ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1290
สรุปบท บทที่ 1290 ปรมาจารย์โอสถ: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
อ่านสรุป บทที่ 1290 ปรมาจารย์โอสถ จาก ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ โดย จ้าน นิชิโนะ
บทที่ บทที่ 1290 ปรมาจารย์โอสถ คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายการเกิดใหม่ ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย จ้าน นิชิโนะ อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง
แววตาของผู้อาวุโสเมิ้งเย่เปลี่ยนเป็นฉงนใจขึ้นทันตา
เขาแกว่งตราหยกในมือไปมา พลางกดยิ้มลึกอย่างมีนัย
“หมายความว่า…พรุ่งนี้เจ้าจะมาอีกหรือ?”
ฉู่หลิวเยว่พยักหน้าอย่างขลาดเขิน
“แล้ววันมะรืนเล่า?”
ฉู่หลิวเยว่พยักหน้าอีกครั้ง ใบหน้านวลขึ้นสีแดงเถือกกว่าเก่า
“… คงมิใช่ว่าเจ้าจะมาที่นี่จนครบหนึ่งเดือนหรอกนะ?” มุมปากของผู้อาวุโสเมิ้งเย่กระตุกเบาๆ
“ไม่ขอรับ! ศิษย์จักทำเช่นนั้นได้อย่างใด!”
ฉู่หลิวเยว่ปฏิเสธพัลวัน ก่อนจะประสานมือเข้าด้วยกัน แล้วอธิบายอย่างเก้อเขินว่า
“คือ… ท่านเองก็คงทราบว่า ไม่นานมานี้ศิษย์เพิ่งทะลวงขึ้นเซียนหมอระดับเก้าได้ และมันเป็นช่วงที่ศิษย์ใช้สมุนไพรเปลืองมากที่สุด…”
ผู้อาวุโสเมิ้งเย่มองนางอย่างจับผิด
เหตุผลแค่นี้ฟังขึ้นที่ไหนกัน
ในสำนักวิชาแห่งนี้ มีเซียนหมอระดับเก้าอยู่มากมาย แต่เขาไม่เคยเห็นเด็กพวกนั้นทำตัวเช่นนี้เลย!
“…ผู้อาวุโสขอรับ ท่านคงไม่ได้จะปฏิเสธคำขอของศิษย์หรอกใช่หรือไม่?”
ฉู่หลิวเยว่เอ่ยถามอย่างระมัดระวัง
ผู้อาวุโสเมิ้งเย่พลันหัวเราะฮาฮาออกมาคราหนึ่ง
“จะเป็นเช่นนั้นได้เยี่ยงไร!? ในเมื่อวั่นเจิงสัญญากับเจ้าแล้ว เช่นนั้นก็พิสูจน์ได้ว่าเขาชื่นชมเจ้ามากเพียงใด! หลายปีมานี้ เจ้าเป็นคนเดียวที่เขายอมให้ฝากตัวเป็นศิษย์ แถมยังตามใจเสียยกใหญ่! หากเจ้าใช้แต้มของเขาแล้วอย่างใด?”
เขาโบกมือใส่นางอย่างเหนื่อยหน่าย
“วางใจเถอะ! ข้าสัญญาว่าสิ้นเดือนข้าถึงจะส่งใบเสร็จนี้ให้เขา!”
ฉู่หลิวเยว่เองพลันระบายยิ้มออกมาทันที
“ขอบพระคุณท่านผู้อาวุโส!”
ผู้อาวุโสเมิ้งเย่เอนกายลงนอนอีกครั้ง
“ไปซะ!”
ฉู่หลิวเยว่โค้งคำนับเขาแล้วหมุนตัวจากไป
ทั่วทั้งหุบเขาโอสถวาโยกลับคืนสู่ความเงียบสงบดังเดิม
สายลมยามเย็นพัดโชยมา พร้อมกับกลิ่นหอมของสมุนไพรก็ลอยตลบอบอวลไปในอากาศ
ผู้อาวุโสเมิ้งเย่นอนไขว้ขาอยู่บนตะแคร่ไม้เก่าๆ ใกล้พัง พลางขยับมือตบพัดสานลงบนตะแคร่ไปมาซ้ำๆ แล้วก่นด่าเสียงต่ำ
“หึ ไอ้แก่วั่นเจิง ครั้งนี้เจ้าได้กระอักเลือดแน่!”
เขาหันศีรษะและมองไปในทิศทางหนึ่งในหุบเขาวาโยโอสถ
ท่ามกลางความมืดมิดของรัติกาล ค่ายกลขนาดใหญ่ที่วางตัวอยู่ในความมืด ส่องประกายแสงสลัวๆ ขณะปกคลุมทุกสิ่งอย่างในนั้นไว้
และตัดขาดสถานที่แห่งนี้ออกจากโลกภายนอกโดยสิ้นเชิง
แววตาของชายชราดูซับซ้อนและลึกซึ้งมากขึ้น ผู้อาวุโสเมิ้งเย่เงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะหัวเราะออกมาเบาๆ
“… นานแล้วที่ไม่เห็นเด็กซนเช่นนี้… เขาดูคล้ายเจ้าอยู่นา สวนสมุนไพรของเจ้าก็ยังถูกสงวนไว้ให้เจ้าดังเดิม แต่นังหนูอย่างเจ้ากลับไม่มาดูแลมันเลย”
เมื่อพูดจบเขาก็ส่ายหัวและหลับตาอีกครั้ง พร้อมกับความคิดถึงคะนึงหาที่ผุดขึ้นในใจ
“ชอบทำให้คนอื่นเป็นห่วงเสียจริง…”
…
ค่ำคืนอันแสนสงบสุขสุขผ่านพ้นไป
เข้าสู่เช้าวันใหม่ของอีกวัน
ฉู่หลิวเยว่ตื่นแต่เช้า สองมือเก็บข้าวของที่จำเป็นและออกไปจากเรือน เพื่อเดินทางไปหาผู้อาวุโสวั่นเจิง
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
สนุกมากค่ะ...
อ่านสนุกมากค่ะ ติดตามอ่านทุกตอน...