ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1034

ทั่วทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบ

ฉู่หลิวเยว่กลั้นหายใจแล้วตั้งสมาธิ ก่อนจะดึงพลังปราณดั้งเดิมออกมาแล้วถ่ายมันเข้าไปในร่างกายของหลินจือเฟย

พลังปราณสายนี้เบาบางนัก แต่มันกลับบริสุทธิ์มากกว่าที่คิด อีกทั้งยังมีสัมผัสรับรู้ที่เฉียบแหลมมาก

ส่วนชีพจรดั้งเดิมของหลินจือเฟยนั้น คือชีพจรตี้จิง และถือว่าเป็นชีพจรที่จัดอยู่ในระดับที่ยอดเยี่ยม

เรียกว่าเป็นอัจฉริยะในหมู่อัจฉริยะเลยก็ว่าได้

แต่ด้วยสาเหตุบางอย่าง การไหลเวียนของพลังปราณดั้งเดิมในร่างกายเขากลับไม่ราบรื่นเอาเสียเลย ราวกับถูกปิดกั้นด้วยบางสิ่ง

ฉู่หลิวเยว่ตรวจสอบระบบภายในต่อไปเรื่อยๆ และในตอนนั้นเอง นางก็สัมผัสได้ถึงบางอย่างที่เกาะติดอยู่ที่ชีพจรดั้งเดิมของเขา เสมือนลูกกลมเล็กๆ ที่กระจัดกระจายไปมา

การดำรงอยู่ของสิ่งเหล่านี้เปรียบเสมือนเก้อนหินที่กระจายอยู่ในลำธาร แล้วปิดกั้นสายน้ำไว้ไม่ให้ไหลผ่าน

และถึงแม้ว่ามันจะไม่ได้ไปปิดกั้นการทำงานพลังปราณดั้งเดิมอย่างสมบูรณ์ แต่ก็ทำให้ระบบภายในเกิดการต่อต้านอย่างมาก

ด้วยเหตุนี้แล้ว แม้ว่าหลินจือเฟยจะแข็งแกร่งมากเพียงใด ทว่าลมปราณของเขากลับอ่อนแรงอยู่ตลอดเวลา

และสิ่งแปลกประหลาดเหล่านี้ยังสะสมอยู่ในอวัยวะสำคัญภายในทั้งห้าของเขาด้วย

โดยเฉพาะที่ปอด

มันคือสาเหตุหลักที่ทำให้เขาไอเป็นเลือด

ฉู่หลิวเยว่วินิจฉัยสภาพภายในของเขาอย่างละเอียด จากนั้นก็ดึงพลังปราณดั้งเดิมออกมาและปล่อยมือของเขา

“เป็นอย่างใดบ้าง?”

หลินเทียนเฟิงที่รออยู่ด้วยความประหม่าถามขึ้นทันควัน

ฉู่หลิวเยว่ขมวดคิ้วเล็กน้อย

“มันแย่กว่าที่ข้าคิดไว้”

สีหน้าของหลินเทียนเฟิงแข็งทื่อทันที

“นะ… นี่มันหมายความว่ากระไร?”

ฉู่หลิวเยว่เหลือบมองหลินเทียนเฟิงแวบหนึ่ง

“หมายความว่า…การที่คุณชายสี่สามารถยืนหยัดได้จนถึงทุกวันนี้นั้น ช่างโชคดีเกินคาด”

นางเดาว่าร่างกายของหลินจือเฟยคงป่วยสั่งสมเช่นนี้มานาน และการจัดการกับมันคงเป็นเรื่องที่ยากลำบากเกินไป

แต่คิดไม่ถึงเลยว่า ทั้งๆ ที่สั่งสมมาขนาดนี้แล้ว แต่ภายนอกตัวเขากลับยังดูสุขุมและเป็นปกติมาก!

เรียกได้ว่าคุณชายผู้นี้ช่างเสแสร้งได้อย่างแยบยลจริงๆ

ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเขาไม่อยากให้คนอื่นๆ เห็นสภาพที่แท้จริงของเขา หรือว่า…

“จริงหรือ?”

หลินเทียนเฟิงหันไปมองหลินจือเฟย

“จือเฟย ที่นางพูดมานั่นจริงหรือเปล่า?”

หลินจือเฟยยิ้มเยาะหนึ่งที พร้อมสีหน้าเรียบเฉย

“ตู๋กูเยว่ก็พูดเกินจริงไป ตัวข้านั้นไม่ได้มีอันใด”

“ถ้าเจ้าไม่รีบจัดการกับสิ่งที่เกิดขึ้นในกายเจ้าให้ทันเวลา มากสุดเจ้าอาจอยู่ได้แค่สามปี”

ฉู่หลิวเยว่ขัดจังหวะเขาฉับพลัน

“ก็อย่างที่เจ้าพูด คุณชายสี่ มันคือร่างกายของเจ้า เป็นไปไม่ได้ที่เจ้าจะไม่รู้เรื่องสภาพร่างกายของตัวเองหรอก จริงหรือไม่?”

หลินเทียนเฟิงลุกพรวดขึ้นอย่างเร็ว!

ครืน…ปัง!

การเคลื่อนไหวของเขารุนแรงมาก จนทำให้เก้าอี้คว่ำและกระแทกลงกับพื้นอย่างแรง

“จะเป็นเช่นนั้นได้อย่างใด!?”

สามปีหรือ?

“มุสานัก!”

เขาตะคอกเสียงแข็งกร้าว

“ในคราแรก ผู้อาวุโสเหล่านั้นได้เอ่ยไว้ชัดเจนแล้วว่า ตราบใดที่ดูแลประคบประหงมเขาอย่างดี จักมิเกิดปัญหาใหญ่อันใดขึ้น…”

ฉู่หลิวเยว่ยังคงสงบนิ่ง

“ประมุขหลิน จะจริงหรือหลอก คุณชายสี่ย่อมรู้ดีที่สุดมิใช่หรือ?”

หลินจือเฟยเม้มปากแน่นและเงียบเสียงไปนาน

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน