ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1516

“ไม่เจียมตนเอง!”

โหมวเหยายืนอยู่กลางอากาศแล้วแค่นหัวเราะออกมายังอดไม่ได้

เขาทั้งตกใจและประหลาดใจ

มันใช้พลังแห่งสายเลือดเพื่อฆ่าซั่งกวนเยว่อย่างไม่เสียดาย!

แต่คิดไม่ถึงว่าตอนที่เขากำลังจะลงมือ นางกลับอันเชิญทัณฑ์ศักดิ์สิทธิ์มา!

เมื่อมองไปยังการเคลื่อนไหวที่น่าหวาดกลัวเหนือน่านฟ้า แววตาของโหมวเหยาก็มีประกายเย็นชาปรากฏ

ต่อให้มันแข็งแกร่งกว่านี้ มันก็ยังต้องเดินอยู่ใต้ท้องฟ้า

ทัณฑ์ศักดิ์สิทธิ์ที่ฟาดลงมาดั่งเช่นวันนี้ มันไม่สามารถต้านทานได้ ทำได้เพียงยืนมองอยู่ด้านข้างเท่านั้น

แม้ว่าเดิมทีมันจะควบคุมพลังแห่งสวรรค์และโลกเอาไว้ แต่ภายในตอนนี้มันก็หลุดพ้นจากการพันธนาการของเขาแล้ว และไปรวมตัวอยู่กับทัณฑ์สวรรค์เหล่านั้น

แต่ว่ามันก็ไม่ได้สำคัญอันใด

พลังทัณฑ์ศักดิ์สิทธิ์น่าหวาดกลัวเป็นอย่างยิ่ง เมื่อเปรียบเทียบกับมัน มีแต่จะแข็งแกร่งกว่า!

ซั่งกวนเยว่เหมือนกับลูกธนูที่สุดแรงบิน ไม่ต้องพูดถึงทัณฑ์ศักดิ์สิทธิ์สีทองเหล่านั้น เพียงแค่ทัณฑ์สวรรค์สายเดียว เกรงว่าจะไม่สามารถต้านทานได้แล้ว!

เมื่อคิดมาถึงตรงนี้โหมวเหยาก็อารมณ์ดีเป็นอย่างมาก หลังจากชื่นชมสีหน้าของซั่งกวนจิ้งและคนอื่นๆ อยู่สักพัก จากนั้นเขาก็เริ่มรอคอยอย่างผ่อนคลายสบายอารมณ์

แม้ว่ากระบวนท่าที่สาม เขาจะออกไปเพียงแค่ครึ่งเดียวเท่านั้น แต่ขอเพียงผลลัพธ์ก็เป็นไปตามที่เขาต้องการ เรื่องอื่นล้วนไม่สำคัญ

มีเพียงสิ่งเดียวเท่านั้นที่ทำให้มันรู้สึกประหลาดใจ นั่นก็คือหรงซิว

ตั้งแต่เมื่อครู่นี้ คนอื่นล้วนกำลังเป็นห่วงซั่งกวนเยว่ ซั่งกวนจิ้งและคนอื่นๆ แทบอยากจะเข้ามาแบกรับเรื่องนี้ด้วยตนเองอย่างอดทนไม่ไหว

มีเพียงหรงซิวคนเดียวเท่านั้นที่ยืนอยู่กับที่ไม่ขยับเขยื้อนไปไหน

และเขายังคงหลับตาตามเดิม

เปลวไฟสีทองที่ปลายนิ้วชี้ยังคงสุกสว่าง ลุกโชน โชติช่วงเช่นเดิม

ไม่ต่างจากก่อนหน้านี้เลยแม้แต่น้อย

ลำแสงจางๆ สะท้อนเข้าที่ใบหน้าของหรงซิว ครึ่งหนึ่งสว่างครึ่งหนึ่งมืดมิด

ใบหน้าดูชั่วร้ายแต่ราบเรียบ

โหมวเหยามองอยู่สักพักแต่ไม่สามารถคาดเดาอันใดได้ ดังนั้นจึงถอนสายตากลับมา

หรงซิวยืนนิ่งอยู่กลางอากาศราวกับถูกแช่แข็ง

ลมพายุรอบข้างหมุนพัดขึ้น ทำให้เสื้อผ้าของเขาปลิวไสว ส่งเสียงดังพึ่บพั่บ

ท่ามกลางเปลวไฟที่อยู่บริเวณปลายนิ้วชี้ คล้ายมีแสงสีดำปรากฏขึ้น แต่ก็คล้ายไม่มี!

…

เปรี้ยง! ทัณฑ์สวรรค์สายแรกแฝงไปด้วยลมปราณที่น่าตกใจ และผ่าลงที่กลางตาน้ำอย่างรุนแรง!

ในตอนนั้นเองน้ำแร่ก็สาดกระเซ็นไปทั่ว!

ทั่วทั้งฟ้าดินมีความเงียบเข้าปกคลุม

สายตาของคนแทบจะทุกคน หันมองทางนั้นเป็นตาเดียว

เสียงในจัตุรัสชิงหมิงเริ่มดังขึ้นจากการกระซิบกระซาบ

“ทัณฑ์… ทัณฑ์สวรรค์ผ่าลงมาแล้ว ถ้าไม่ตายก็คงพิการละมั้ง? ก่อนหน้านี้นางก็ได้รับบาดเจ็บสาหัส เดิมทีเหลือเพียงลมหายใจรวยริน จะได้รับการโจมตีนี้ได้อย่างใด?”

“ข้าเองก็รู้สึกเช่นนั้น!”

“แต่ว่าน่าเสียดายจริงๆ นางมีพรสวรรค์สูงมาก! อีกทั้งยังทำพันธสัญญากับอสูรศักดิ์สิทธิ์สองตัว! ถ้าวันนี้ไม่เกิดเรื่องขึ้นละก็ อนาคตของนางจะต้องสดใสแน่นอน! เฮ้อ…”

“แต่นางจะรอดได้อย่างใด นางดันอัญเชิญทัณฑ์ศักดิ์สิทธิ์มาอย่างกะทันหัน! หรือว่านางอยากจะสู้อย่างเต็มกำลัง? ท้ายที่สุดแล้วหากนางสามารถกลายเป็นผู้แข็งแกร่งระดับเทพได้ ไม่แน่ว่านางอาจจะรับการโจมตีกระบวนท่าที่สามของโหมวเหยาได้ก็ได้…”

“แต่นางเพิ่งจะอยู่ระดับเก้าขั้นกลาง! หากเป็นระดับเก้าขั้นสูงสุด ก็ยังจะพอเข้าใจได้ แต่ก้าวข้ามขั้นใหญ่ขนาดนี้ และจะทะลวงด่านไปสู่ผู้แข็งแกร่งระดับเทพเลยหรือ? เด็กอายุสามขวบก็รู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้!”

“แต่ถึงอยู่ในระดับเก้าขั้นสูงสุดก็ไม่มีประโยชน์ ไท่ซวีเฟิ่งหลงใช้พลังแห่งสายเลือดแล้ว พลังแห่งสวรรค์และโลกถูกเขาควบคุมเอาไว้จนสิ้น นอกเสียจากจะสามารถทะลวงด่านผู้แข็งแกร่งระดับเทพได้จริงๆ ไม่เช่นนั้นทุกอย่างก็สูญเปล่า”

“อาจจะเป็นเพราะถูกบีบบังคับจนไม่เหลือหนทางแล้วละมั้ง…”

ซั่งกวนจิ้งรู้สึกปวดใจจนทนไม่ไหว และในตอนนั้นก็ไม่สามารถอดทนได้อีก เขาจึงเงยหน้าขึ้น

ทะเลอัสนีบาตที่อยู่เหนือน่านฟ้า ยังคงมีแสงแสบตาอยู่เช่นเดิม และจำนวนทัณฑ์สวรรค์ที่อยู่ในนั้นเหมือนจะไม่ได้ลดน้อยลงไปเลย

…และเห็นได้ชัดว่ามันมีจำนวนมากกว่าเก่าเสียอีก!

ซั่งกวนจิ้งได้กลิ่นคาวสนิมเหล็กในปากของเขา

ถ้าเป็นในเวลาปกติ ฉู่หลิวเยว่สามารถก้าวเข้าสู่ระดับครึ่งเทพ และทดลองทะลวงสู่ระดับเทพขั้นสูง การที่อัญเชิญทัณฑ์ศักดิ์สิทธิ์ออกมาเช่นนี้ได้จะต้องทำให้ทุกคนตกใจ และยินดีอย่างบ้าคลั่งแน่นอน

เพราะนั่นหมายความว่าประสิทธิภาพของการบำเพ็ญเพียรของนางนั้นไม่มีขีดจำกัด!

โดยเฉพาะ… ทัณฑ์ศักดิ์สิทธิ์สีทอง!

เขาเดินทางท่องเที่ยวไปทั่วมาหลายปี สิ่งนี้เขาได้ยินในตำนานเท่านั้น

ผู้ที่สามารถอัญเชิญทัณฑ์ศักดิ์สิทธิ์สีทองมีแต่อัจฉริยะชั้นนำของโลกใบนี้!

แต่ตอนนี้… นางเป็นเพียงจอมยุทธ์ระดับเก้าขั้นกลางเท่านั้น!

…

เมื่อเวลาหมุนผ่านไป เสียงซุบซิบวุ่นวายก็ค่อยๆ จางหาย

ทัณฑ์สวรรค์จำนวนนับไม่ถ้วนผ่าลงมาที่ตาน้ำ แต่ตั้งแต่ต้นจนจบมันไม่มีความเคลื่อนไหวอันใดเลย

แต่นี่มันก็ชัดเจนจนไม่ต้องพูดแล้วไม่ใช่หรือ!

โหมวเหยาหัวเราะเยาะเย้ย

“ซั่งกวนจิ้ง ดูเหมือนว่าวันนี้จะเป็นคนหัวขาวส่งคนหัวดำ…”

พรึ่บ!

เขายังไม่ทันได้พูดจบประโยค!

ภายในตาน้ำก็มีเงาสายหนึ่งพุ่งตัวออกมา!