ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 12

เมื่อคำพูดนี้ออกมาจากปาก อากาศก็แทบจะเกิดการควบแน่น

จากนั้นเพียงชั่วพริบตาเดียว ฉู่หลิวเยว่ก็หันกลับมาแล้วถามด้วยความแปลกใจ

“ท่านพ่อ พูดอะไรหรือเจ้าคะ”

ท่าทางมึนงงของนาง ทำให้อดสงสัยไม่ได้จริงๆ

แต่ทว่า…

ฉู่หนิงสับสนในใจอย่างหนัก ในหัวคิดวนเวียนถึงเรื่องราวที่ผ่านมาสองวันนี้อยู่ตลอดเวลา

ตั้งแต่วันก่อนที่เยว่เอ๋อร์ออกไปซื้อของข้างนอกแล้วหายตัวไป และกลับมาเวลาดึกดื่น ดูเหมือนทุกอย่างจะเปลี่ยนไปราวฟ้ากับเหว

เยว่เอ๋อร์คนขี้ขลาดอ่อนแอเฉกเช่นเมื่อก่อนหายไปแล้ว แต่ตอนนี้กลับได้หญิงสาวสงบเยือกเย็นคนหนึ่งมาแทน

ก่อนหน้านี้ยามที่นางกำลังเผชิญหน้ากับผู้อาวุโสและฉู่เซียนหมิ่น เขายังคิดอยู่เลยว่านางจะทนรับการถูกรังแกไม่ไหว ทว่าเรื่องที่เกิดขึ้นหลังจากนั้น กลับช่างห่างไกลจากที่เขาคาดคิดไปมาก

“เมื่อก่อนเยว่เอ๋อร์เห็นฉู่เซียนหมิ่นเป็นพี่น้องมาโดยตลอด และก็เชื่อใจนางมาก แต่ทำไมวันนี้เจ้าถึงทำกับนางแบบนั้น ที่ผ่านมาเยว่เอ๋อร์เป็นคนเจียมตัว ไม่กล้าแม้กระทั่งพูดเสียงดัง ยิ่งเป็นไปไม่ได้ที่จะตัดแขนคนขาดด้วยน้ำมือตัวเอง…ยังมียาสมุนไพรที่ส่งมาจากเจินเป่าเก๋อพวกนั้นอีก พ่อไม่เคยให้เงินเจ้าสักตำลึงเดียว แล้วเจ้าซื้อมันมาได้อย่างไร”

ฉู่หนิงยิ่งพูดก็ยิ่งเกิดความว่างเปล่าขึ้นในใจ แม้กระทั่งน้ำเสียงยังมีความสั่นเครือเล็กน้อย

ก่อนหน้านี้เขาก็แค่รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ แต่ตอนนี้เมื่อลองได้ไตร่ตรองอย่างละเอียดถี่ถ้วน กลับพบข้อผิดสังเกตจนเห็นได้ชัด

ฉู่หลิวเยว่รอเขาพูดจนจบอย่างเงียบๆ จากนั้นจึงเอ่ยเสียงแผ่วเบา

“ยังมีอีกหรือไม่ นอกจากเรื่องพวกนี้แล้ว ท่านยังมีข้อสงสัยอื่นอีกหรือไม่”

ฉู่หนิงส่ายศีรษะ

“ข้ารู้ สองวันนี้ข้าดูเหมือนเปลี่ยนไปเป็นคนละคนจริงๆ แต่นั่นก็เพราะข้ามีเหตุผล คนอื่นข้าไม่สนใจ แต่ท่านพ่อกลับแอบสงสัยข้า เยว่เอ๋อร์จะอธิบายให้ท่านพ่อเข้าใจแน่นอนเจ้าค่ะ”

ฉู่หลิวเยว่กุมมือเขาอย่างอ่อนโยนและมั่นคง

“ท่านพ่อเข้ามาก่อน ข้าจะอธิบายให้ท่านฟังอย่างละเอียด”

ฉู่หนิงเดินตามนางเข้าไปโดยไม่รู้ตัว

รอจนกระทั่งฉู่หนิงเข้ามานั่งเรียบร้อยแล้วนางจึงปิดประตูแนบสนิท จากนั้นตรวจดูยาที่กำลังเคี่ยวกรำครู่หนึ่ง ก่อนจะนำยาตัวใหม่อีกสองตัวใส่ลงไป

ฉู่หนิงมองทุกการกระทำของนาง ก็ยิ่งเกิดการคาดเดาในใจมากขึ้น

เมื่อก่อนเยว่เอ๋อร์ทำเรื่องพวกนี้เป็นด้วยหรือ

เกรงว่า…

“ท่านพ่อคงพอจะเดาออกแล้ว วันก่อนที่ข้ากลับมาช้า แท้จริงแล้วเกิดเรื่องนิดหน่อย…ฉู่เซียนหมิ่นส่งคนมาฆ่าเยว่เอ๋อร์เจ้าค่ะ”

เมื่อฉู่หลิวเยว่เปิดปากถึงเรื่องนี้ จากที่ฉู่หนิงกำลังนั่งอยู่เขาก็ลุกพรวดพราดขึ้นมาทันที

“อะไรนะ!”

