ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1502

เมื่อได้ยินคำพูดนั้น ผู้อาวุโสหลายคนที่ยืนอยู่ในม่านพลังก็มีสีหน้าเปลี่ยนไปในทันที

ผู้ที่มาใหม่นั้นเป็นใครกันแน่ เมื่อพูดจาก็มีท่าทีกำเริบเสิบสานอย่างยิ่ง!

ซั่งกวนจิ้งเป็นปรมาจารย์ด้านการหลอมอาวุธระดับสูงของอาณาจักรเสิ่นซวี่ คาดไม่ถึงว่าอีกฝ่ายจะไม่มีความเกรงใจกันเลย

ผู้อาวุโสตันชิงที่เพิ่งมาถึง ก็เห็นสถานการณ์นี้เข้าพอดี ดังนั้นจึงอดขมวดคิ้วไม่ได้

“ผู้อาวุโสซั่งกวน”

เขาพุ่งตัวไปอยู่ด้านข้างของซั่งกวนจิ้ง และใช้สายตาสำรวจผู้คนที่อยู่ด้านนอกอย่างรวดเร็ว ก่อนจะรู้สึกตกใจเป็นอย่างมาก

ด้วยรูปลักษณ์เช่นนี้เหมือนว่าพวกเขาจะเป็นเผ่ามังกร

แต่ว่าสีเกล็ดแบบนั้น เหมือนมีอันใดบางอย่างผิดปกติไป?

เขาประสานมือขึ้นทำความเคารพ

“ข้ามีนามว่า ตันชิง เป็นผู้อาวุโสของสำนักหลิงเซียว ไม่ทราบว่าที่ทุกท่านมาที่นี่ในวันนี้ มีเหตุอันใดกันหรือ?”

อย่างใดก็ตามเมื่อเผชิญหน้ากับผู้อาวุโส เขาเพียงแค่เหลือบตามองมาเท่านั้น ก่อนที่จะผ่อนสายตาออกอย่างรวดเร็ว

สายตานั้นราบเรียบและเย็นชาอย่างยิ่ง เหมือนกับกำลังมองมดปลวกอยู่

เห็นได้ชัดว่าเขาไม่เห็นผู้อาวุโสตันชิงอยู่ในสายตาเลย

ภายในใจของผู้อาวุโสตันชิงมีความโมโหปรากฏขึ้นมาหนึ่งสาย

แม้ว่าตำแหน่งของเขาในสำนักจะไม่ได้สูงเทียบเท่ากับผู้อาวุโสปั๋วเหยี่ยน แต่มันก็ไม่ได้ต่ำ

ต่อให้เป็นตระกูลอันดับหนึ่ง เมื่อเห็นเขาก็ต้องให้ความเกรงใจอยู่หลายส่วน

เขาไม่เคยเห็นใครที่หยิ่งยโสแบบนี้มาก่อน!

เขารู้ว่าเผ่ามังกรเป็นคนที่หยิ่งผยองอย่างยิ่ง แต่มันก็ไม่น่ามากถึงเพียงนี้!

“ทุกท่านมาที่นี่โดยไม่ได้แจ้งล่วงหน้า อีกทั้งยังปรากฏที่ด้านหน้าสำนักหลิงเซียวอย่างเอิกเกริก แบบนี้มันจะเกินกว่าเหตุไปหน่อยละมั้ง?”

ใบหน้าของผู้อาวุโสตันชิงมืดครึ้มลง

ในที่สุดชายชราผู้นั้นก็มองกลับไปที่ผู้อาวุโสตันชิงอีกครั้ง ใบหน้าที่เรียบเฉยปรากฏสายตาหมดความอดทนขึ้นมาสายหนึ่ง

“เจ้านับเป็นของสิ่งใดกัน คู่ควรที่จะมาตั้งคำถามกับข้าด้วยหรือ?”

“เจ้า…”

ผู้อาวุโสตันชิงกำลังจะโต้เถียง แต่ถูกซั่งกวนจิ้งขัดขวางเอาไว้

เขาพูดขึ้นมาพร้อมรอยยิ้ม

“เรื่องนี้เป็นเรื่องของพวกเรา อย่าดึงคนที่ไม่เกี่ยวข้องเข้ามาด้วยเลย”

เมื่อผู้อาวุโสตันชิงได้ยินดังนี้ ก็รู้สึกไม่ดีอย่างมาก

ซั่งกวนจิ้งมีสถานะระดับใดกัน?

