สรุปตอน บทที่ 1047 อักขระ – จากเรื่อง ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ โดย จ้าน นิชิโนะ
ตอน บทที่ 1047 อักขระ ของนิยายการเกิดใหม่เรื่องดัง ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ โดยนักเขียน จ้าน นิชิโนะ เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง
ตุบ!
เสียงคมชัดดังลอยมา
ไข่มุกเม็ดนั้นพยายามจะหลบหนี แต่ท้ายที่สุดก็ถูกค่ายกลของฉู่หลิวเยว่สกัดกั้นไว้ได้!
มันร่วงลงสู่พื้นอีกครั้ง และปะปนไปกับคราบเลือดที่กระจัดกระจาย หากไม่สังเกตให้ดีก็ยากที่จะมองเห็นมัน
ฉู่หลิวเยว่เพียงขยับนิ้วเปลวไฟอันเร่าร้อนก็ลอยออกมา! มันก่อตัวเป็นลูกไฟทรงกลมขนาดเท่ากำปั้น แล้วเข้าดักมันไว้ภายใน!
จากนั้น ลูกไฟอันงดงามก็ลอยขึ้น ก่อนจะตกลงไปบนฝ่ามือของฉู่หลิวเยว่
ฉู่หลิวเยว่มองดูไข่มุกที่อยู่ข้างในอย่างพินิจพิเคราะห์
มันมีขนาดเพียงแค่เมล็ดถั่วเหลือง และเหตุเพราะมันเปื้อนไปด้วยคราบเลือด จึงไม่สามารถมองเห็นรายละเอียดลักษณะของมันได้
แต่ฉู่หลิวเยว่สัมผัสได้ถึงพลังอันน่าทึ่งที่อยู่ในตัวมันได้อย่างชัดเจน!
และสิ่งนี้แหละคือตัวการหลักที่ทำให้หลินจือเฟยเจ็บหนัก!
“แค่ก แค่ก แค่ก”!
จู่ๆ หลินจือเฟยก็ไอโขลกออกมา
ฉู่หลิวเยว่หันกลับมามอง
“คุณชายสี่ ตอนนี้ท่านรู้สึกอย่างใด?”
หลินจือเฟยไออยู่พักหนึ่ง ก่อนจะหยัดตัวตรง
ใบหน้าของเขาเปลี่ยนจากสีแดงฝาดเป็นสีขาวซีด คราบเลือดที่เหลืออยู่ตรงมุมปากและคางทำให้หน้าตาเขาดูซีดเซียวยิ่งขึ้นไปอีก
แต่ทว่าดวงตาที่จ้องมองมานั้น กลับดูทรงพลังมากกว่าเดิมยิ่งนัก
“ข้า…ข้าไม่เป็นไร…”
หลินจือเฟยว่าพลางโบกมือและมองไปยังฝ่ามือนาง
เมื่อเห็นไข่มุกประหลาดเม็ดนั้นที่ติดอยู่ในลูกไฟ สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย
“นี่…นี่มันอันใด?”
“คุณชายสี่น่าจะคุ้นเคยกับสิ่งนี้สิเจ้าคะ อย่างใดเสีย มันก็อยู่ในร่างกายของท่านมาหลายสิบปีแล้ว”
คำพูดของฉู่หลิวเยว่ทำให้ดวงตาของหลินจือเฟยเบิกกว้างด้วยความประหลาดใจ
“เจ้าหมายความว่า?”
“ใช่แล้ว การดำรงอยู่ของมันทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงที่ผิดปกติในชีพจรดั้งเดิมของท่าน”
ฉู่หลิวเยว่เบนสายตามองไปยังไข่มุก และหรี่ตาลงด้วยสีหน้าจริงจัง ก่อนจะหัวเราะออกมาเบาๆ
“ดูเหมือนสิ่งนี้จะสามารถกลืนกินชีพจรดั้งเดิมได้ จึงส่งผลให้เลือดลมติดขัด เคราะห์ดีที่คุณชายสี่มี
ชีพจรตี้จิงระดับสูง มิเช่นนั้น…เกรงว่าในตอนนี้แม้แต่หยัดตัวขึ้นคงทำไม่ได้เป็นแน่”
หลินจือเฟยขมวดคิ้วเป็นปม
“นี่…นี่มันหมายความว่าอย่างใดกันแน่?”
ฉู่หลิวเยว่ส่ายหน้า
“ข้าเองก็หารู้ไม่ ก่อนหน้านี้ตอนที่ลองสัมผัสชีพจร ข้าเองก็คาดเดาได้ไม่แน่ชัดนัก ว่ามันเหมือนจะมีสิ่งนี้ ในตอนนั้นข้าคิดว่าจะเอามันออกมาเสียให้สิ้นซาก เพียงแต่เคราะห์ร้ายตรงที่มันว่องไวผิดปกติยิ่งนัก มัน ‘แยกตัว’ ออกมามากมายนับไม่ถ้วนและเกาะอยู่ในชีพจรดั้งเดิมของท่าน เปลวไฟเพียงน้อยนิดจึงไม่สามารถต้านมันไว้ได้ ดังนั้น…”
“ดังนั้น ในบรรดายาอายุวัฒนะที่เจ้าช่วยกลั่นให้ข้าเมื่อครู่ สิ่งสำคัญที่สุดคือ…พลังปราณดั้งเดิมของเจ้าหรือ?”
หลินจือเฟยถามกลับ
ฉู่หลิวเยว่หัวเราะและยอมรับอย่างตรงไปตรงมา
“คุณชายสี่ช่างหัวไวนัก!”
แท้จริงแล้วนางได้อัดฉีดเปลวไฟเข้าไปในยาเม็ด
และบทบาทหน้าที่ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของสมนุไพรเหล่านั้นก็คือ ช่วยลดแรงปะทะจากพลังของเปลวไฟที่นางทิ้งไว้
หากใช้แค่ยาเม็ดระดับแปดขั้นต่ำอย่างเดียว แล้วสามารถรักษาอาการเจ็บป่วยของหลินจือเฟยให้หายได้ เช่นนั้นพวกเซียนหมอของตระกูลหลิน คงทำสำเร็จไปนานแล้ว
เหตุใดยังต้องตกมาถึงมือนางอีกเล่า
นางจงใจให้หลินเทียนเฟิงไปเอาสมนุไพรมา และขอให้เขาเป็นผู้คอยรักษาความปลอดภัยขณะที่นางกลั่นยา ซึ่งจริงๆ แล้วนั่นเป็นเพียงการแสดงกลอุบายเท่านั้น
เลยไม่มีผู้ใดรู้ว่านางนำเรื่องเม็ดยามาใช้บังหน้า และการอัดลูกเพลิงเข้าไปขับไข่มุกออกมาต่างหากที่เป็นเรื่องจริง!
นั่นจึงเป็นเหตุผลที่ว่า เหตุใดนางเอาแต่กระตุ้นให้หลินจือเฟยพยายามหมุนเวียนพลังปราณดั้งเดิม
มีเพียงการบีบบังคับจากทั้งสองทางเท่านั้นที่จะสามารถทำให้สิ่งนี้หมดหนทางหนี!
แววตาของหลินจือเฟยฉายแววเข้าใจอย่างแจ่มแจ้ง แต่ขณะเดียวกันก็มีร่องรอยของความแคลงใจปรากฏขึ้น
“จะบอกว่า คุณหนูตู๋กูรู้ตั้งแต่มาเหยียบหน้าประตูเรือนแล้วหรือ ว่าวิธีนี้สามารถช่วยข้าได้?”
เสียงของเขายังฟังดูอ่อนแรงอยู่บ้าง แต่ประโยคคำถามกลับมีความสำคัญนักโนเวลพีดีเอฟ
ฉู่หลิวเยว่กะพริบตาปริบๆ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
สนุกมากค่ะ...
อ่านสนุกมากค่ะ ติดตามอ่านทุกตอน...