ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1137
สรุปบท บทที่ 1137 อาบน้ำนอนเถอะ: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
สรุปเนื้อหา บทที่ 1137 อาบน้ำนอนเถอะ – ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ โดย จ้าน นิชิโนะ
บท บทที่ 1137 อาบน้ำนอนเถอะ ของ ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ ในหมวดนิยายการเกิดใหม่ เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย จ้าน นิชิโนะ อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
“ปั๋วเหยี่ยน เจ้าก็คิดเช่นนั้นเหมือนกันหรือ?”
ในขณะนี้ จู่ๆ ผู้อาวุโสเหวินซีก็ได้ปรากฏตัวขึ้นมา เขาหัวเราะในลำคอและกล่าวแนะนำด้วยความภาคภูมิใจ
“เจ้าเด็กคนนั้น…ข้าเป็นคนหามาเองแหละ!”
“ข้าเห็นเขาเมื่อไม่กี่วันก่อน แล้วรู้สึกว่าพรสวรรค์ของเขาช่างน่าอัศจรรย์นัก อีกทั้งยังว่านอนสอนง่าย ในอนาคตเขาจะต้องประสบความสำเร็จมากมายแน่นอน! เป็นอย่างใดเล่า? สายตาข้าช่างเฉียบคมล่ะสิ!? เฮ้อ…แต่เสียดายอยู่อย่าง เจ้าเด็กคนนี้ไปฝึกตนด้านเซียนหมอเสียแล้ว! ถ้าหากเป็นจอมยุทธ์ล่ะก็…จิ๊…”
ผู้อาวุโสเหวินซีทั้งดีใจและเสียดาย
ที่เขาดีใจก็เพราะ เขาเป็นคนนำพาศิษย์คนใหม่ที่โดดเด่นเช่นนี้มาด้วยตัวเอง
ส่วนที่น่าเสียดายก็คือ เจ้าเด็กนี่มิได้ฝึกฝนกับเขา แถมไอ้แก่วั่นเจิงนั่นยังได้หน้าไปโดยไม่ลงแรงลงมืออันใดเลย!
“หึ! จากนี้วั่นเจิงได้ติดหนี้บุญคุณข้าครั้งใหญ่แล้ว!”
ผู้อาวุโสเหวินซีกล่าวอย่างมั่นใจ
หรงซิวมองเขาอย่างมีชั้นเชิง
อืม…
เริ่มไม่แน่ใจว่าใครจะติดหนี้ใครกันแน่…
“ฝั่งเจ้าเองก็ได้ศิษย์มาสองสามคนเลยมิใช่หรือ และเหมือนว่าหนึ่งในนั้นจะเป็นทายาทโดยตรงของตระกูลหลัวแห่งทะเลทรายพิลาปด้วย ใช่หรือไม่?”
ผู้อาวุโสปั๋วเหยี่ยนยิ้มเยาะเบาๆ
“แค่นี้ยังไม่พออีกหรือ?”
ผู้อาวุโสเหวินซีกระแอมเบาๆ
“เรื่องนั้นมัน มิใช่ว่า…ยิ่งมากยิ่งดีหรอกหรือ!”
หรงซิวมองลงไปข้างล่างอีกครั้ง ก่อนจะค่อยๆ กล่าวอำลาทุกคน
“ผู้อาวุโสปั๋วเหยี่ยน เรื่องที่ได้คุยกันก่อนหน้านี้ ข้าจะต้องกลับไปเตรียมการก่อน จึงมิอาจอยู่ที่นี่นานได้”
ผู้อาวุโสแต่ละท่านมิได้รู้สึกแปลกใจกับการจากลาของหรงซิว
อันที่จริงแล้ว โอกาสที่เขาจะยอมมาปรากฏตัวที่สนามแห่งนี้นั้นยากมาก
ไหนจะเพิ่งประลองกับยินชูหลี่แล้วด้วย
“ตกลง ข้าจะส่งคนไป…”
“ขอบคุณท่านผู้อาวุโสปั๋วเหยี่ยนที่ได้กรุณา แต่สิ่งเหล่านั้นยังไม่จำเป็นขอรับ”
หรงซิวยิ้มเล็กน้อย
“แม้จะไม่ได้กลับมาหลายปีแล้ว แต่ศิษย์ยังคุ้นเคยกับสำนักเป็นอย่างดี”
เป็นเรื่องยากที่ผู้อาวุโสปั๋วเหยี่ยนจะได้ยินแทนตัวเองเช่นนั้น เขารู้สึกใจหายอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะพยักหน้าตอบเบาๆ
“ก็ได้…เช่นนั้น…เจ้าก็ทำในสิ่งที่เจ้าเห็นควรเถอะ”
…
หรงซิวจากไปอย่างรวดเร็ว
เมื่อฝูงชนเห็นร่างของเขาค่อยๆ เลือนหายไป ก็ต่างแสดงท่าทีผิดหวังออกมา
แต่พวกเขาต่างก็รู้อยู่แล้วว่า ในขณะนี้หรงซิวไม่ได้อาศัยอยู่ในสำนักวิชาแห่งนี้แล้ว การได้พบกันสักครั้งนั้นมิใช่เรื่องง่ายเลย ดังนั้นพวกเขาจึงไม่กล้าเรียกร้องอันใดมากนัก
เมื่อหรงซิวจากไปได้ไม่นานนัก เว่ยซีผิงและคนอื่นๆ ก็ค่อยๆ ทยอยจากไปเช่นกัน
จนในที่สุดบนหอระฆังบูรพกษัตริย์ ก็เหลือเพียงเหล่าบรรดาผู้อาวุโสเท่านั้น
และการแข่งขันในจัตุรัสชิงหมิงนั้นยังคงดำเนินต่อไปอย่างคึกคัก
…
ในขณะที่การแข่งขันดำเนินไปอย่างต่อเนื่อง การจัดอันดับในงานประลองชิงอวิ๋นนั้นก็ได้มีการเปลี่ยนแปลงอยู่เรื่อยๆ
ยิ่งอันดับในรายการประลองสูงขึ้นเท่าไร การประชันยิ่งดุเดือดมากเท่านั้น
ทุกคนล้วนเป็นยอดฝีมือจากทั่วทุกสารทิศ หากไม่นับยอดฝีมือบางคนที่เก่งกาจดั่งปีศาจล่ะก็ ความจริงแล้วพรสวรรค์ของผู้คนส่วนใหญ่ก็มิได้ต่างกันมากนัก
ในสถานการณ์เช่นนี้ การต่อสู้ระหว่างผู้แข็งแกร่งและผู้อ่อนแอเริ่มดุเดือดมากยิ่งขึ้น
และเมื่อมาถึงตอนนี้ ฉู่หลิวเยว่ก็ได้รู้ว่า ยิ่งอันดับในงานประลองชิงอวิ๋นสูงขึ้นและได้ครองตำแหน่งนั้นนานมากเท่าไร คะแนนสะสมก็จะยิ่งเพิ่มมากขึ้นเท่านั้น
และพวกที่มีชื่ออยู่ในอันดับต้นๆ ยิ่งไม่ต้องพูดถึง
พลันฉุกคิดว่านางกว่าจะได้คะแนนให้ถึงสองหมื่นแต้มนั้นไม่ง่ายเลย อีกทั้งยังถูกหักไปห้าพันในพริบตา
ฉู่หลิวเยว่รู้สึกเจ็บใจเป็นอย่างมาก
หากต้องการเก็บคะแนนสะสม วิธีที่เร็วที่สุดคือการอยู่ในอันดับการประลองชิงอวิ๋น!
แต่กระนั้น แม้แต่ผู้ที่ได้อันดับหนึ่งร้อยในการปะลองเซียนหมอที่นางมั่นใจมากที่สุด ก็ยังเป็นถึงเซียนหมอระดับเก้าขั้นสูงสุด!
ถ้าหากนางต้องการที่จะเอาชนะ อย่างน้อยนางก็ต้องสามารถปรุงแต่งยาอายุุวัฒนะในระดับเดียวกันให้ได้
ฉู่หลิวเยว่รู้สึกปวดหัวขึ้นมาทันที
“ฉู่เยว่ เจ้ากำลังคิดอันใดอยู่?”
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
สนุกมากค่ะ...
อ่านสนุกมากค่ะ ติดตามอ่านทุกตอน...