ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1477
สรุปบท บทที่ 1477 หรงซิวลงมือ: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
ตอน บทที่ 1477 หรงซิวลงมือ จาก ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
บทที่ 1477 หรงซิวลงมือ คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายการเกิดใหม่ ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ ที่เขียนโดย จ้าน นิชิโนะ เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
เมื่อได้ยินเสียงนี้ หัวใจของฉู่หลิวเยว่กระตุกคราหนึ่ง พลันผินหน้าทอดมองไป
ผู้อาวุโสหลายคนมองเห็นรูปลักษณ์ของนางได้ชัดเจนยิ่งกว่าภายในเวลาอันสั้น
จากนั้น หลังจากความตื่นตะลึงและความปรีดาอันฉับพลัน หลายคนกลับบังเกิดความไม่มั่นใจขึ้นหลายส่วน
ใบหน้านี้…
แท้จริงแล้วมีความคล้ายคลึงกับเด็กสาวในความประทับใจผู้นั้นเจ็ดแปดส่วน โดยเฉพาะลักษณะคิ้วตานั้น ที่เหมือนสลักออกมาจากแม่พิมพ์เดียวกันเลย
แต่…คล้ายว่าช่วงวัยจะไม่ถูกต้องน่ะสิ!
หลายปีผ่านไป สาวน้อยผู้นั้นอย่างไรก็ต้องยี่สิบกว่าแล้ว แต่ซั่งกวนเยว่ที่กำลังยืนอยู่กลางลานกว้างในเวลานี้ ชัดแจ้งว่าเพียงสิบเจ็ดสิบแปดหนาว
“เหมือนว่าจะมีตรงไหนไม่ถูกต้อง…”
ผู้อาวุโสฮวาเฟิงพึมพำเสียงต่ำอย่างอดไม่ได้
“นะ…นางไม่ใช่นางหนูเยว่เออร์…กระมัง”
อันที่จริงแล้วในใจเขาก็ไม่อาจยืนยันได้
หลายเดือนมานี้ เขาและนางก็นับว่าคุ้นเคยกัน ระหว่างนั้นยังมีหลายครั้งที่เขารู้สึกว่ามองเห็นเงาร่างอันคุ้นเคยสายหนึ่งจากบนร่างของนางจริงๆ
ทว่าความคิดเหล่านั้นก็ถูกเขาขจัดไปอย่างรวดเร็ว
รูปโฉม อายุ ลมปราณ!
ทั้งหมดทั้งมวลเหล่านี้ล้วนไม่เหมือนกัน!
อีกทั้ง ถ้านางก็คือนางจริงๆ ล่ะก็ เช่นนั้นในช่วงเวลาที่ยาวนานก่อนหน้านี้ เหตุใดพวกเขาทั้งหมดล้วนไม่ค้นพบจุดนี้เลยเล่า
ที่สุดแล้วเป็นเพราะทักษะการแสดงของนางดีเยี่ยมเกินไป หรือว่า…เป็นคนละคนกันแน่
เขานิ่งงันอยู่ครู่หนึ่ง พลันเอ่ยขึ้นอย่างอดไม่ได้
“ไม่ใช่นาง ก่อนหน้านี้นางขึ้นไปอยู่บนตารางจัดอันดับชิงอวิ๋นแล้ว”
หากว่าเรื่องราวเป็นอย่างที่พวกเขาคาดเดาจริงๆ ล่ะก็ เช่นนั้นในยามนั้น นาม ‘ฉู่เยว่’ นั่นของนาง ก็ไม่อาจปรากฏอยู่บนตารางชิงอวิ๋นได้สำเร็จ!
ผู้อาวุโสฮวาเฟิงพลันชะงัก
“แต่…นี่ช่างจะเหมือนเกินไปแล้ว!”
ไม่ใช่เพียงรูปโฉม ที่ยิ่งสำคัญกว่านั้นก็คือลักษณะ ไหนจะอารมณ์ความรู้สึก!
ตลอดหลายปีที่ผ่านมา สำนักหลิงเซียวไม่เคยปรากฏผู้ฝึกตนที่สามารถสร้างความโกลาหลให้พวกเขาได้เพียงนี้ และมีเพียงสองคนนี้เท่านั้น!
ไม่แปลกที่จะทำให้พวกเขาสงสัย
“วั่นเจิง เจ้าเห็นว่าอย่างใด?”
ผู้อาวุโสปั๋วเหยี่ยนเอ่ยถามเสียงต่ำ
ในฐานะอาจารย์ สิ่งที่รู้ก็น่าจะมากกว่าพวกเขาอยู่จำนวนหนึ่งกระมัง
ผู้อาวุโสวั่นเจิงกลับไร้วาจาอยู่เนิ่นนาน ทำเพียงจดจ้องฉู่หลิวเยว่ที่อยู่บนลานอย่างเขม็งเกลียวเท่านั้น
ความคิดนับไม่ถ้วนวาบประกายพาดผ่านไปท่ามกลางห้วงความคิดของเขา สับสนและอลหม่าน
แต่ในตอนที่เขาต้องการจะหวนระลึกอย่างละเอียดรอบหนึ่งนั้น กลับเป็นความว่างเปล่าผืนหนึ่งอีกครั้ง
เรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้มากมายเกินไป เวลานี้ตัวเขาทั้งกายล้วนโง่งมแล้ว
“วั่นเจิง?”
ผู้อาวุโสปั๋วเหยี่ยนร้องเรียกเขาอย่างร้อนใจ
ผู้อาวุโสวั่นเจิงขยับริมฝีปากเล็กน้อย สุดท้ายก็เปิดปากอย่างยากลำบาก
“หากว่าเป็นนางจริง…เช่นนั้นก็ถือว่าเป็นเป็นศิษย์น้องของข้าน่ะซี”
พวกผู้อาวุโสปั๋วเหยี่ยนหลายคนนึกไม่ถึงว่าเขาจะคิดเรื่องนี้ ในช่วงเวลาแบบนี้ ลมหายใจพลันสะดุดไร้วาจาอยู่ชั่วครู่
ผ่านไปสักพัก ผู้อาวุโสฮวาเฟิงก็ตบไหล่ของเขาเบาๆ
“แล้วแต่บุญแต่กรรมเถิด!”
…
ฉู่หลิวเยว่ได้เสียงสนทนาของพวกเขาอยู่เลือนราง นางทั้งจนปัญญาทั้งขบขันอยู่ครู่หนึ่ง
นางรู้ว่าพวกเขากำลังเห็นอะไร และยังรู้ด้วยว่าพวกเขากำลังคาดเดาอะไร
ครั้นได้เห็นดวงหน้าที่คล้ายคลึงกับเมื่อก่อนอย่างถึงที่สุดดวงนี้ ย่อมไม่หลีกเลี่ยงความสงสัยได้
หลังจากเรื่องราวเหล่านี้จบลง ค่อยไปอธิบายกับพวกเขาแล้วกัน…
ฉู่หลิวเยว่คิดถึงตรงนี้ พลันหันไปมองเจียงเห่อเทียนใหม่อีกครั้ง
ยามนี้ เจียงเห่อเทียนถูกทำให้โกรธเกรี้ยวแลเคียดแค้นเสียจนกู่ไม่กลับ
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
สนุกมากค่ะ...
อ่านสนุกมากค่ะ ติดตามอ่านทุกตอน...