ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1506

ความเงียบเข้าปกคลุม

หลังจากคำพูดของฉู่หลิวเยว่สิ้นสุด บรรยากาศโดยรอบก็เหมือนแข็งค้างไป

หางตาของผู้อาวุโสปั๋วเหยี่ยนกระตุกอย่างรุนแรง แล้วหลุดถามออกมาในทันที

“ใช้…ใช้แล้ว? หมายความว่าอย่างใด?”

ฉู่หลิวเยว่หัวเราะขึ้นมาทันที ดวงตาก็โค้งงอ

“ข้าใช้มันเพื่อช่วยให้อินทรีสามตามีกายเนื้อขึ้นมาอีกครั้ง”

เดิมทีนางยังคงรู้สึกลังเลเล็กน้อยว่าควรจะพูดเรื่องนี้ออกไปตามตรงหรือไม่

หลังจากที่ครุ่นคิดอยู่นาน สุดท้ายนางก็เลือกที่จะบอกความจริงออกไป

ด้านหนึ่ง เกล็ดแผ่นนั้นก็มีปฏิกิริยาตอบสนองขึ้น ซึ่งส่วนปลายแหลมชี้มาที่ร่างกายของนาง เผ่าไท่ซวีเฟิ่งหลงจะต้องตามหาความจริงอย่างถึงที่สุดแน่นอน

ส่วนอีกด้านหนึ่ง นางได้ทำพันธสัญญากับจื่อเฉินไปแล้ว หลังจากนี้หากนางเดินอยู่ในอาณาจักรเสิ่นซวี่ นางจะต้องอัญเชิญอีกฝ่ายออกมาบ่อยครั้งแน่นอน

ปีกของไท่ซวีเฟิ่งหลงทั้งสองข้างนี้ อยู่ภายในร่างกายของมัน จะสืบค้นไม่พบได้อย่างใด?

เดิมทีเรื่องนี้ก็ไม่สามารถปิดบังได้ ไม่ว่าช้าหรือเร็วเขาก็จะต้องรู้อย่างแน่นอน

แทนที่จะวิ่งหนีอย่างจนตรอก ถ้าเช่นนั้นก็เผชิญหน้าไปเลยโดยตรงจะดีกว่า!

นางใช้ไปแล้ว แล้วมันจะเหตุใดเล่า!

…

โหมวเหยาได้ยินคำพูดเช่นนั้นของฉู่หลิวเยว่ ดวงตาก็มืดดำ จนเกือบจะเป็นลมล้มไปแล้ว

ซั่งกวนเยว่ผู้นี้ คาดไม่ถึงว่าจะนำโครงกระดูกที่สูงส่งยิ่งชีพของพวกเขา ไปฟื้นคืนกายเนื้อให้กับอินทรีสามตา!

อัปยศ!

น่าอัปยศอดสูอย่างยิ่ง!

ก่อนที่เขาจะมาที่นี่ เขาเคยคิดถึงสถานการณ์ต่างๆ มามากมาย

แต่คิดไม่ถึงเรื่องนี้เลย!

แม้ว่าอินทรีสามตาจะเป็นอสูรศักดิ์สิทธิ์ แต่เมื่อเทียบกับพวกมันแล้ว อีกฝ่ายมีศักดิ์ต่ำกว่าอย่างเห็นได้ชัด

คาดไม่ถึงว่าซั่งกวนเยว่จะกล้าทำเช่นนี้!

“เจ้า เจ้า…”

เหมือนว่าจะมีอันใดบางอย่างพลุ่งพล่านในหน้าอกของโหมวเหยาอย่างบ้าคลั่ง แม้กระทั่งคำพูด ก็ยังพูดไม่จบ มีเพียงแค่นิ้วที่ชี้ไปทางฉู่หลิวเยว่ ร่างทั้งร่างสั่นสะท้าน

คนที่อยู่รอบข้างก็ตกใจอย่างมาก

นี่มันเรื่องอันใดกัน?

นางใช้กระดูกของไท่ซวีเฟิ่งหลงมาช่วยให้อินทรีสามตาคืนกายเนื้อเนี่ยนะ?

แม้ว่าผลลัพธ์ที่ได้จะไม่เลว แต่… นั่นคือไท่ซวีเฟิ่งหลงเชียวนะ!

ผู้อาวุโสปั๋วเหยี่ยนมีสีหน้าดำคล้ำ

ในตอนนั้นเองมีความคิดหนึ่งปรากฏขึ้นมาในสมองของเขาอย่างกะทันหัน

มิน่าล่ะอินทรีสามตาตัวนั้นจึงแข็งแกร่งอย่างยิ่ง! เมื่อสู้ในสนามเดียวกับหงส์ทองคำ คาดไม่ถึงว่าจะไม่ได้ด้อยไปกว่ากันเลย!

“เยว่เออร์! นี่เป็นเรื่องใหญ่มาก เจ้าห้ามใช้อารมณ์เด็ดขาด และอย่าพูดซี้ซั้ว!”

ผู้อาวุโสวั่นเจิงตะโกนขึ้นมาอย่างกะทันหัน!

ฉู่หลิวเยว่มองไปตามเสียงนั้น

ผู้อาวุโสวั่นเจิงมีใบหน้าเย็นชา แต่ในแววตาของเขานั้นเต็มไปด้วยความไม่สบายใจและตื่นตระหนก

ฉู่หลิวเยว่ยิ้มออกมาอย่างอดไม่ได้

นางรู้ว่าที่พูดเช่นนี้ก็เพราะไม่อยากให้นางได้รับอันตรายจึงได้พูดออกไปเช่นนี้

แต่…

นางทำเรื่องเช่นนั้นจริงๆ และนางควรจะแบกรับความผิดนี้เอาไว้

นางเชิดคางขึ้นเล็กน้อย

“เรื่องนี้ข้าทำเพียงคนเดียว ไม่มีความเกี่ยวข้องกับองค์ไท่จู่และทางสำนัก! หากพวกเจ้าต้องการตามหาคนรับผิดชอบ ก็ลงที่ข้าได้เลย”

“เยว่เออร์!”

ซั่งกวนจิ้งสาวเท้าเดินก้าวขึ้นไปด้านหน้า จากนั้นก็จับไหล่ของนางเอาไว้ สีหน้าเต็มไปด้วยความกังวล

นางรู้หรือไม่ว่าทำเช่นนี้จะทำให้ปัญหาตามมาอย่างไม่สิ้นสุด?

เพื่อโครงกระดูกชุดนั้นเผ่าไท่ซวีเฟิ่งหลงสามารถไล่ตามข้าได้เป็นพันปี

ตอนนี้นางได้ครอบครองพวกมันแล้ว นี่มันรุนแรงเสียยิ่งกว่าแต่เกล็ดย้อนของพวกเขาอีก!

บนยอดเขาหมื่นเมรัย กลายเป็นซากปรักหักพัง

ตอนที่เกิดเรื่องเมื่อครั้งที่แล้ว ผู้อาวุโสปั๋วเหยี่ยนและคนอื่นๆ ก็ทุ่มเทแรงกายแรงใจไปไม่น้อยกว่าจะสามารถฟื้นฟูคืนสภาพกลับมาได้

ตอนนี้เมื่อทัณฑ์สวรรค์ฟาดลงมา ทุกอย่างที่ทำไปก็สูญเปล่า

ต้นไม้ล้มระเนระนาด หินผาพังทลาย

ร่องรอยไหม้เกรียมสีดำนั้น ทำให้ทุกคนรู้สึกตกใจเป็นอย่างมาก

มีเพียงตำแหน่งตาน้ำที่อยู่ตรงกลางเท่านั้น ที่เหมือนจะถูกปิดผลึกด้วยพลังที่มองไม่เห็นหนึ่งชั้น

ทัณฑ์สวรรค์ฟาดลงบริเวณรอบข้าง แต่ไม่ผ่าลงบริเวณนั้นเลย

น้ำค้างแข็งเข้าปกคลุมมันไปมากกว่าครึ่งหนึ่งแล้ว

แต่ในบริเวณที่ลึกลงไปนั้น เหมือนมีอันใดบางอย่างกำลังปะทุขึ้น และพร้อมจะระเบิดได้ตลอดเวลา

…

“เจ้าเด็กน้อย เจ้าใจกล้ายิ่งนัก”

โหมวเหยาจ้องฉู่หลิวเยว่ตาเขม็ง เขาโมโหจนหัวเราะออกมา

“เหมือนว่าเจ้าจะคิดออกแล้วสินะว่าจะตายอย่างใด?”

ฉู่หลิวเยว่เองก็หัวเราะขึ้น

“เปล่าเสียหน่อย ข้าผู้นี้เคยตายไปแล้วหนึ่งครั้ง ดังนั้นจึงหวงแหนชีวิตของตนเองเป็นอย่างมาก ที่ข้ามาที่นี่เพื่อปรึกษาหารือกับท่าน ดูว่าเรื่องในครั้งนี้จะจัดการอย่างใดถึงจะดีที่สุด”

โหมวเหยาคิดว่าตนเองได้ยินผิดไป

“เจ้าใช้โครงกระดูกของไท่ซวีเฟิ่งหลงไปแล้ว ยังคิดว่าจะมีชีวิตรอดหรือ? เจ้าฝันไปเถอะ!”

คำพูดยังพูดไม่ทันจบ เขาก็ยกมือขึ้นมาในทันที!

พรึ่บ!

เกล็ดแผ่นนั้นลอยขึ้น ก่อนจะมีแสงสว่างแสบตาระเบิดออกมา!

ทันใดนั้นมันก็กลายร่างเป็นมังกรตัวใหญ่ แล้วพุ่งมาทางฉู่หลิวเยว่!

ซั่งกวนจิ้งตกใจอย่างยิ่ง

“แย่แล้ว! นั่นมันร่างที่แท้จริงของโหมวเหยา!”