ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1214

สรุปบท บทที่ 1214 เจ้ากล้าหรือไม่: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์

สรุปเนื้อหา บทที่ 1214 เจ้ากล้าหรือไม่ – ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ โดย จ้าน นิชิโนะ

บท บทที่ 1214 เจ้ากล้าหรือไม่ ของ ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ ในหมวดนิยายการเกิดใหม่ เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย จ้าน นิชิโนะ อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที

“ซือซือ ข้าว่าเจ้าก็ไม่ต้องเป็นห่วงไปหรอก เด็กคนนั้นสามารถรอดพ้นจากหายนะครั้งใหญ่ สุดท้ายก็ยังถูกขังที่เขาเฝิงหมินเป็นเวลาหนึ่งเดือน ถือว่าโชคดีอย่างมากแล้ว อีกทั้งผู้อาวุโสวั่นเจิงบอกว่า ก่อนหน้านี้เขาเกือบจะทะลวงด่านเซียนหมอระดับเก้าได้แล้ว เพียงเพราะเรื่องเหล่านี้จึงทำให้การทะลวงด่านล่าช้าไป แต่ว่าหลังจากที่เขาออกมา เขาต้องใช้เวลาไม่นานก็สามารถทะลวงด่านได้อย่างแน่นอน”

หลัวเยี่ยนหมิงสามารถมองเรื่องเหล่านี้ออกได้อย่างทะลุปรุโปร่ง

เขาเงยหน้าขึ้น แล้วมองไปทางงานประลองชิงอวิ๋น

“ไม่แน่ว่าหลังจากเวลาผ่านไป เขาก็สามารถติดอันดับในงานประลองชิงอวิ๋นได้! เมื่อถึงตอนนั้น ถ้าพวกเรายังไม่ติดอันดับ มันก็ยากที่จะพูดแล้วนะ!”

“จะว่าไปแล้วก็ใช่! ซือซือ พวกเราจะต้องรีบฝึกฝนกันหน่อยแล้ว!”

จัวเซิงพูดขึ้นอย่างเห็นด้วย

หลัวซือซือเม้มริมฝีปาก และพยักหน้าอย่างจริงจัง

ในขณะเดียวกันนั้นเอง หอระฆังบูรพกษัตริย์

ผู้อาวุโสปั๋วเหยี่ยน และคนอื่นๆ ก็มารวมตัวกันที่นี่อีกครั้ง

ในสถานที่เดียวกันนี้เอง ยังมีศิษย์จำนวนไม่น้อยที่เข้าร่วมการแย่งชิงอาวุธศักดิ์สิทธิ์แห่งจุนเจ๋อเมื่อครั้งที่แล้วด้วย

ทุกคนต่างนั่งประจำที่ของตนเอง แต่ใบหน้าของคนเหล่านั้น กลับรู้สึกแปลกประหลาดอย่างไม่ทราบสาเหตุ

“คนก็มากันครบแล้ว หรงซิว ก่อนหน้านี้ก็บอกว่ามีเรื่องสำคัญต้องการจะประกาศ ตอนนี้คงพูดได้แล้วสินะ?”

ผู้อาวุโสปั๋วเหยี่ยนหันไปมองทางหรงซิว

ถูกต้อง

เหตุผลที่พวกเขามาที่นี่ในวันนี้ ความจริงแล้วเป็นหรงซิวที่เรียกรวมตัว

ศิษย์ทั่วไปไม่มีอำนาจนี้

แต่แน่นอนว่าหรงซิวไม่เหมือนกัน

อีกทั้งผู้อาวุโสปั๋วเหยี่ยนที่เคยพูดคุยกับเขา ยังได้เรื่องมาว่าเป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับอาวุธศักดิ์สิทธิ์แห่งจุนเจ๋อ พวกเขาจึงไม่กล้าละเลย

พร้อมเรียกทุกคนมาที่นี่

อีกทั้งยังรวมถึงศิษย์คนอื่นๆ ที่เพิ่งจากไปเมื่อไม่กี่วันมานี้ด้วย

“อ่า ข้านึกว่าผู้อาวุโสปั๋วเหยี่ยนมีเรื่องสำคัญอันใดที่จะเรียกพวกเรามา นี่พวกเรารีบกลับมาโดยไม่ได้หยุดพัก ใครจะรู้เล่าว่า…เป็นเพราะหรงซิว?”

