแจ้งให้ข้าหน่อย ข้าน้อย ตู๋กูเยว่ ต้องการเข้าคารวะประมุขตระกูลหลิน”
ประมุขตระกูลหลิน แน่นอนว่าเขาจะต้องเป็นหัวหน้าที่ปกครองหน้าผาแดนสวรรค์ หลินเทียนเฟิง
ทหารยามทั้งสองคนมองหน้ากันไปมา
หนึ่งในนั้นก็ถามขึ้นว่า
“เจ้าได้นัดเอาไว้ก่อนหรือไม่?”
ฉู่หลิวเยว่ส่ายหน้า
“เปล่า”
“มีเทียบเชิญหรือไม่?”
“ไม่มี”
สีหน้าของทหารสองคนนั้นย่ำแย่อย่างมาก
อันใดก็ไม่มี แล้วมาขอเข้าพบเช่นนี้เนี่ยนะ ช่างใจกล้าเสียจริง!
เขาโบกมือขึ้นอย่างหมดความอดทน
“ไม่มีของเหล่านี้ ห้ามเข้าพบท่านประมุข”
ฉู่หลิวเยว่ยิ้มออกมา
“ข้ารู้ว่าที่มาขอเยี่ยมอย่างกะทันหันเช่นนี้มันเสียมารยาท แต่ที่ข้ามาวันนี้ ข้ามีเรื่องต้องการให้ใต้เท้าช่วยจริงๆ”
“นี่ไม่ใช่สิ่งที่พวกข้าจะช่วยได้หรือไม่ได้ มีคนมากมายต้องการเข้าพบท่านประมุข หากข้าเข้าไปรายงานให้กับทุกคน เช่นนั้นก็คงไม่มีระบบกันแล้ว”
หลินเทียนเฟิงเป็นคนที่สำคัญมากในหน้าผาแดนสวรรค์ หากบอกว่าต้องการพบก็จะได้พบอย่างนั้นหรือ?
เมื่อพูดจบ ทหารยามสองคนนั้นก็บอกให้ฉู่หลิวเยว่ออกไป
ฉู่หลิวเยว่ไม่สนใจ นางพูดต่อว่า
“ใต้เท้าหากท่านนำประโยคหนึ่งไปพูดกับประมุขหลิว เขาจะยอมให้ข้าพบอย่างแน่นอน”
เมื่อทหารเหล่านั้นได้ยินดังนั้นก็หัวเราะออกมา
“หื้อ? เช่นนั้นเจ้าก็ลองพูดออกมาก่อนสิ?”
ฉู่หลิวเยว่เอามือข้างหนึ่งไพล่หลัง ท่าทางผ่อนคลาย
“ข้าสามารถรักษาอาการโรคเรื้อรังของคุณชายสี่ได้”
…
“นางพูดเช่นนั้นจริงๆ หรือ?”
เดิมทีหลินเทียนเฟิงกำลังเอนกายอยู่บนเก้าอี้ตัวเล็ก แต่เมื่อได้ยินดังนั้น เขาก็โบกมือไล่หลู่อวี้เออร์ที่กำลังนวดขมับให้เขาอยู่ พร้อมลุกขึ้นพรวด สีหน้าตื่นเต้นเล็กน้อย
หลู่อวี้เออร์ขมวดคิ้วงาม แต่ก็คลายออกอย่างรวดเร็ว
แม้ว่านางจะอายุสามสิบกว่าปีแล้ว แต่นางยังคงดูแลรักษาตัวเองเป็นอย่างดี ดังนั้นนางจึงดูน่ารักและบอบบางเหมือนแม่นางวัยยี่สิบต้นๆ กอปรกับดวงตาที่งดงาม และยังคงมีเสน่ห์เฉกเช่นผู้ใหญ่ จึงทำให้ใครหลายคนไม่สามารถละสายตาได้
แต่ในตอนนั้นในสายตาหลินเทียนเฟิงมีเพียงคำพูดของทหารยามเหล่านั้นเท่านั้น
“โรคที่ไม่ทราบสาเหตุ นางมีวิธีรักษาจริงๆ หรือ?”
ทหารยามรีบพูดว่า
“ขอรับ นางพูดเช่นนั้นจริงๆ”
“ยังไม่รีบเชิญเข้ามาอีก!”
หลินเทียนเฟิงพูดขึ้นอย่างรีบร้อน
หลายปีผ่านมานี้ สุขภาพของลูกชายคนเล็ก เป็นเรื่องที่หนักอกหนักใจเขามาโดยตลอด
พวกเขาขอคำแนะนำจากแพทย์มาไม่รู้กี่วิธีแล้ว แต่กลับไม่ดีขึ้นเลย
เมื่อได้ยินประโยคนั้นในตอนนี้ เขาจึงไม่สามารถระงับความตื่นเต้นเอาไว้ได้
“นายท่านไม่ต้องรีบร้อน เนื่องจากเรื่องนี้เป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับจือเฟย ดังนั้นควรจะต้องระมัดระวังมากขึ้น”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
สนุกมากค่ะ...
อ่านสนุกมากค่ะ ติดตามอ่านทุกตอน...