ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1541

มู่หงอวี่ถอนหายใจออกมาอีกคำรบ

“ข้าไม่รับประกันนะว่ามันจะได้ผล แต่ตอนนี้ข้าคิดออกแค่วิธีเดียวเท่านั้น”

หลินจือเฟยครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง ก่อนจะพยักหน้า

“ได้ ข้าจะช่วยเจ้า”

เขาผายมือไป

“เชิญตามข้ามา”

ระหว่างพูด เขาก็มุ่งหน้านำไปยังปากถ้ำที่อยู่ข้างกัน

มู่หงอวี่รีบตามหลังไปติดๆ

…

ภายในถ้ำขมุกขมัวไม่น้อย ทั้งยังเงียบสงัดยิ่ง

ทว่าไม่ช้า มู่หงอวี่ก็พบว่าข้างในนี้ต่างจากถ้ำอื่นๆ

หลังหลินจือเฟยที่เดินนำอยู่ด้านหน้าเดินมาได้ระยะหนึ่ง พื้นดินที่อยู่เบื้องหน้าเขาพลันปรากฏแสงสว่างจ้า

แสสว่างสายนั้นทำให้ภายถ้ำสว่างจ้า และด้วยเพราะมันอยู่ห่างจากปากทางเข้าถ้ำ จึงมิถูกคนภายนอกจับสังเกตได้

มู่หงอวี่ก้มศีรษะมองอย่างประหลาดใจ พบว่าด้านล่างมีค่ายกลขนาดเล็กจิ๋วอันหนึ่ง

“ข้าตั้งใจกางค่ายกลพวกนี้เอาไว้กันไม่ให้คนนอกบุกรุกเข้ามา”

หลินจือเฟยเดินไปพลาง อธิบายไปพลาง

“เจ้าเดินตามฝีเท้าข้าไว้นะ อย่าได้เดินผิดเชียว”

“ได้”

มู่หงอวี่ตอบรับไปพลาง ตามฝีเท้าของหลินจือเฟยอย่างระมัดระวังไปพลาง

หลังจากเดินเข้ามาข้างในได้สักพักหนึ่งแล้ว ในที่สุดหลินจือเฟยก็หยุดฝีเท้าลง

“ถึงแล้ว”

มู่หงอวี่หยุดฝีเท้าตามเขา ก่อนจะปรายตามองไปด้านหน้า

ภาพฉากที่ปรากฏเบื้องหน้าทำให้นางเบิกตากว้างอย่างประหลาดใจ

นี่เป็นถ้ำที่มีช่องโพรงว่างขนาดใหญ่แห่งหนึ่ง หากสังเกตจากรอยบนกำแพงหินก็จะดูออกว่าเพิ่งถูกขุดขยายมาได้ไม่นาน

“ก่อนหน้านี้ถ้ำเล็กไปหน่อย ข้าเลยขยายให้กว้างขึ้นสักหน่อย”

หลินจือเฟยเอ่ยอย่างเรียบนิ่งพลางชี้ไปยังพื้นดินที่อยู่ด้านหน้า

“ท้ายที่สุดก็เพียงพอให้ใช้แก้ขัดแล้วกัน”

มู่หงอวี่ถึงกับหยุดหายใจ

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน