ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1183

“เจ้าอ่านจบแล้วหรือ!?”

ผู้อาวุโสวั่นเจิงโพล่งถามอย่างตกใจ

“เจ้าจำสูตรใบสั่งยาที่เขียนไว้ในนั้นได้หมดแล้วหรือ?”

ฉู่หลิวเยว่พยักหน้ารับ

อันที่จริงนางอ่านจบไปตั้งแต่หลายวันก่อนแล้ว แต่เพิ่งหาจังหวะเอามาคืนได้วันนี้

ในตำราส่วนมากจะเป็นสูตรใบสั่งยาระดับแปด และบางส่วนเป็นยาระดับเก้า ซึ่งล้วนแล้วแต่เป็นยาเม็ดระดับสูง

สีหน้าของผู้อาวุโสวั่นเจิงเต็มไปด้วยความสงสัย พลันจ้องนางตาเขม็ง

“ข้ารู้ว่าแค่มองผ่านๆ เจ้าก็จำได้แล้ว แต่เจ้าเข้าใจ…เนื้อหาของสูตรยาระดับเก้าทั้งหมดเลยหรือ?”

เนื่องจากช่องว่างระหว่างยาเม็ดระดับแปดและยาเม็ดระดับเก้านั้น มิใช่ช่องว่างที่จะข้ามผ่านได้ง่ายๆ เลย

การกลั่นยาระดับเก้าต้องใช้สมุนไพรมากกว่าเม็ดยาระดับแปดหลายเท่า อีกทั้งขั้นตอนที่ซับซ้อน และข้อกำหนดด้านทักษะต่างๆ เองก็สูงมากเช่นกัน

และการทะลวงขั้นพลังปราณของเซียนหมอจากระดับแปดสู้ระดับเก้า ก็มิใช่เรื่องง่ายเลยสักนิด

โดยปกติแล้ว หากเซียนหมอระดับแปดต้องการศึกษาวิธีการกลั่นยาเม็ดระดับเก้า ก็จะต้องใช้ความพยายามอย่างมาก

ทว่าผ่านไปแค่สิบวัน…เขากลับทำได้ทุกอย่างแล้ว?

ฉู่หลิวเยว่จ้องตาเขากลับพลางยิ้มบาง และกล่าวว่า

“หากท่านอาจารย์ไม่เชื่อ จักทดสอบข้าก็ได้นะขอรับ”

ผู้อาวุโสวั่นเจิงคว้าตำราคืนมา แล้วซักถามสองสามประโยค

ฉู่หลิวเยว่ตอบกลับอย่างคล่องแคล่วว่องไว

ผู้อาวุโสวั่นเจิงจ้องมองนางตาไม่กะพริบ พลันหางตากระตุกอย่างรุนแรง

“…เจ้า…เจ้าเคยเห็นใบสั่งยานี้มาก่อนหรือเปล่า?”

ฉู่หลิวเยว่ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง

“มีห้าสูตรที่เคยผ่านตาข้ามาแล้วขอรับ”

ส่วนที่เหลือนางเพิ่งจะเห็นเป็นครั้งแรก

แต่นางก็สามารถเข้าใจสิ่งเหล่านี้ทั้งหมดได้ในเวลาอันสั้น!

ผู้อาวุโสวั่นเจิงจับต้นชนปลายไม่ถูกอยู่พักหนึ่ง

แค่เห็นฉู่หลิวเยว่กลั่นยาได้สำเร็จในวันนั้น เขาก็รู้แล้วว่าไม่นานนางจักทะลวงขึ้นสู่เซียนหมอระดับเก้าได้แน่นอน

แต่นี่มันเหนือความคาดหมายเกินไปแล้ว…

“ท่านอาจารย์ เป็นอันใดไปหรือขอรับ?”

เมื่อเห็นเขาทำท่าทางแปลกๆ ฉู่หลิวเยว่ก็อดไม่ได้ที่จะถาม

ผู้อาวุโสวั่นเจิงประคองหม้อต้มโอสถไว้แล้วโบกมือไปมา

“ไม่มีอันใด ข้าแค่รู้สึกปลื้มปริ่ม การได้อบรมบ่มเพาะศิษย์ที่มีพรสวรรค์มันเป็นเช่นนี้นี่เอง”

ฉู่หลิวเยว่ “…”

“ไอ้หนู เจ้าน่ะ…ถึงตอนนี้เจ้าจะยังไม่เป็นที่รู้จัก แต่ทว่า…”

ผู้อาวุโสวั่นเจิงมองดูฉู่หลิวเยว่นิ่งๆ

เขาอยู่ในสำนักหลิงเซียวมาหลายปี และได้พบกับลูกศิษย์มากหน้าหลายตา

แน่นอนว่าผู้ที่สามารถเข้ามาเรียนที่นี่ได้ ย่อมเป็นอัจฉริยะอย่างแท้จริง

แต่ท่ามกลางอัจฉริยะเหล่านั้น ย่อมมีคนที่เหนือกว่า

และฉู่หลิวเยว่…ก็เป็นหนึ่งในนั้นอย่างไม่ต้องสงสัย!

ทว่าจนถึงตอนนี้ ความจริงแล้วเขายังไม่รู้เรื่องภูมิหลังของศิษย์หน้าใหม่ผู้นี้เลย

หากเขามาจากตระกูลขุนนางชั้นสูง และมีความสามารถเช่นนี้จริงๆ เช่นนั้นชื่อเสียงของเขาน่าจะแพร่กระจายออกไปแล้ว

ฉู่หลิวเยว่หลุบตาลงเล็กน้อย

อืม…

ดูท่าเขาจะไม่หยุดเซ้าซี้แค่นี้แน่ๆ…

ช่วงนี้ดูเหมือนว่าชื่อเสียงของนางในนามชายาแห่งพระราชวังเมฆาสวรรค์ จะโด่งดังไปทั่วทั้งสำนักวิชาเลยก็ว่าได้

แต่แน่นอนว่านางมิอาจเอ่ยสิ่งใดออกไปได้

“เจ้าเคยลองกลั่นเม็ดยาระดับเก้าหรือไม่?”

ผู้อาวุโสวั่นเจิงถาม

ฉู่หลิวเยว่ส่ายหัวพัลวัน

หลังจากที่นางเกิดใหม่ ความแข็งแกร่งของนางยังไม่ฟื้นคืนกลับมาเต็มร้อย ฉะนั้นนางจึงไม่มีโอกาสได้ลองกลั่นเสียที

ผู้อาวุโสวั่นเจิงนึกถึงเม็ดยาที่นางกลั่นออกมาเมื่อครู่ สีสันของมันสม่ำเสมอทั่วทั้งเม็ด และมีกลิ่นหอมลอยฟุ้งออกมาอย่างรุนแรง เรียกได้ว่ายอดเยี่ยมมากเลยทีเดียว!

ทั้งสองด้านขนาบข้างด้วยแนวทิวเขาเสมือนระลอกคลื่น และมีร่องหุบเขาลึกและคดเคี้ยวทอดตัวอยู่ตรงกลาง

ทั้งภายในและภายนอกหุบเขาเต็มไปด้วยสมุนไพรนานาพรรณ

ฉู่หลิวเยว่ยืนอยู่บนยอดเขาแห่งหนึ่งแล้วมองลงไปด้านล่าง ถึงนางจะเตรียมใจมาแล้ว แต่ก็ยังอดประหลาดใจไม่ได้

สมุนไพรหายากทุกชนิดถูกปลูกไว้บนแปลงที่ตัดแบ่งอย่างประณีต

พวกมันสีสันสวยงามและหลากหลาย

ชั้นอากาศเต็มไปด้วยกลิ่นหอมระเหยอันรุนแรงของสมุนไพรนานาชนิด ที่ผสมปนเปกันจนทำให้คนที่สูดดมเข้าไปรู้สึกมึนเมาจากกลิ่นอายเหล่านี้

ภายในแปลงปลูกด้านล่าง มีผู้อาวุโสและเหล่าศิษย์อยู่บ้างประปราย

ฉากมีความกลมกลืนและเคลื่อนไหวอย่างไม่คาดคิด

ช่างดูเป็นภาพที่ดูกลมกลืนกันอย่างเป็นธรรมชาติ

ตรงกลางหุบเขาเป็นพื้นที่เปิดโล่ง

ชายชราคนหนึ่งกางตะแคร่นอนตรงนั้น แล้วหลับตาลงอย่างไร้กังวลมาก

บางครั้งก็มีคนผ่านไปผ่านมา

หลังจากมองดูอยู่พักหนึ่ง ฉู่หลิวเยว่ก็เข้าใจว่าผู้อาวุโสคนนั้นคือผู้ดูแลสวนสมุนไพรแห่งนี้

ทุกคนที่ต้องการแลกเปลี่ยนซื้อขายสมุนไพรจากหุบเขาวาโยโอสถ จะต้องลงทะเบียนกับเขาก่อน

ฉู่หลิวเยว่บินลงไปด้านล่าง

…

หุบเขาวาโยโอสถนั้นกว้างใหญ่เหลือคณา และมีสมุนไพรปลูกไว้มากมายนับไม่ถ้วน มันจึงไม่ง่ายที่จะหาวัตถุดิบยาที่ต้องการได้แม่นยำเพียงนั้น

แต่โชคดีที่ฉู่หลิวเยว่เล็งเห็นตำแหน่งของสมุนไพรจากหนึ่งในสามชนิดที่ต้องการได้ตั้งแต่ก่อนหน้านี้แล้ว เมื่อร่อนลงไปถึงพื้น นางจึงกำหนดตำแหน่งของมันได้ทันที

ครั้นหาพบแล้วหนึ่งก็ยังเหลืออีกสองชนิด นางเริ่มค้นหาอย่างช้าๆ ท่ามกลางแปลงสมุนไพรทั่วหุบเขา

พอเข้าไปอยู่ในพื้นที่ที่รายล้อมไปด้วยกลิ่นหอมของสมุนไพรอันเข้มข้น ฉู่หลิวเยว่ก็อดไม่ได้ที่จะหายใจเข้าลึกๆ พร้อมรับกลิ่นอายความสดชื่นรื่นรมย์เช่นนี้เข้าสู่กายา

ความจริงแล้วในตัวของฉู่หลิวเยว่มิได้ขาดแคลนสมุนไพรแต่อย่างใด เพราะวัตถุดิบล้ำค่าส่วนใหญ่ขององค์ไท่จู่กับหรงซิวล้วนอยู่กับนางทั้งสิ้น

แต่เมื่อมองไปรอบๆ แล้ว นางก็ยังเห็นสมุนไพรบางชนิดที่นางยังไม่มี

ราวกับสมบัติอันล้ำค่าของสวรรค์และโลกล้วนมารวมกันอยู่ที่นี่ ประหนึ่งว่าสามารถพบพานได้ทั่วไป

สมแล้วที่เป็นสำนักวิชาอันดับหนึ่งของอาณาจักรเสิ่นซวี่!