ก่อนหน้านี้ที่เมืองฝางโจว ต่อหน้าผู้คนมากมาย เขาไม่ไว้หน้าใครเลยแม้แต่คนเดียว

แต่ว่าในตอนนี้ แขกที่มากลับใช้อำนาจบาตรใหญ่ แต่เขาไม่มีความโมโหเลยแม้แต่น้อย น้ำเสียงที่ใช้ก็ยังมีความสุภาพอย่างมากอีกด้วย

นี่มัน…

เกรงว่าตัวตนของอีกฝ่ายจะน่าตกใจมากกว่าที่เขาจินตนาการเอาไว้เสียแล้ว!

“หยุดพูดเรื่องไร้สาระ! ตอนนี้ต่อให้เจ้าแอบอยู่ในสำนักหลิงเซียว หากข้าต้องการเอาชีวิตเจ้าก็ง่ายเหมือนกับพลิกฝ่ามือ! ถ้าเจ้ากล้าก็รีบออกมา เจ้าไม่คิดหรือว่าการหลบอยู่ด้านในก็เหมือนซ่อนอยู่ในรัง ข้าล่ะรู้สึกอายแทนจริงๆ!”

แขกที่มานั้นอารมณ์ร้ายอย่างมาก เวลาพูดก็พูดตรงไปตรงมา

และคำพูดของเขานั้นเต็มไปด้วยความโกรธแค้น

แต่เหมือนว่าซั่งกวนจิ้งจะไม่ได้โกรธ เขากลับหัวเราะเสียงดัง

“โหมวเหยา นี่ก็ผ่านมาหลายปีแล้ว แต่เจ้าก็ยังคงพูดจาใหญ่โตเช่นเดิม?”

ให้ศพของเขาครบสมประกอบ?

เช่นนั้นก็ต้องมีความสามารถที่จะมาฆ่าซั่งกวนจิ้งผู้นี้!

โหมวเหยา…ชื่อนี้คุ้นหูเป็นอย่างยิ่ง…

ทันใดนั้นเองหัวใจของเขาก็สั่นสะท้านไปทั้งตัว! เขาเบิกตากว้างขึ้นก่อนจะมองไปยังผู้ชายที่อยู่ด้านนอกม่านพลังคนนั้น!

โหมวเหยา?

นั่นไม่ใช่… ชื่อของบุคคลผู้นั้นที่อยู่ในเผ่าไท่ซวีหลงเฟิ่งหลงหรอกหรือ?

ว่ากันว่าเมื่อพันปีก่อน มีตระกูลหนึ่งได้ไข่มังกรของเผ่าไท่ซวีหลงเฟิ่งหลงมา

พวกเขาแอบไปขโมยกลับมาเก็บไว้ หมายมั่นว่าจะทำพันธสัญญาด้วย

น่าเสียดายที่พวกเขายังไม่ทันได้ลงมือทำ ก็ถูกเผ่าไท่ซวีหลงเฟิ่งหลงจับกุมแล้ว

ในครั้งนั้นเผ่าไท่ซวีหลงเฟิ่งหลงได้ส่งออกมาแค่สามคน

โหมวเหยาก็เป็นหนึ่งในนั้น!

แม้ว่าพวกเขาจะเป็นตระกูลอันดับสอง แต่ในตอนนั้นก็แข็งแกร่งอย่างยิ่ง แล้วยังมีผู้แข็งแกร่งระดับเทพศักดิ์สิทธิ์สองท่านที่คอยนั่งบัญชาการเองด้วย เมื่อเปรียบเทียบกับตระกูลอันดับหนึ่งที่กำลังจะตกต่ำ พวกเขาก็ถือว่าโดดเด่นอย่างยิ่ง

หากสามารถทำพันธสัญญากับไข่มังกรของเผ่าไท่ซวีหลงเฟิ่งหลงได้ บางทีระดับของพวกเขาก็จะเพิ่มขึ้นหนึ่งขั้น

แต่น่าเสียดายที่พวกเขาจะไม่มีโอกาสนั้นอีกตลอดกาล

โหมวเหยาและอีกสองคน ใช้เวลาเพียงหนึ่งวันหนึ่งคืน ฆ่าล้างตระกูลของพวกเขาทิ้ง!

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน