ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1032
สรุปบท บทที่ 1032 ไม่ได้: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
อ่านสรุป บทที่ 1032 ไม่ได้ จาก ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ โดย จ้าน นิชิโนะ
บทที่ บทที่ 1032 ไม่ได้ คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายการเกิดใหม่ ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย จ้าน นิชิโนะ อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง
ทันทีที่สิ้นเสียง ภายในห้องโถงก็เงียบกริบ
สีหน้าของหลินเทียนเฟิงเปลี่ยนเป็นแข็งค้าง
“ระดับเจ็ด?”
ฉู่หลิวเยว่พยักหน้าเบาๆ
ตอนนี้นางสามารถหลอมโอสถอายุวัฒนะได้ในระดับเจ็ดได้โดยไม่มีปัญหา
แต่ในระดับที่สูงกว่านี้…นางยังไม่เคยลองมาก่อน ดังนั้นถ้าให้พูดไปตอนนี้คงจะไม่ดีเท่าไร
“อยู่เพียงแค่ระดับเจ็ด แต่เจ้ากลับอวดดีมาพูดว่าสามารถรักษาอาการป่วยของลูกชายข้าได้เนี่ยนะ!?”
หลินเทียนเฟิงโกรธจนหัวเราะ
ก่อนหน้านี้เขายังรู้สึกตื่นเต้นอยู่พักหนึ่ง เพราะคิดว่าจะได้เจอกับยอดฝีมือแล้ว ใครจะรู้เล่าว่า…คนผู้นั้นจะเป็นแค่หมอเทวดาระดับเจ็ดคนหนึ่งเท่านั้น!?
ฉู่หลิวเยว่เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย
เมื่ออยู่ในราชวงศ์เทียนลิ่ง หมอเทวดาระดับเจ็ดจะได้รับการยกย่องสรรเสริญเป็นอย่างมากแล้ว
แต่เมื่อมาอยู่ที่นี่ เห็นได้ชัดว่าไม่อยู่ในสายตาของพวกเขาเลย
“ใครก็ได้! รีบโยนนางออกไป!”
หลินเทียนเฟิงเต็มไปด้วยความโมโห เขาสะบัดแขนเสื้อ แล้วสั่งคนให้โยนนางออกไป
“ช้าก่อน”
ฉู่หลิวเยว่พูดขึ้นเสียงเรียบ
น้ำเสียงของนางเบามาก แต่แฝงไปด้วยแรงกดดันและพลังที่ไม่สามารถเพิกเฉยได้ ทำให้นายทหารรอบข้างที่เตรียมตัวจะมาจับตัวนางต้องชะงักไป
“ประมุขหลิน เพียงเพราะแค่ข้าเป็นหมอเทวดาระดับเจ็ด แม้แต่โอกาสท่านยังไม่ให้ข้าเลยหรือ แล้วยังจะรีบไล่ข้าออกไปเช่นนี้”
“หมอเทวดาระดับเจ็ด! แม้กระทั่งคุณสมบัติของการเป็นหมอเทวดาประจำตระกูลหลินเจ้ายังไม่มีเลย! แล้วเจ้ายังจะลองอีกหรือ?”
ใบหน้าของหลินเทียนเฟิงเต็มไปด้วยความโกรธ พร้อมพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาอย่างอดไม่ได้
“ฝันกลางวันไปเถอะ!”
ระดับต่ำที่สุดของหมอเทวดาประจำตระกูลหลินคือหมอเทวดาระดับแปดขั้นกลาง!
ระดับที่แข็งแกร่งที่สุด คือผู้ที่สามารถหลอมยาอายุวัฒนะระดับเก้าขั้นสูงสุดได้!
อีกทั้งโรคของจือเฟย พวกเขายังไม่มีหนทางรักษา
แค่หมอเทวดาระดับเจ็ดคนหนึ่ง จะมาอยู่ในสายตาของพวกเขาได้อย่างใด!
หลินเทียนเฟิงรู้สึกว่าเด็กสาวที่อยู่ตรงหน้าคนนี้ต้องการจะมาหลอกลวงเขา
เขาชำเลืองสายตาไปมองตู๋กูโม่เป่าที่นั่งอยู่ด้านข้าง
ถ้าไม่ใช่เพราะเห็นว่านางพาเด็กมาด้วย เขาอาจจะลงมือไปนานแล้ว!
“เร็วเข้า! หากยังวุ่นวายอยู่ละก็ อย่าหาว่าข้าไม่เกรงใจ!”
ฉู่หลิวเยว่เม้มริมฝีปาก
“ประมุขหลิน คุณชายสี่อ่อนแอมาตั้งแต่กำเนิด เกิดมาก็มีโรคนี้แล้ว แต่ช่วงหลายปีมานี้ อาการ
ค่อยๆ รุนแรงขึ้นใช่หรือไม่?”
เดิมทีหลินเทียนเฟิงจะหมุนกายเดินกลับไปแล้ว แต่เมื่อได้ยินคำพูดนี้ เขาก็ชะงักฝีเท้า
เขาหันหน้ากลับมามองฉู่หลิวเยว่ด้วยความประหลาดใจ
ฉู่หลิวเยว่พูดต่อว่า
“หากข้าเดาไม่ผิด ในช่วงหนึ่งปีที่ผ่านมานี้คุณชายสี่เริ่มไอเป็นเลือด”
หลินเทียนเฟิงหน้าเปลี่ยนสีไปทันที
เขาจ้องฉู่หลิวเยว่ตาเขม็ง และออกคำสั่งกับทหารโดยรอบ
“พวกเจ้าถอยลงไปก่อน หากข้าไม่อนุญาต ก็ห้ามใครเข้ามา!”
เหล่าทหารยามล้วนมองหน้ากัน แต่ก็รีบตอบสนองด้วยความรวดเร็ว
“ขอรับ!”
เมื่อพวกเขาพูดจบ ทุกคนก็ออกไปอย่างรวดเร็ว
ภายในห้องโถง จึงเหลือเพียงฉู่หลิวเยว่ ตู๋กูโม่เป่า และหลินเทียนเฟิงสามคนเท่านั้น
“เจ้า…เจ้ารู้เรื่องนี้ได้อย่างใด?”
หลินเทียนเฟิงถามขึ้นด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
ก่อนหน้านี้หลินจือเฟยปิดบังเขาเรื่องกระอักเลือดมาโดยตลอด ทั้งคนในจวน และนอกจวนแทบจะไม่มีใครรู้เรื่องนี้เลย
แม้กระทั่งเขา เขาพบเรื่องนี้โดยบังเอิญเมื่อครึ่งปีที่แล้ว
เขาไม่คุ้นหน้าของตู๋กูเยว่มาก่อน อีกทั้งหน้าตายังดูธรรมดา พูดตามหลักแล้ว นางไม่น่าจะรู้เรื่องนี้
“แน่นอนว่าข้าฟังออก”
ฉู่หลิวเยว่หัวเราะ
“มีเรื่องหนึ่ง ข้าลืมบอกประมุขหลินไป ตัวข้านั้นมาจากด้านนอกอาณาจักรเสิ่นซวี่ เมื่อไม่กี่วันก่อนหน้านี้ ข้าได้บังเอิญพบกับคุณชายสี่ที่หน้าประตูเมือง และได้พูดคุยกับเขาสองสามประโยค ในตอนนั้นเขาไอไม่หยุด ข้าจึงสามารถฟังออก”
หลินเทียนเฟิงตกตะลึงไป หลังจากผ่านไปสักพักเขาถึงค่อยได้สติกลับมา
“เจ้าเป็นคนนอกอาณาจักร?”
“เจ้าค่ะ”
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
สนุกมากค่ะ...
อ่านสนุกมากค่ะ ติดตามอ่านทุกตอน...