ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1517
เงาร่างนั้นผอมเพรียว เสื้อผ้าที่ขาดวิ่นปลิวไปตามแรงลม โอบล้อมร่างที่เรียวเล็กของนาง
เส้นผมดำขลับปลิวไสว เหมือนกำลังเต้นรำกับสายลม โบยบินราวกับผีเสื้อ
น่านฟ้าครึ่งหนึ่งถูกปกคลุมด้วยเมฆดำ เต็มไปด้วยความมืดมิด
ทุกอย่างด้านล่างล้วนเป็นสีเทาขมุกขมัว เห็นแต่เพียงโครงร่างที่พร่าเลือนเท่านั้น แต่กลับไม่สามารถมองเห็นรายละเอียดที่ชัดเจน
หลังจากนั้นนางก็พุ่งตัวขึ้นไปด้านบน พร้อมเผชิญหน้ากับทะเลอัสนีบาตที่มีแสงส่องสว่าง
ลำแสงนั้นสะท้อนเข้ากับใบหน้าและร่างกายของนาง สว่างไสวอย่างมาก ราวกับว่าร่างของนางสามารถเปล่งประกายได้
นางสวมเสื้อผ้าที่ขาดวิ่นอยู่ มองเห็นคราบเลือดได้ประปราย
แต่กลับไม่สามารถซ่อนความสูงส่งที่มีมาจากกระดูกได้เลย
ดวงตาดำขลับราวกับหยก ยืนหยัด หนักแน่น และเต็มไปด้วยความดูถูก!
เมื่อมองจากระยะไกล นางดูโดดเด่นและสะดุดตาเป็นอย่างมาก!
มือข้างหนึ่งของนางถือโล่ ส่วนมืออีกข้างหนึ่งกระชับกระบี่ชื่อเซียวแน่น เหมือนกับเทพเจ้าสงครามที่เดินออกมาจากทะเลเลือดเพื่อฆ่าฟัน!
นางเดินทางผ่านลำแสง พุ่งตรงไปทิศทางที่ทัณฑ์สวรรค์โจมตี!
…
“นั่นมัน… ซั่งกวนเยว่หรือ?”
“คาดไม่ถึงว่านางจะยังไม่ตาย!”
“ไม่สิ! ประเด็นสำคัญไม่ใช่เพียงแค่นางยังไม่ตาย เหมือนว่าพลังในการต่อสู้ของนางจะสูงขึ้นกว่าเดิมมากด้วยไม่ใช่หรือ?”
หลังจากที่เงาร่างของฉู่หลิวเยว่ปรากฏขึ้น ทุกคนล้วนตกใจเป็นอย่างมาก
เสียงจ้อกแจ้กจอแจดังขึ้น ทุกคนล้วนตื่นเต้น ตกใจ สงสัย…
อารมณ์หลากหลาย ปฏิกิริยาตอบสนองล้วนแตกต่างกัน
ก่อนหน้านี้พวกเขาทุกคนเห็นอย่างชัดเจนแล้วว่า ซั่งกวนเยว่ถูกโหมวเหยาโจมตีจนตกลงไปในตาน้ำของเขาหมื่นเมรัย!
หลังจากนั้นพวกเขาก็เห็นกับตาว่าทัณฑ์สวรรค์จำนวนมากมายนับไม่ถ้วนรวมตัวกัน และค่อยๆ โจมตีไปที่กลางตาน้ำแห่งนั้น!
ถ้าพูดตามหลักการแล้ว ซั่งกวนเยว่ควรจะสู้ไม่ไหวตั้งนานแล้วถึงจะถูกต้อง แต่เหตุใดเพียงชั่วพริบตาเดียว นางกลับพุ่งตัวออกมาแบบนี้?
อีกทั้งนางยังมีท่าทีที่แข็งแกร่งขึ้น นางดึงดูดสายตาจากผู้คนรอบข้างอีกครั้ง!
เสียงหัวใจของผู้อาวุโสวั่นเจิงเต้นกระหน่ำอย่างรุนแรง แทบจะหลุดออกมาจากอกแล้ว!
เขารู้มาตลอดว่าฉู่หลิวเยว่ยังมีชีวิตอยู่ ดังนั้นจึงรอคอยอยู่เสมอว่านางจะสามารถออกมาได้
แต่หลังจากเห็นเหตุการณ์ที่แท้จริงแล้ว เขาก็ยังรู้สึกตกใจอยู่ดี
เดิมทีเขาคิดว่าสถานการณ์ที่ดีที่สุด ฉู่หลิวเยว่สามารถต้านทานวงล้อมของพลังที่น่าหวาดกลัวนั้นได้ และเหลือเอาไว้เพียงลมหายใจสุดท้าย
นางอาจจะได้รับบาดเจ็บสาหัส ระดับในการบำเพ็ญเพียรอาจจะถดถอย
แต่ขอเพียงนางยังไม่ตาย เรื่องอื่นล้วนไม่สำคัญ
…ท้ายที่สุดแล้วนี่ก็คือทัณฑ์ศักดิ์สิทธิ์!
แต่ผู้อาวุโสวั่นเจิงคิดไม่ถึงเลยว่า ฉู่หลิวเยว่จะสามารถปรากฏตัวขึ้นอีกครั้งในสภาพร่างกายเช่นนี้!
“เหมือนว่านางจะทะลวงด่านจอมยุทธ์ระดับเก้าแล้ว!”
ผู้อาวุโสวั่นเจิงพยายามอย่างยิ่งที่จะควบคุมอาการตื่นเต้นที่อยู่ภายในใจ แต่อย่างใดก็ตามใบหน้าของเขาแดงก่ำ และเขาก็กำหมัดแน่น อาการทั้งหมดนี้แสดงให้เห็นว่าอารมณ์ของเขาในตอนนี้ไม่ได้เรียบนิ่งอย่างที่ใบหน้าแสดง!
“ระดับเก้าขั้นสูงสุด? เป็นไปได้อย่างใด?”
ผู้อาวุโสปั๋วเหยี่ยนได้ยินดังนั้น ปฏิกิริยาตอบสนองแรกคือไม่เชื่อ
เห็นได้ชัดว่าก่อนหน้านี้นังหนูคนนั้นได้รับบาดเจ็บสาหัสและตกลงไปในนั้น นี่เพิ่งผ่านไปเพียงครู่เดียว แต่กลับทะลวงด่านได้สำเร็จแล้ว?
เนื่องจากพวกเขายังอยู่ห่างจากฉู่หลิวเยว่ อีกทั้งบนร่างกายของนางก็ยังปกคลุมด้วยลมปราณอาวุธโบราณอยู่ตลอด ดังนั้นตอนนี้พวกเขาจึงไม่กล้ามั่นใจว่า นางได้ทะลวงด่านหรือไม่
แต่ความเร็วระดับนั้น…
เหมือนว่าจะเร็วกว่าแต่ก่อนไม่น้อย
“นางกลืนกินพลังของตาน้ำไปแล้ว!”
ผู้อาวุโสฮวาเฟิงมองลงไปยังด้านล่าง
ภายในตาน้ำที่กระจ่างใสตอนนี้กลับโปร่งแสง
ชั้นน้ำค้างแข็งแข็งขึ้นด้วยความเร็วที่น่าตกใจ!
เห็นได้ชัดว่าพลังที่หลงเหลืออยู่เหล่านั้นถูกฉู่หลิวเยว่ยึดครองเป็นของตนเองเรียบร้อยแล้ว
หางตาของผู้อาวุโสปั๋วเหยี่ยนกระตุกอย่างรุนแรง ก่อนจะสูดลมหายใจเข้าลึกๆ
ใจเย็น!
ต้องใจเย็นๆ!
เรื่องราวต่างๆ ยังไม่ร้ายแรงถึงขนาดที่รับไม่ได้
ภายใต้การโอบล้อมที่มากมายของทัณฑ์สวรรค์ แต่ลมปราณของซั่งกวนเยว่ ไม่เพียงไม่ลดลงแต่กลับเพิ่มขึ้น?
นางทำได้อย่างใดกันแน่!
ความสบายใจพวยพุ่งขึ้นมาอีกครั้ง และทำให้มันรู้สึกเป็นกังวลเล็กน้อย
แต่ทัณฑ์ศักดิ์สิทธิ์ที่ผ่าลงมาในตอนนี้ แม้กระทั่งมันยังไม่กล้าทำตัวกำเริบเสิบสาน จึงทำได้เพียงรอคอยอยู่ด้านข้างเท่านั้น!
มันเหลือบสายตามองด้านข้างอย่างรวดเร็ว พบว่าซั่งกวนจิ้งและคนอื่นๆ ก็มีใบหน้าตื่นตระหนกและสับสนเช่นกัน
ดูเหมือนว่าพวกเขาเองก็ไม่รู้…
แต่ถ้าไม่ใช่คนเหล่านี้ที่ช่วยเหลือ ซั่งกวนเยว่เพียงคนเดียวแต่สามารถทำเช่นนี้ได้อย่างใด?
ต้องบอกก่อนว่าด้วยสถานการณ์เช่นนี้ ต่อให้เป็นอาวุธศักดิ์สิทธิ์แห่งจุนเจ๋อก็ไม่มีประโยชน์เช่นกัน
เพราะว่าทัณฑ์ศักดิ์สิทธิ์… โจมตีร่างกายของนางโดยตรง!
…
ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าใด ทัณฑ์สวรรค์ที่รวมตัวอยู่เหนือน่านฟ้า ค่อยๆ เลือนหายไปพอประมาณ ทุกอย่างค่อยๆ กลับคืนสู่สภาพเดิมทีละนิด
ทุกคนถึงสามารถเห็นเงาร่างของฉู่หลิวเยว่ได้อย่างชัดเจนอีกครั้ง
นางลอยอยู่กลางอากาศ เสื้อผ้าขาดวิ่น
นางเป็นเพียงคนเดียวที่ส่องสว่างท่ามกลางฟ้าดิน!
ท่าทางของนางจนตรอกอย่างเห็นได้ชัด แต่ตอนที่นางยืนอยู่ตรงนั้น ไหล่ของนางผึ่งผาย สูงตระหง่านราวต้นสน!
ความเงียบเข้าปกคลุม
ทุกคนตกตะลึงเบิกตากว้างอ้าปากค้าง
คาดไม่ถึงว่า… นางจะสามารถเอาชีวิตรอดจากทัณฑ์สวรรค์จำนวนมากขนาดนั้นได้?
ผู้อาวุโสปั๋วเหยี่ยนพูดพึมพำเสียงต่ำ
“ยังมีทัณฑ์ศักดิ์สิทธิ์สายสุดท้าย ขอเพียงผ่านครั้งนี้ไปได้ นางก็จะสามารถทำสำเร็จได้อย่างแท้จริง!”
ทุกคนกลั้นลมหายใจโดยไม่รู้ตัว
โหมวเหยากัดฟันกรอด แล้วหัวเราะเสียงเย็น
ไม่มีอาณาเขตเซียนเทพ นางไม่สามารถต้านทานทัณฑ์ศักดิ์สิทธิ์นี่ได้อย่างแน่นอน!
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
ขอบคุณมากค่ะ สนุกมากกกค่ะ...
สนุกมากค่ะ...
อ่านสนุกมากค่ะ ติดตามอ่านทุกตอน...