ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1530

สรุปแล้ว หากมองเพียงภายนอก จะคิดว่าเป็นคนละคนกันแน่นอน

ไม่เช่นนั้นพวกเขาคงจะจำนางได้ตั้งนานแล้ว

แม้จะเห็นรูปลักษณ์ที่แท้จริงของนางในเมืองฝางโจวไปแล้ว แต่ก็ยังมีข้อสงสัยอยู่หลายอย่าง ทว่าแต่ก็ไม่อาจฟังธงในสิ่งที่คาดเดาได้

รูปลักษณ์นั้นเปลี่ยนแปลงได้ แต่จะปลอมแปลงอายุได้หรือ?

ในระหว่างการสอบเข้า พวกเขาจะทำการประเมินทักษะของศิษย์ทุกคน

และตอนวัดอายุให้นาง ผลที่ได้ย่อมเป็นข้อมูลจริง

“ถ้าก่อนหน้านี้นางไม่เรียกคืนอาณาเขตเซียนเทพ พวกข้าก็ไม่กล้ากันรันตีว่าคนที่กลับมาใช้นางจริงๆ หรือเปล่า”

ผู้อาวุโสปั๋วเหยี่ยนกล่าวพร้อมชี้นิ้วไปทางหอระฆังบูรพกษัตริย์

ยามนี้รายชื่อบนตารางจัดันดับชิงอวิ๋นทั้งหมด ได้ถูกปิดซ่อนไว้

ผนังของหอระฆังบูรพกษัตริย์กลับคืนสู่สภาพมืดดำ น่าเกรงขามและสง่างามดังเดิม

“เมื่อครู่ท่านก็น่าจะเห็นแล้ว บนตารางนั่น นามที่ถูกลบออกไปนั้น คือชื่อของนาง”

แน่นอนว่าซั่งกวนจิ้งเห็นมัน

เกิดการเคลื่อนไหวอุกอาจเพียงนั้น จะไม่เห็นก็กระไรอยู่

ซั่งกวนจิ้งจมดิ่งในห้วงความคิด

ก่อนหน้านี้เขารู้เพียงว่า ดูเหมือนนังหนูเยว่เออร์จะเคยมาที่อาณาจักรเสิ่นซวี่

แต่ตอนนั้นเขาไม่ได้สนใจอะไรนัก

กระทั่งต่อมา ตอนที่นางมั่นใจว่าความทรงจำของตัวเองหายไปบางส่วน ทำให้เขาตระหนักได้ว่าสิ่งต่างๆ เริ่มซับซ้อนกว่าที่เขาคาดไว้

แต่คิดไม่ถึงเลยว่านางจะเป็น…

จากสิ่งที่ผู้อาวุโสปั๋วเหยี่ยนพูด ดูเหมือนตอนนี้เด็กคนนั้นจะกลายยอดฝีมือผู้ทรงพลังไปแล้ว เมื่อเทียบกับตอนที่เขามาที่นี่เมื่อหลายปีก่อน!

“นางอยู่ที่สำนักมินานเท่าใด ต่อมานางก็บอกว่าอยากกลับบ้าน แต่หลังจากนั้นมิรู้เพราะเหตุใด นางถึงไม่กลับมาที่นี่อีก กระทั่งตอนนี้…”

ผู้อาวุโสปั๋วเหยี่ยนถอนหายใจพรืด

แม้เยว่เออร์จะซุกซน แต่ผู้อาวุโสส่วนใหญ่ในสำนักกลับชื่นชอบนางมาก หรือจะเรียกได้ว่าเอ็นดูนางก็มิปาน

ทั้งฉลาด เก่งกาจและมีพรสวรรค์

ต่อให้ทำผิดพลาดร้ายแรงเพียงใด ก็ใช่ว่าเหล่าผู้อาวุโสจะลงโทษนางจริงๆ

ไม่อย่างนั้น คนแบบเมิ้งเหล่าคงไม่ยอมช่วยดูแลรักษาอาณาเขตเซียนเทพให้นางอยู่หลายปีหรอก

แต่ใครจะรู้ว่าหลังจากรออยู่นาน สุดท้ายพวกเขาจะได้คนเดิมในร่างอื่นมาแทน

หากโหมวเหยาไม่พาคนมาอาละวาดที่นี่ ก็ไม่รู้เลยว่าพวกเขาจะรู้เรื่องพวกนี้ตอนไหน

“และดูเหมือนว่าตอนนั้น นางกับหรงซิวจะคุยเรื่องแต่งงานกันแล้ว…”

เสียงของผู้อาวุโสปั๋วเหยี่ยนแผ่วลงเรื่อยๆ ขระพูดเช่นนั้น เขาก็เงยหน้าขึ้นมองหรงซิวอย่างอดไม่ได้

พวกเขาล้วนคิดว่าไม่นานสองคนนี้คงประกาศเรื่องงานมงคลสมรส

แต่ใครจะรู้ว่า…

ครั้นได้พูดถึงก็เศร้าใจแลเจ็บปวด และคงไม่มีใครเศร้าไปกว่าหรงซิวแล้ว

ซั่งกวนจิงยังคงเงียบ

โดยพื้นฐานแล้วเขามันใจว่า หลังจากที่เยว่เออร์กลับมาจากสำนักหลิงเซียว นางก็ถูกซั่งกวนหว่านและเจียงอวี่เฉิงทรยศ จนสิ้นชีพแล้วเกิดใหม่

แต่ตอนนั้นเหตุใดนางระดับของนางถึงลดจากระดับเทพขั้นสูง สู่จอมยุทธ์ระดับเก้าได้ล่ะ?

แถมยังสูญเสียความทรงจำทั้งหมดเกี่ยวกับอาณาจักรเสิ่นซวี่อีก?

“อย่างไรเสีย เราทุกคนล้วนดีใจที่นางกลับมา ถ้าเจ้าสำนักรู้…”

“ถ้าเจ้าสำนักรู้ว่านางนำหายนะครั้งใหญ่มาสู่สำนักวิชา คงได้ขาดสะบั้นสัมพันธ์อาจารย์ศิษย์กับนางแน่นอน!”

ก่อนที่ผู้อาวุโสปั๋วเหยี่ยนจะทันได้พูดจบ ก็มีสุ้มเสียงเขม่นเย็นชาดังแทรกเข้ามาในหู!

แล้วนี้มัน…เกิดอะไรขึ้นกัน?

แต่เมื่อหันเห็นชายหนุ่มที่อยู่ด้านหลังอีกฝ่าย สีหน้าของเขาพลันเปลี่ยนไปทันที

เพราะคนผู้นั้นคือจวินจิ่วชิง!

…

อี้เหวินจั๋วนะบัดแขนเสื้อ ค่ายกลของสำนักพลันเปิดออกทันที

เขากับจวินจิ่วชิงพุ่งเข้ามาพร้อมกัน

ก่อนจะหันไปมองภูเขาหมื่นเมรัยก่อนเป็นอันดับแรก

ใบหน้าที่เย็นชาอยู่แล้ว พลันมืดดำลงกว่าเดิม

จวินจิ่วชิงยืนอยู่ข้างหลังเขาขมวดคิ้วเล็กน้อย

ดวงตาคมมองเลยไปยังหรงซิวที่ถูกล้อมรอบด้วยกลุ่มแสงสีทองกลางอากาศ เจตนาฆ่าฟันแผ่กระจายออกมาบางเบา

แต่เขาก็ควบคุมความรู้สึกนั้นไว้อย่างรวดเร็ว

“ปั๋วเหนี่ยน ข้ากับเจ้าสำนักออกไปฝึกตนได้ไม่นาน แต่เจ้ากลับดูแลสำนักวิชาเช่นนี้รึ!”

อี้เหวินจั๋วย้ำเท้าหนักๆ เข้ามา และมองตรงไปที่ผู้อาวุโสปั๋วเหยี่ยนแล้วตำหนิเขา!

“หรือเจ้าอยากเห็นสำนักถูกทำลายก่อนถึงจะพอใจ!”

เขากระชากเสียงเข้มใส่ผู้อาวุโสปั๋วเหยี่ยน โดยไม่ไว้หน้าอีกคนเลย

ทั่วทั้งบริเวณพลันเงียบกริบ

เหล่าผู้อาวุโสหันมองหน้ากัน

นี่คือ…

เพิ่งกลับมาก็หาเรื่องกันเลยหรือ?