ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1176
สรุปบท บทที่ 1176 เจ้าอ่อนแอเกินไป: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
สรุปเนื้อหา บทที่ 1176 เจ้าอ่อนแอเกินไป – ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ โดย จ้าน นิชิโนะ
บท บทที่ 1176 เจ้าอ่อนแอเกินไป ของ ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ ในหมวดนิยายการเกิดใหม่ เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย จ้าน นิชิโนะ อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
เดิมทีฉู่หลิวเยว่ต้องการบอกว่าหลายวันก่อนนั้นถือเป็นช่วงเวลาที่ดีมากๆ และอยากกลับไปที่นั่นอีก
แต่สุดท้ายนางก็จำต้องเก็บคำพูดเหล่านั้นไว้ในใจ เนื่องจากเหตุผลอันมิสมควร
นางก้มหัวลงเล็กน้อย
“ศิษย์ทำผิด สมควรถูกลงโทษขอรับ”
เมื่อเห็นท่าทีเช่นนั้น ผู้อาวุโสวั่นเจิงก็ไม่อยากจะดุด่าว่ากล่าวนางมากไปกว่านี้
“เรื่องมันจบไปแล้วก็ให้แล้วกันไป ภูเขาหมื่นเมรัยมิใช่ที่ที่ศิษย์จะสามารถเข้าไปได้ตามใจ จากนี้เจ้าห้ามทำเช่นนี้อีก เข้าใจหรือไม่?”
ฉู่หลิวเยว่ตอบรับอย่างเชื่อฟัง
“ขอบพระคุณท่านอาจารย์ที่สั่งสอนขอรับ”
ผู้อาวุโสวั่นเจิงพยักหน้าด้วยความพอใจ
“เอาล่ะ เจ้าจงกลับไปศึกษาตำราเล่มนี้เสีย หากไม่เข้าใจตรงไหนก็ให้ถาม”
หลังจากนั้น เขาก็ให้คำแนะนำฉู่หลิวเยว่เยว่อีกเล็กน้อย ก่อนจะปล่อยนางกลับไป
…
พี่เป่าเป็นใครกันแน่นะ?
ระหว่างทางกลับ ฉู่หลิวเยว่เฝ้าวนขบคิดคำถามนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า
เมื่อพิจารณาจากทัศนคติของผู้อาวุโสวั่นเจิงแล้ว พี่เป่าน่าจะไม่ใช่คนธรรมดาแน่ๆ
อีกทั้งยังเป็นผู้แข็งแกร่งระดับเทพในร่างศักดิ์สิทธิ์อีก ครั้นเทียบกับคนในสำนักหลิงเซียวทั้งหมด เขาน่าจะเป็นบุคคลที่ทรงพลังมากที่สุดแล้ว?
ครั้งหน้าถ้าได้พบพี่เป่าล่ะก็ บางทีนางควรจะถามเขาตรงๆ ไปเลยดีกว่า…
ไม่นานนางก็กลับมาถึงที่พักของตัวเอง
จงซวิ๋นรอนางอยู่หน้าประตู และเมื่อเห็นนางกลับมา ก็พลันทำหน้าดีอกดีใจเสียยกใหญ่
“ศิษย์น้องฉู่เยว่ เจ้าเป็นอย่างใดบ้าง? ผู้อาวุโสวั่นเจิง…ทำอันใดเจ้าหรือเปล่า?”
ฉู่หลิวเยว่หลุดหัวเราะพรืด
“เขาคืออาจารย์ของข้า เขาย่อมมิทำอันใดข้าแน่นอน ศิษย์พี่จงซวิ๋นกังวลเกินไปแล้ว”
จงซวิ๋นเกาหัวอย่างเก้อเขิน
“ทะ ที่ข้ากังวลก็เพราะเมื่อครู่…ยามที่ผู้อาวุโสวั่นเจิงพาเจ้าออกไป สีหน้าของเขาดูไม่ค่อยดีนัก…”
ดูราวกับไม่ใช่เรื่องดี
ฉู่หลิวเยว่ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง พลางเอ่ยว่า
“ต้องเจอกับศิษย์ใหม่ที่ก่อเรื่องตั้งแต่วันแรกอย่างข้า ไม่แปลกที่ท่านอาจารย์จะหัวเสีย”
ซึ่งมันคือความจริงที่แย้งไม่ได้
แม้แต่จงซวิ๋นเองยังต้องยอมรับว่า ฉู่หลิวเยว่นี่ช่างขยันหาเรื่องใส่ตัวจริงๆ!
เข้ามาได้เพียงไม่นาน ก็มีเรื่องเกิดขึ้นตั้งมากมายแล้ว?
“เจ้ารู้หรือไม่? ยามนี้วีรกรรมของเจ้าคงแพร่กระจายไปทั่วสำนักวิชาแล้ว! หลายคนกำลังจับตามองเจ้า และรอดูเจ้ากับหลิ่วอิงถงทะเลาะกัน!”
ฉุ่หลิวเยว่หัวเราะเบาๆ พลางสาวเท้าไปยังเรือนนอนของตน
“มีอันใดให้สนใจกันนัก”
“นางตามรังควานเจ้าเช่นนี้ เจ้าจักปล่อยมันไปง่ายๆ หรือ?” จงซวิ๋นถามอย่างแปลกใจ “ข้านึกว่าที่เจ้าขอให้นางไปยังเขาหมื่นเมรัยกับเจ้าตลอดหนึ่งเดือนนั้น เป็นเพราะเจ้าจงใจ…”
“ข้าจงใจทำจริงๆ หากแต่มิใช่เพื่อระบายความแค้น”
ฉู่หลิวเยว่กล่าวอย่างเหนื่อยหน่าย
“นางมีชื่อบนอันดับที่สี่สิบของการประลองชิงอวิ๋น ทว่ามีหลายคนที่ต้องการไปเขาหมื่นเมรัย และคนเหล่านั้นต่างก็มีพลังพอๆ กับนางหรืออาจจะแข็งแกร่งกว่า ข้าแค่อยากพาคนที่เต็มไปด้วยรัศมีอำมหิตอย่างนางไปด้วย เผื่อในกรณีที่มีคนไม่ไว้หน้าข้าขึ้นมา แล้วข้าจะทำเช่นไร? ข้าไม่อยากทำให้ใครเดือดร้อนไปมากกว่านี้ ดังนั้นการพานางไปด้วยน่ะ เหมาะสมที่สุดแล้ว”
เชิดหน้าชูตาอีกฝ่าย ทำลายศักดิ์ศรีของนาง และพอเจอปัญหาก็ดึงนางมาเป็นโล่…
จะว่าดีก็ไม่ใช่?
แววตาของจงซวิ๋นเปลี่ยนไปทันที ก่อนจะค่อยๆ ยกนิ้วโป้งให้นาง
“เจ้าช่าง…ร้ายกาจนัก!”
หลังจากสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้ ทุกคนต่างคิดว่าฉู่เยว่ทำเช่นนี้เพื่อแก้แค้นหลิ่วอินถง
แต่ความจริงแล้วนางทำเพื่อเขาหมื่นเมรัยต่างหาก!
ตั้งแต่ต้นจนจบ เป้าหมายของเขาไม่ใช่หลิ่วอินถง!
“ทว่า จะพูดอย่างใดดี หลิ่วอินถงเองก็เป็นอัจฉริยะบนตารางจัดอันดับชิงอวิ๋นที่ทรงพลังมากคนหนึ่ง ได้ยินมาว่าช่วงนี้นางฝึกวิทยายุทธ์หนักมาก และต้องการทะลวงขั้นพลังของตัวเอง ถ้านางทำสำเร็จจริงๆ ล่ะก็ เช่นนั้น…นางต้องหยุดจากอันดับที่สี่สิบแล้วเลื่อนขึ้นไปอยู่ระดับบนๆ ได้แน่นอน! และพอถึงตอนนั้น…”
ฉู่หลิวเยว่ยืนอยู่กับที่ พลางเอียงศีรษะเล็กน้อย และถามด้วยความสนอกสนใจ
“สี่สิบอันดับแรก…เก่งกาจขนาดนั้นเชียวหรือ?”
จงซวิ๋นถึงกับชะงัก
เมื่อเห็นท่าทีไม่ทุกข์ร้อนของเด็กหนุ่มที่อยู่ตรงข้าม หัวใจของเขาพลันกระตุกวูบ และรับรู้ได้ว่าอีกฝ่ายกำลังเปรียบเทียบหลิ่วอินถงและหลัวเยี่ยนหลิน
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
สนุกมากค่ะ...
อ่านสนุกมากค่ะ ติดตามอ่านทุกตอน...