ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1057
เยี่ยนชิงได้แต่สบถในใจ
คำพูดเปรียบได้ดั่งทอง วาจาเปรียบได้ดั่งหยก ทั้งๆ ที่ทรงตรัสแล้วว่าเลือกคนผู้นั้นเป็นพระชายา แต่ก็ยังมิวายมีรับสั่งให้เนรมิตตำหนักแล้วจัดงานคัดเลือกสนมเอกขึ้นมา เสมือนประโคมข่าวให้ดูเป็นเรื่องจริง
ถ้าคนผู้นั้นมาเห็นภาพนี้ ไม่รู้เลยว่าจะมีปฏิกิริยาอย่างใด!
แต่เนื่องจากองค์ชายมีพระประสงค์จะทำเช่นนี้ ผู้ใต้บังคับบัญชาอย่างพวกเขาจึงทำได้เพียงน้อมรับ และเชื่อฟังคำสั่งแต่โดยดีเท่านั้น
แค่ช่วงสั้นๆ เยี่ยนชิงก็นึกภาพเหตุการณ์ต่างๆ ที่อาจจะเกิดขึ้นออกแล้ว
เอ่อ…
บางทีเขาน่าจะคิดเผื่อด้วยว่า ถ้าถึงเวลานั้นจริงๆ เขาจะทำอย่างใดเพื่อไม่ให้ติดร่างแหไปกับองค์ชายดี…
แต่ในขณะที่สองนายบ่าวกำลังจะเดินออกไป และยังไม่ทันจะได้ลงมือตามแผน อวี๋มั่วกลับวิ่งพรวดเข้ามาจากด้านนอกเสียก่อน
“องค์ชายขอรับ”
เมื่อเห็นหรงซิว อวี๋มั่วพลันรีบถวายบังคมอย่างรวดเร็ว
“องค์ชายขอรับ คุณหนูใหญ่แห่งตระกูลเจียงมาถึงแล้วขอรับ ยามนี้นางกำลังรออยู่นอกตำหนัก และกล่าวว่ามีเรื่องสำคัญจะคุยกับท่านเป็นการส่วนตัว”
ไม่จำเป็นต้องเกริ่นนำหรือเอ่ยนาม
เพียงแค่ได้ยินว่า “คุณหนูใหญ่แห่งตระกูลเจียง” ก็รู้แล้วว่าหมายถึงใคร
หรงซิวก้าวเท้าเดินต่อด้วยสีหน้าเรียบเฉย
“ให้นางรอไปก่อน”
อวี๋มั่วถึงกับตกตะลึงไปพักหนึ่ง แล้วเงยหน้าขึ้นด้วยความฉงน พลันชำเลืองมองหรงซิวไวๆ
ถ้าองค์ชายปฏิเสธสตรีอื่นคงมิเป็นไร แต่คนผู้นี้…
แต่แล้วจู่ๆ ก็มีแสงวาบขึ้นในหัวของอวี๋มั่ว ก่อนที่เขาจะนึกอันใดขึ้นมาได้
หรือว่าจะเป็น…
เขาหันขวับไปมองเยี่ยนชิงทันที
เยี่ยนชิงเองก็พยักหน้ากลับมาเงียบๆ
อวี๋โม่เข้าใจทันที
มิน่าล่ะ!
ที่แท้ก็เพราะว่าท่านผู้นั้นมาถึงแล้วนี่เอง!
อวี๋มั่วพลันกลืนคำพูดที่เหลือลงคอไปอย่างไว
ในเมื่อท่านผู้นั้นอยู่ที่นี่แล้ว แน่นอนว่าคนอื่นย่อมไม่สำคัญเท่า!
ทว่าหลังจากที่หรงซิวเดินออกไปได้ไม่นาน ก็มีเสียงอันไพเราะนุ่มนวลของสาวเจ้านางหนึ่งดังขึ้นมา
“องค์ชายขอรับ ข้าน้อย…”
“ตำหนักแห่งนี้มีกฎว่า หากไม่ได้รับอนุญาตจากข้า คนนอกจักไม่มีสิทธิ์เข้าออกตำหนักตามอำเภอใจเด็ดขาด แต่ดูท่าแล้วพวกเจ้าคงจะจำไม่ได้สินะ”
“องค์ชายขอรับ! โปรดไว้ชีวิตข้าน้อยด้วยเถิด!”
“ปลดออกจากตำแหน่ง แล้วจับไปโบยร้อยที”โนเวลพีดีเอฟ
หรงซิวกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา
“พามันไปโบยที่หน้าตำหนักเดี๋ยวนี้!”
เมื่อได้ยินสิ่งที่เขาพูด เหล่านายทหารก็พลันหน้าซีดเผือดแล้วทรุดตัวล้มลงกับพื้น
มันจบแล้ว…
รอยยิ้มหวานบนใบหน้าของเจียงจื่นหยวนแข็งทื่อ
“องค์ชาย นี่ท่านกำลังทำอันใดอยู่? พวกเขาแค่เห็นว่าข้ามาเยือน ถึงได้ปล่อยข้าเข้ามา เมื่อก่อนข้าก็เคยเข้าออกที่นี่อย่างอิสระ ไม่เห็นว่าท่านจะ…”
“นั่นมันเมื่อก่อน”
แววตาของหรงซิวหม่นแสงลงอย่างน่ากลัว พลางหันไปมองนางตาเขม็ง
“หากท่านประมุขพำนักอยู่ที่นี่ เจ้าสามารถทำตามอำเภอใจได้ทุกอย่าง แต่ปัจจุบันที่นี่คือวังของข้า ฉะนั้นคำสั่งของข้าถือเป็นประกาสิทธิ์”
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
ขอบคุณมากค่ะ สนุกมากกกค่ะ...
สนุกมากค่ะ...
อ่านสนุกมากค่ะ ติดตามอ่านทุกตอน...