ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1308
สรุปบท บทที่ 1308 สวนสมุนไพรของนาง: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
ตอน บทที่ 1308 สวนสมุนไพรของนาง จาก ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
บทที่ 1308 สวนสมุนไพรของนาง คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายการเกิดใหม่ ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ ที่เขียนโดย จ้าน นิชิโนะ เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
แรงสั่นสะเทือนนี้ทำเอาบุรุษสองคนตื่นตระหนกสุดขีด!
“นั่นใคร!?”
ฉู่หลิวเยว่อึดอัดใจไปหมด ราวกับถูกมือที่มองไม่เห็นบีบเค้นหัวใจของนางอย่างแรง
หากถูกจับได้แล้วนางจะแก้ตัวอย่างใด!
เมื่อไร้ซึ่งคำตอบ ศิษย์หนุ่มทั้งสองจึงหันมามองหน้ากัน ใบหน้าของพวกเขาตึงเครียดขึ้นทันควัน
หนึ่งในนั้นตะโกนเสียงดัง
“นั่นใคร! ไยจักหลบๆ ซ่อนๆ เช่นนั้น ถ้าไม่รีบออกมา! ก็อย่าหาว่าพวกข้าไม่เกรงใจก็แล้วกัน!”
เหงื่อเม็ดเล็กๆ ปรากฏบนหน้าผากของฉู่หลิวเยว่
ดวงตากลมหลุบมองดอกท้อบนข้อมือของตน
ถ้าพวกเขาเข้าใกล้มากขึ้น นางก็แค่…
ฟิ้ว!
เสียงของบางสิ่งพุ่งแหวกอากาศเข้ามา!
ชายที่พูดประโยคเมื่อครู่เป็นคนขว้างกริชใส่นาง!
“โผล่หัวออกมาเสีย!”
ชายหนุ่มอีกคนรีบวิ่งไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว
ฉู่หลิวเยว่กัดฟันกรอดพลันกระตุ้นพลังปราณในกาย และเตรียมจะหายตัวไปจากที่นี่!
ทว่าขณะเดียวกัน นางก็สัมผัสได้ถึงความผิดปกติที่ก่อตัวขึ้นด้านหลัง
นางหันกลับไปมองทันที พลันเบิกตากว้างด้วยความตกใจ
นั่นเพราะ…
จู่ๆ ค่ายกลของภูเขาอวี้เหิงที่อยู่ข้างหลังนาง ก็เปิดออกเป็นช่องเล็กๆ!
ฟึบ!
กริชเล่มสั้นทะลุเข้าไปในโขดหินด้านหน้าฉู่หลิวเยว่!
ฉู่หลิวเยว่ตัดสินใจแล้วพุ่งตัวตามเข้าไปข้างใน!
ร่างเงาสีดำพลันหายวับไปกับตา
หลังจากนางจากไปเพียงเสี้ยววิ ชายคนหนึ่งก็รีบวิ่งเข้ามาแล้วมองไปด้านหลังโขดหิน
ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเคร่งเครียดพลันแข็งทื่อ
ชายอีกคนหนึ่งตามมา และถามว่า
“ใครหรือ?”
ชายผู้ที่มาถึงก่อนขมวดคิ้วแล้วส่ายหัวไปมา
“ไม่มีใคร”
“ไม่มีใคร เป็นไปได้อย่างใด?” ชายหนุ่มเจ้าของเสียงหยิบกริชอีกเล่มออกมา แล้วมองไปด้านหลังโขดหิน “ข้าสัมผัสได้ชัดเจนว่ามีคนอยู่ตรงนี้! และเมื่อครู่ก็เกิดความผันผวนขึ้นที่ค่ายกลมิใช่หรือ?”
“แต่มันไม่มีใครอยู่จริงๆ ข้าเองก็ไม่เห็นใครวิ่งผ่านตาไปเลย”
“นี่มัน…”
“แต่ตอนนี้… ความผันผวนของค่ายกลสงบลงแล้ว”
“… นี่มันเกิดอันใดขึ้นกันแน่? พวกเราคงไม่ได้ตาฝาดไปเองใช่หรือไม่?”
ทั้งสองคนเงียบไปครู่หนึ่ง แล้วหันมองไปรอบๆ อย่างระมัดระวัง แต่ก็ยังไม่พบสิ่งผิดปกติใดๆ
ความว้าวุ่นในใจของพวกเขาเริ่มสงบลง และเริ่มสงสัยว่าพวกเขาอาจจะติ๊ต่างไปเอง
“บางทีเราอาจจะคิดไปเองจริงๆ… ค่ายกลของภูเขาอวี้เหิงนั้นแข็งแกร่งมาก คนธรรมดาย่อมไม่สามารถผ่านเข้าไปได้”
หนึ่งในนั้นพึมพำและส่ายหัว
“ช่างเถอะ! กลับกันดีกว่า!”
ต่อให้ค้นหาต่อไปก็ไร้ประโยชน์ สุดท้ายคนทั้งสองก็จำต้องกลับไปพร้อมความสับสนงุนงง
…
เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าที่ค่อยๆ ห่างออกไปเรื่อยๆ ของคนเหล่านั้น ในที่สุดฉู่หลิวเยว่ก็ผ่อนลมหายใจออกช้าๆ
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
สนุกมากค่ะ...
อ่านสนุกมากค่ะ ติดตามอ่านทุกตอน...