ภายในห้องที่เงียบกริบ เสียงเยาะเย้ยถากถางเสียงหนึ่งก็ดังขึ้น

เว่ยซีผิงเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ สีหน้าประชดประชัน

“คิดไม่ถึงเลยจริงๆ ว่า ที่แท้หรงซิวก็มีตำแหน่งในสำนัก อีกทั้งยังสูงกว่าผู้อาวุโสหลายคน ถึงขนาดเรียกให้พวกเราไปนู่นมานี่ได้?”

“เว่ยซีผิง”

ผู้อาวุโสปั๋วเหยี่ยนขมวดคิ้วแน่นเป็นปม

“สิ่งที่ข้าต้องการจะพูดในวันนี้คือเรื่องที่เกี่ยวกับขนนกสีหม่นบาดาล ดังนั้นผู้ชราอย่างข้าจึงเรียกทุกคนมา เจ้าไม่ต้องพุ่งเป้าไปที่หรงซิว”

ในใจของเว่ยซีผิงเต็มไปด้วยความดูถูก ก่อนจะยิ้มออกมาอย่างเกียจคร้านแล้วพูดว่า

“เรื่องนั้น? มันจบไปแล้วไม่ใช่หรือ? ด้วยความแข็งแกร่งของหรงซิว สามารถแย่งของวิเศษชิ้นนั้นกลับมาได้ เป็นคุณูปการอันยิ่งใหญ่! แล้วมันเกี่ยวข้องกับพวกเราอย่างใด?”

บรรยากาศเย็นยะเยือกมากขึ้น

ทุกคนสามารถได้ยินน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความประชดประชัน และถากถางจากคำพูดเหล่านั้น

มีคนจำนวนไม่น้อยหันไปมองทางหรงซิว

คาดไม่ถึงเลยว่า หรงซิวจะไม่รู้สึกโกรธเลยแม้แต่น้อย แต่ริมฝีปากบางก็ยังยกยิ้มขึ้น

เขาหันไปมองทางเว่ยซีผิง แล้วพูดว่า

“ถูกต้องแล้วที่เรื่องเหล่านี้ไม่ค่อยเกี่ยวข้องกับคนอื่น แต่สำหรับเจ้า กลับเกี่ยวข้องเต็มประตู”

หัวใจของเว่ยซีผิงกระตุกวูบ

“หรงซิว นี่เจ้าหมายความว่าอย่างใด?”

หรงซิวพูดเสียงเรียบ

“ในวันนั้น ผู้อาวุโสซูเฟิงและคนอื่นๆ ได้วางค่ายกลเอาไว้ พร้อมเปิดมันแล้วเข้าสำนักอย่างราบรื่น พร้อมเตรียมตัวกลับเข้าสำนัก เรื่องเหล่านี้ผู้อาวุโสได้เตรียมแผนการเอาไว้ตั้งนานแล้ว และในตอนนั้นมันก็ราบรื่นอย่างมาก ตามหลักการแล้วก็สามารถกลับสู่สำนักได้อย่างปลอดภัย แต่…จินเหลยกับคนอื่นก็ยังตามเข้ามา เว่ยซีผิง เจ้าไม่คิดว่าเรื่องนี้มันแปลกประหลาดเลยหรือ?”

หัวใจของเว่ยซีผิงเต้นกระหน่ำอย่างบ้าคลั่ง แววตามีประกายตื่นตระหนก

เขาพยายามสงบสติอารมณ์อย่างเต็มที่ พร้อมพูดด้วยใบหน้าเย็นชา

“หรงซิว นี่เจ้ากำลังสงสัยข้าหรือ?”

“ค่ายกลนั้นถูกสร้างจากพลังและความแข็งแกร่งของทุกผู้คน หากไม่ใช่เพราะมีความผิดพลาดที่ตรงไหน จินเหลย และคนอื่นไม่มีทางฉวยโอกาสได้แน่”

บทที่ 1214 เจ้ากล้าหรือไม่ 1

Verify captcha to read the content.ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์