ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 129

ราชาหมาป่าตระหนักถึงอันตรายเบื้องหลัง มันจึงต้องหยุดโจมตีกู้หมิงเฟิงชั่วคราว และหันกลับมาตั้งรับฉู่หลิวเยว่!

กระบี่ของฉู่หลิวเยว่ตวัดผ่านหลังของมัน ขนหัวของราชาหมาป่าตั้งชันราวกับเข็มแหลมคม!

เมื่อกระบี่ฟังลงไปจึงทำให้เห็นรอยเลือดจางๆ เท่านั้น

ฉู่หลิวเยว่เม้มริมฝีปากแน่น

แม้ว่าราชาหมาป่าชื่อเฟิงตัวนี้เป็นเพียงสัตว์อสูรระดับสาม แต่ความแข็งแกร่งของมันนั้นเกือบจะเทียบได้กับสัตว์อสูรระดับสี่เลยทีเดียว!

สิ่งที่เป็นปัญหายากที่สุด…ก็คือขนของมัน!

แต่ทว่าการโจมตีของฉู่หลิวเยว่ครั้งนี้ทำให้ราชาหมาป่าโกรธจนถึงขีดสุด!

หลังจากที่ปะทะกับฉู่หลิวเยว่ มันก็กระเด็นร่วงบนพื้นไม่ไกล แล้วแววตาก็เต็มไปด้วยความอาฆาตอันเย็นยะเยือก

“อาวู้วววว”

ราชาหมาป่าเงยหน้าขึ้นแล้วส่งเสียงหอนลากยาว ก่อนที่จะพุ่งเข้าหาฉู่หลิวเยว่อีกครั้ง!

ฉู่หลิวเยว่ยกกระบี่ขึ้น คนหนึ่งคนกับสัตว์อสูรหนึ่งตัวกำลังต่อสู้กันในระยะประชิด

ราชาหมาป่าตรงเข้าไปกัดคมกระบี่ของฉู่หลิวเยว่ทันที

เคร้ง!

กระบี่เล่มยาวขาดสะบั้นสองท่อน!

ฉู่หลิวเยว่จึงเหลือเพียงแค่กระบี่หักเล่มเดียวในมือเท่านั้น

ราชาหมาป่าตามประกบติด แล้วกำลังจะพุ่งเข้าไปขย้ำคอฉู่หลิวเยว่

เมื่อกู้หมิงเฟิงที่อยู่ข้างกันเห็นฉากนี้ สมองของเขาพลันว่างเปล่าขาวโพลน

ฉู่หลิวเยว่ไม่คิดถอยหนีแต่กลับก้าวเข้าไป แทงคมกระบี่ที่หักครึ่งท่อนเข้าไปในปากของราชาหมาป่าทันที!

ราชาหมาป่าส่งเสียงครวญครางในลำคอ!

วินาทีถัดมา ราวกับว่ามันสิ้นไร้ความปรานีแล้วกัดคมกระบี่นั้นจนแตกละเอียด

เลือดพุ่งกระจายไปทั่วสารทิศ

ฉู่หลิวเยว่รู้สึกถึงเหลวอุ่นหยกแหมะลงบนใบหน้าของตนและได้กลิ่นคาวเลือดน่าสะอิดสะเอียน!

นางรีบปล่อยมือจากกระบี่แล้วถอยไปข้างหลัง

ราชาหมาป่าย่างก้าวมาข้างหน้าอีกครั้ง!

ทว่าคราวนี้มันกลับเร็วมากกว่าเดิม!

ฉู่หลิวเยว่ไม่สามารถหลบได้ทันเวลา และเมื่อนางเงยหน้าขึ้นมอง นางก็เห็นเขี้ยวอันแหลมคมของราชาหมาป่าอยู่ตรงหน้าแล้ว!

นางขยับศีรษะหลีกหนีการโจมตีของราชาหมาป่าได้อย่างหวุดหวิด!

วินาทีต่อมา ไอสังหารอันเย็นยะเยือกก็แวบผ่านเข้ามาในดวงตาของนาง!

นางคุกเข่าและยกขาขึ้น จากนั้นก็เตะเข้าที่ท้องของราชาหมาป่าอย่างแรง!

การเตะครั้งนี้อาจเป็นการจู่โจมที่ร้ายแรงมากสำหรับคนทั่วไป แต่สำหรับราชาหมาป่าที่มีพลังกายแข็งแกร่งนั้นกลับไม่มีความหมายใดเลย

ราชาหมาป่าหยุดชะงักการเคลื่อนไหวแล้วกลับมาสู้ต่อไปอีกครั้ง!

กรงเล็บแหลมคมแทงทะลุหัวใจของมัน เมื่อถูกโจมตีก็จะตายอย่างมิต้องสงสัย

เมื่อกู่หมิงเฟิงที่เพิ่งลุกขึ้นด้วยความยากลำบากเห็นฉากนี้ เขารู้สึกราวกับถูกควักหัวใจออกมาพร้อมกับรูม่านตาของเขาก็หดตัวลง!

ในขณะนั้นเอง จู่ๆ ก็มีแสงวูบไหวแล่นผ่าน!

ราชาหมาป่ารู้สึกถึงเพียงแสงวูบไหวผ่านหน้า ฉับพลันมันก็สัมผัสถึงความเย็นเฉียบที่ขาหน้าของมัน

ในที่สุดมันก็หยุดขยับ แล้วเห็นมีดสั้นในมือของฉู่หลิวเยว่ประชิดเข้ามาตรงหน้าอก

แต่แล้วข้าหน้าของมันที่กำลังจะโจมตีฉู่หลิวเยว่นั้นกลับถูกนางตัดขาดทั้งเป็น!

วินาทีนั้น ความเจ็บปวดแสนสาหัสได้แล่นเข้ามาอย่างรุนแรง

ฉู่หลิวเยว่ยกเท้าขึ้นแล้วเตะมันกระเด็นออกไปอีกครั้ง!

ราชาหมาป่าสูญเสียอุ้งเท้าของมันไป แล้วล้มลงกับพื้นอย่างแรง!

ร่างกายที่เปื้อนฝุ่นและเลือดของมันช่างดูน่าเวทนายิ่งนัก

“หมิงเฟิง! หลิวเยว่! รีบหน่อย! พวกเราจะสกัดกั้นเอาไว้ไม่อยู่แล้ว”

ทันใดนั้นมู่หงอวี๋ก็ตะโกนเสียงดังขึ้นมา

ฉู่หลิวเยว่เหลียวหน้ามองด้านข้างก็เห็นว่าทั้งสามกำลังตกอยู่ในวงล้อมของฝูงหมาป่าโดนกลบเงาร่างจนแทบมิด

นางรีบก้าวไปข้างหน้าและกระโดดขึ้นโดยไม่ลังเล!

พร้อมมีดในมือที่กำลังจะแทงลงไป

นางแทงมีดเข้าที่หัวของราชาหมาป่า!

มีโพรงเลือดปรากฏขึ้นบนหัวของราชาหมาป่าในทันที ลูกตาของมันถลนพร้อมเลือดไหลอาบออกมา

มันกำลังดิ้นทุรนทุราย แต่กู้หมิงเฟิงที่อยู่ข้างกันรีบก้าวไปข้างหน้าทันทีแล้วกระหน่ำแทงลงไปที่บาดแผลนั้นของมันทันที

ร่างของมันกระตุกสองครั้ง ก่อนจะสิ้นลมหายใจ

ทันทีที่ราชาหมาป่าสิ้นชีวิต หมาป่าในฝูงที่เหลือก็ตระหนักและความโกลาหลก็เกิดขึ้นในทันที