เขาเคยคาดเดาถึงเรื่องนี้อยู่บ้าง แต่คิดไม่ถึงว่าฉู่เซียนหมิ่นจะใจไม้ไส้ระกำถึงเพียงนี้ นี่มันฆาตกรชัดๆ!

ฉู่หลิวเยว่มองหน้าเขาแล้วพยักหน้าให้อย่างจริงจัง แล้วเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นในวันนั้นให้ฟังอย่างละเอียด

แน่นอนว่านางปกปิดความจริงว่าร่างเดิมนั้นตายไปแล้วนางเป็นคนที่เข้ามาแทนที่อย่างชาญฉลาด

นางมีความทรงจำของเจ้าของร่างเดิมอยู่ ดังนั้นความจริงและความเท็จจึงปะปนกันโดยไม่มีจุดบกพร่องเลยสักนิด

เมื่อฉู่หนิงได้ยินดังนั้น เรื่องราวก็จะกลับกลายเป็นว่าฉู่เซียนหมิ่นฆ่าเยว่เอ๋อร์เพื่อผลประโยชน์ของตนเอง

“ดังนั้น ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา เยว่เอ๋อร์จึงได้เห็นโฉมหน้าที่แท้จริงของนาง ทั้งยังเข้าใจถ่องแท้ หากยอมกล้ำกลืนฝืนทนต่อไปก็ไม่มีวันได้ใช้ชีวิตอย่างสงบสุขแน่ มีเพียงเปลี่ยนตัวเองให้กลายเป็นผู้ที่เข้มแข็งถึงจะได้ไม่ถูกผู้อื่นรังแก!”

ฉู่หนิงเงียบไปนานเพราะพูดอะไรไม่ออก

ก็ใช่น่ะสิ!

ทำไมเขาจะไม่รู้ความจริงข้อนี้

เพียงแต่ตอนนี้เขาแก่ชรามีโรคประจำตัว มิอาจฝึกยุทธ์ต่อไปได้ แล้วเขาจะมีปัญญาไปทำอะไรได้อีกเล่า

“เป็นพ่อเองที่ไม่เอาไหน…”

เขาก้มหน้าก้มตาแล้วพึมพำเสียงแผ่ว

ฉู่หลิวเยว่ส่ายหน้าพร้อมกับพูดว่า

“ท่านพ่อ ข้ายังจำคราวก่อนที่ข้าไปร่วมงานเลี้ยงวันเกิดองค์ชายรัชทายาทได้ สุดท้ายก็ถูกทุกคนรังแกจนต้องร้องไห้กลับบ้าน ท่านพ่อขอเข้าเฝ้าฝ่าบาทเพื่อเรียกร้องความยุติธรรมให้คนพวกนั้นมาขอโทษเยว่เอ๋อร์ หากไม่มีท่านพ่อ ก็มิรู้ว่าเยว่เอ๋อร์จะถูกรังแกกลั่นแกล้งไปถึงเมื่อไหร่”

สถานะของฉู่หนิงตอนนี้ไม่เหมือนเมื่อก่อน การทำเช่นนี้ยากเพียงไรแค่คิดก็พอจะรู้แล้ว

ถึงแม้การกระทำของคนเหล่านั้นจะไร้สาระมากแค่ไหน แต่นี่เป็นข้อพิสูจน์เพียงพอแล้วว่าฉู่หนิงสามารถทำทุกอย่างเพื่อบุตรสาวของตนเองได้

ฉู่หนิงสั่นเทาไปทั้งร่าง เขาค่อยๆ เงยหน้าขึ้น ดูเหมือนกำลังรู้สึกไม่อยากเชื่อ

ฉู่หลิวเยว่ให้ความเชื่อมั่นกับเขาเป็นครั้งสุดท้าย

“ตอนนั้นท่านพ่อเคยบอกกับเยว่เอ๋อร์ว่า ไม่ว่าก่อนหน้านี้หรือต่อไปในอนาคต หากเยว่เอ๋อร์ได้รับความไม่ยุติธรรมเมื่อไหร่ ท่านพ่อจะเป็นคนที่ปกป้องเยว่เอ๋อร์ให้ถึงที่สุด ใช่หรือไม่เจ้าคะ”

ฉู่หนิงขอบตาแดงก่ำ

เพราะประโยคนี้เขาบอกเพียงแค่เยว่เอ๋อร์คนเดียวในตอนนั้น

น้ำเสียงของเขาเจือสะอื้นเล็กน้อย

“เยว่เอ๋อร์…เยว่เอ๋อร์ของพ่อ!”

คนที่อยู่ตรงหน้าเขา ยังคงเป็นเยว่เอ๋อร์บุตรสาวของเขา!

ฉู่หลิวเยว่รู้สึกแสบปลายจมูก

บิดาคนหนึ่งที่สูญเสียบุตรสาวอันเป็นที่รักไป จะรู้สึกอย่างไร

ตอนนั้นหลังจากนางจากโลกนี้ไป ไม่รู้ว่าเสด็จพ่อ…