ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1177
สรุปบท บทที่ 1177 หรงซิวไม่ใช่คนกระจอก: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
สรุปตอน บทที่ 1177 หรงซิวไม่ใช่คนกระจอก – จากเรื่อง ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ โดย จ้าน นิชิโนะ
ตอน บทที่ 1177 หรงซิวไม่ใช่คนกระจอก ของนิยายการเกิดใหม่เรื่องดัง ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ โดยนักเขียน จ้าน นิชิโนะ เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง
ฉู่หลิวเยว่ “… แต่ตอนนี้เขาเป็นอาจารย์ของข้า หากไม่ชี้แจงจะดีหรือ?”
“เขาไม่ถามเจ้าเยอะหรอก”
บรรยากาศรอบตัวของตู๋กูโม่เป่าผ่อนคลายลง พลางกล่าวอย่างหนักแน่น
“เจ้าก็แค่หาข้ออ้างข้างๆ คูๆ ไป จะบอกว่าตายแล้วก็ได้”
ฉู่หลิวเยว่ “…”
นั่นคือผู้อาวุโสวั่นเจิงเชียวนะ จู่ๆ จะให้บอกตายง่ายๆ เช่นนั้นเลยหรือ?
ฉู่หลิวเยว่เริ่มมั่นใจในสิ่งที่ตนคาดเดามากขึ้น พลันกัดฟันแล้วแอบกระซิบถามเบาๆ
“พี่เป่า เจ้ามีสถานะสูงกว่าผู้อาวุโสวั่นเจิงใช่หรือไม่?”
ตู๋กูโม่เป่าปรายตามองนางเสมือนกำลังมองดูคนเขลาที่แกว่งเท้าหาเสี้ยน
ฉู่หลิวเยว่กลืนคำพูดที่เหลือลงไปทันที
“อึก”
เวรแล้ว
อย่าถามมากกว่านี้ดีกว่า!
“ตอนอยู่บนเขาเฝิงหมิน…เป็นอย่างใดบ้าง?”
ตู๋กูโม่เป่าพลันเปลี่ยนเรื่อง และทำทีเอ่ยถามราวไม่ได้ตั้งใจ
ฉู่หลิวเยว่เอนตัวนั่งลงบนเก้าอี้ พลางยกมือข้างหนึ่งขึ้นมานั่งเท้าคาง
ต่อหน้าตู๋กูโม่เป่า นางไม่จำเป็นต้องเก็บซ่อนสิ่งเหล่านี้ และสามารถบอกเขาตามตรงได้
“ดี ไม่สิ มันดีมากเลย!”
มือเรียบนวดแก้มของตนอย่างเพลิดเพลิน
“ข้ารู้สึกว่า ข้าอยากกลับไปที่นั่นอีกหลายๆ ครั้ง!”
หากคนอื่นได้ยินสิ่งนี้ พวกเขาอาจคิดว่าฉู่หลิวเยว่เสียสติไปแล้วแน่ๆ
แต่ตู๋กูโม่เป่ากลับไม่ได้โต้แย้งแต่อย่างใด เขาทำเพียงหลุบตาลงเล็กน้อย แพขนตายาวหนาสั่นไหวเบาๆ ปิดบังคลื่นอารมณ์บางอย่างในดวงตาของเขา
“ไยถึงเป็นเช่นนั้น?”
เขาถามกลับเสียงเบา
ฉู่หลิวเยว่จึงเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นบนเขาเฝิงหมินให้เขาฟังพอสังเขป
“…อย่างใดเสีย ขณะที่ข้าฝึกปราณอยู่ที่นั่น ทุกอย่างล้วนราบรื่นมาก และเหมือนว่าจะดีกว่ายามอยู่ข้างนอกเสียอีก…”
ฉู่หลิวเยว่เงียบเสียงลงพักหนึ่ง นางไม่รู้จะอธิบายความรู้สึกนั้นอย่างใดดี
คล่องตัวกว่า?
สบายกว่า?
นางอธิบายไม่ได้จริงๆ
นางเกิดมาพร้อมชีพจรเทียนจิง และมีความสามารถในดูดกลืนพลังปราณดั้งเดิมของสวรรค์และโลกที่แข็งแกร่งมาก
แต่เมื่ออยู่ในนั้น พลังปราณเดิมจำนวนมหาศาลเหล่านั้น กลับให้สัมผัสที่อ่อนโยนและละเอียดอ่อนเป็นพิเศษ
ยามที่มันหลั่งไหลเข้าสู่ร่างกาย นางสามารถผสานพลังปราณเหล่านั้นเข้าด้วยกันได้ โดยไม่ต้องลงแรงแต่อย่างใด
ซึ่งนางไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อน
“หรือจะมีสิ่งพิเศษบางอย่างซ่อนอยู่ที่นั่น? ถึงได้ทำให้พลังปราณในห้องนั้น แตกต่างจากพลังภายนอก?”
ฉู่หลิวเยว่หันไปมองตู๋กูโม่เป่า
“พี่เป่า เจ้าว่าเช่นไร?”
แม้ผู้อาวุโสวั่นเจิงจะบอกว่าเขาไม่ใช่ผู้อาวุโสของสำนักวิชา แต่สำหรับฉู่หลิวเยว่แล้ว เขาน่าจะคุ้นเคยและรู้จักสำนักหลิงเซียวแห่งนี้ดีระดับหนึ่ง
บางทีเขาอาจจะรู้เรื่องภูเขาเฝิงหมินมากกว่าคนอื่นก็ได้?
“หอคอยเจ็ดชั้นแห่งภูเขาเฝิงหมินนั้น เดิมทีเป็นสถานที่พิเศษของสำนักวิชา มิเช่นนั้นคงไม่ใช่สถานที่สำหรับการลงโทษขั้นรุนแรงหรอก”
น้ำเสียงของตู๋กูโม่เป่าฟังดูไม่แยแส ราวกับไม่สนใจเรื่องเช่นนี้
“จากประสบการณ์เหล่านั้นที่เจ้าพบมา…ดูๆ แล้วก็ไม่มีอันใดผิดแปลก”
ฉู่หลิวเยว่พยักหน้าอย่างครุ่นคิด แต่ก็ยังมีบางจุดที่ไม่เข้าใจ
“ในเมื่อมันถูกใช้เป็นสถานที่ลงโทษ หลังจากเข้าไปข้าควรจะรู้สึกอึดอัดสิ แต่ไฉนมันถึงตรงกันข้ามกันเช่นนี้?”
ตู๋กูโม่เป่าเงยหน้าขึ้นและถามย้อนเสียงนิ่ง
“ตัวเจ้าเหมือนกับคนปกติเสียเมื่อไร?”
ฉู่หลิวเยว่ “…”
แวบหนึ่งที่นางรู้สึกตอบกลับไม่ได้…
เส้นทางในการบำเพ็ญเพียรของนาง ดูจะแตกต่างจากคนทั่วไปจริงๆ
“หรือเพราะข้าเกี่ยวข้องกับภูเขาเฝิงหมิน?”
นางพึมพำอย่างลังเล
แต่พูดให้ถูกก็คือ เกี่ยวข้องกับบางอย่างในช่องว่างหลังประตูบานนั้นต่างหาก
นางเลือกประตูบานเดิมถึงสองครา และสงสัยว่าถ้ากลับไปที่นั่นอีกครั้ง นางจะยังเลือกประตูบานเดิมอยู่หรือไม่?
เมื่อเกิดความคิดที่ดูเป็นอันตรายนี้ ฉู่หลิวเยว่ก็รีบบังคับตัวเองให้เก็บงำมันไว้ทันที
…นางเข้ามาที่นี่เพื่อฝึกฝนเล่าเรียน ไม่ใช่สร้างปัญหา!
“เจ้าใกล้จะทะลวงขึ้นระดับเจ็ดขั้นกลางแล้วหรือ?”
ตู๋กูโม่เป่าจ้องมองนางอีกครั้ง
ฉู่หลิวเยว่ระบายยิ้มออกมาทันควัน
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
สนุกมากค่ะ...
อ่านสนุกมากค่ะ ติดตามอ่านทุกตอน...