ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1401
สรุปบท บทที่ 1401 โอรสสวรรค์บอกว่าเขาลำบากมาก: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
บทที่ 1401 โอรสสวรรค์บอกว่าเขาลำบากมาก – ตอนที่ต้องอ่านของ ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
ตอนนี้ของ ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ โดย จ้าน นิชิโนะ ถือเป็นช่วงเวลาสำคัญของนิยายการเกิดใหม่ทั้งเรื่อง ด้วยบทสนทนาทรงพลัง ความสัมพันธ์ของตัวละครที่พัฒนา และเหตุการณ์ที่เปลี่ยนโทนเรื่องอย่างสิ้นเชิง บทที่ 1401 โอรสสวรรค์บอกว่าเขาลำบากมาก จะทำให้คุณอยากอ่านต่อทันที
นางลุกขึ้นมานั่ง ก่อนจะมองตามทิศทางของเสียง
ประตูบานใหญ่ถูกเปิดออกมา ศีรษะขนาดใหญ่ที่มีขนยาวปกคลุมปรากฏขึ้นมา
การกระทำของมันหยุดชะงักลงอย่างกะทันหัน ก่อนจะมองไปยังถ้วยชาที่ตกลงตรงหน้าอย่างทำอันใดไม่ถูก คิดไม่ถึงว่าการเคลื่อนไหวที่ “ละเอียดอ่อน” ของตนเองจะดึงดูดความสนใจมากมายขนาดนี้
…ใครจะไปคิดเล่าว่า จะมีคนวางน้ำชาเอาไว้ที่หน้าประตูน่ะ?
เฮ้ย!
คนบางคนก็เกินไปจริงๆ!
เหมือนกับสามารถรับรู้สายตาการจ้องมองของนางได้ มันค่อยๆ หันคอที่แข็งทื่อมามองทางนี้
หนึ่งคนหนึ่งสัตว์อสูร สายตาทั้งสี่ประสานกัน
ดวงตาสีน้ำเงินราวกับน้ำแข็งคู่นั้น เบิกตากว้างขึ้นเล็กน้อย แววตามีประกายตื่นตระหนกอยู่หลายส่วน
จากนั้นมันก็กะพริบตาปริบๆ
ฟื้น… ฟื้นแล้ว?
เมื่อเห็นใบหน้าที่แข็งค้างของเสวี่ยเสวี่ย ฉู่หลิวเยว่ก็อดที่จะหัวเราะออกเสียงไม่ได้ พร้อมกับโบกมือเรียกมัน
“เสวี่ยเสวี่ย เหม่อเหตุใดล่ะ มานี่สิ”
“โฮก…”
เสวี่ยเสวี่ยคำรามออกมาด้วยความดีใจ จากนั้นก็รีบพุ่งไปหาฉู่หลิวเยว่ด้วยความรวดเร็ว!
มันกระโดดขึ้น พุ่งตัวจากหน้าประตูสู่อ้อมกอดของฉู่หลิวเยว่!
“หื้อ?”
เสียงที่เย็นชาทุ้มต่ำดังออกมาจากนอกประตู
เสวี่ยเสวี่ยรู้สึกระวังตัวขึ้นมา และหยุดชะงักอย่างกะทันหัน! ในตอนนั้นมันหยุดห่างจากร่างของฉู่หลิวเยว่เพียงครึ่งนิ้วเท่านั้น!
ศีรษะอันใหญ่โตของมันเกือบจะปะทะเข้ากับใบหน้าของฉู่หลิวเยว่แล้ว
ทุกอย่างเหมือนหยุดแช่แข็ง
ฉู่หลิวเยว่มองไปยังจมูกเปียกชื้นของมันที่อยู่ตรงหน้า และยังมีดวงตาคู่โตที่เต็มไปด้วยความตื่นตระหนกและรู้สึกผิด หางตาของนางกระตุกขึ้นเล็กน้อย
มือข้างหนึ่งที่แตกต่างไปปรากฏขึ้นตรงประตูใหญ่ จากนั้นก็ค่อยๆ ผลักบานประตูออก
หรงซิวเดินเข้ามาหา
เหมือนว่าในตอนนี้จะเป็นเวลาเย็นย่ำแล้ว แสงอาทิตย์สาดกระทบร่างกายของเขา แสงสีทองอ่อนๆ ทำให้เขาดูเหมือนพระเจ้าที่เดินออกมาจากภาพวาด
ดวงตาหงส์ที่ลึกล้ำกระจ่างใสมองไปทางฉู่หลิวเยว่ มุมปากสีแดงเข้มยกยิ้มขึ้นเล็กน้อย
“เยว่เออร์ เจ้าตื่นแล้วหรือ?”
เมื่อได้ยินเสียงความเคลื่อนไหว เขาก็สามารถเดาได้จึงรีบเดินเข้ามา
ฉู่หลิวเยว่มองใบหน้าของเขา
แสงที่อยู่ด้านหลังปกคลุมใบหน้าของเขา กระจ่างใสราวกับหยก เหมือนมีผ้าคลุมที่มองไม่ชัดเจนคลุมเอาไว้หนึ่งชั้น
“หรงซิว”
นางเอียงคอมอง
“เหมือนว่าข้า…จะฝันเห็นเจ้า”
ดวงตาของหรงซิวขยับเล็กน้อย พร้อมมองมาทางนี้
เขาเดินมาอย่างสงบ ร่างกายมีรัศมีเยือกเย็นและสูงศักดิ์แผ่กระจายออกมา
“งั้นหรือ?”
เขาหยุดยืนที่ข้างเตียง เขากวาดสายตามองเสวี่ยเสวี่ยที่อยู่ด้านข้างเบาๆ
เสวี่ยเสวี่ยตัวสั่นสะท้าน มันกลับหลังหันแล้ววิ่งหนีไปทันที
“ฝันเห็นอันใดหรือ?”
หรงซิวนั่งลงที่ข้างเตียง จับมือของนางไว้ แล้วเอ่ยถามเสียงเบา
ฉู่หลิวเยว่มองไปที่ใบหน้าของเขา เหมือนว่าอยากจะเห็นอันใดบางอย่างจากสายตาของเขา
นางยิ้มออกมา
“ฝันว่า…ข้าพาเจ้าไปดูดอกท้อที่บานสะพรั่งกลางฤดูหนาว”
สีหน้าของหรงซิวไม่เปลี่ยนแปลงไปเลยแม้แต่น้อย แต่รูม่านตาลึกขึ้น เหมือนมีระลอกคลื่นพาดผ่านไปอย่างรวดเร็ว
“งดงามหรือไม่?”
เขายื่นมือข้างหนึ่งมาลูบใบหน้าของนาง มุมปากยกยิ้มขึ้น
ลมปราณอุ่นร้อนแผ่กระจายออกมาจากฝ่ามือ แฝงไปด้วยความคิดถึงและความอ่อนโยน
ภายในใจของฉู่หลิวเยว่สั่นไหว ทันใดนั้นเองความเหนื่อยล้าก็พวยพุ่งขึ้นมา
นางจับฝ่ามือของหรงซิวให้แนบชิดกับใบหน้าของตนเองเบาๆ
หรงซิวชะงักไปเล็กน้อย
แต่วินาทีต่อมา ฉู่หลิวเยว่ก็เงยหน้าขึ้นพร้อมมองมาทางเขา
อาจจะเป็นเพราะว่านางเพิ่งตื่น หรือเป็นเพราะฝันนั้นลึกซึ้งและซับซ้อนมากเกินไป จึงทำให้หัวใจและร่างกายของนางเหนื่อยล้า
น้ำเสียงของนางเริ่มเกียจคร้านและลากยาวเล็กน้อย ดูนุ่มนวลและออดอ้อนเพิ่มขึ้นหลายส่วน
“หรงซิว…”
นางพูดขึ้นด้วยเสียงแผ่วเบา แต่กลับเหมือนมีเส้นไหมมาพันรอบหัวใจของเขาเบาๆ
ทันใดนั้นเองหัวใจของเขาก็อ่อนยวบ เขาขยับเข้ามาใกล้เล็กน้อย และถือโอกาสดึงคนผู้นั้นเข้ามาอยู่ในอ้อมกอด ก่อนจะกดจูบลงที่กลางหน้าผากของนาง
“ดูกับเจ้าถึงจะงดงาม”
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
สนุกมากค่ะ...
อ่านสนุกมากค่ะ ติดตามอ่านทุกตอน...