ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1581

เมื่อเห็นการเคลื่อนไหวเช่นนี้ ทุกคนที่อยู่ในหุบเขาเฟิ่งหวงต่างหันมามองด้วยสายตาที่แตกต่างกันออกไป

ซั่งกวนเยว่ผู้นี้…กำลังหลอมอาวุธศักดิ์สิทธิ์ในระดับใดกันแน่ ความเร็วในการกลืนกินทัณฑ์สวรรค์มันสูงเกินไปแล้วล่ะมั้ง?

นางจะสามารถทนมันได้จริงหรือ?

…

“ถวนจื่อ ตอนนี้รู้สึกอย่างใดบ้าง?”

ทัณฑ์สวรรค์ที่สามารถดึงดูดมาได้เหล่านี้นั้น ไม่ได้ตกลงมาที่กำไล แต่ถูกถวนจื่อเอาตัวมาขวางเอาไว้

ร่างเล็กๆ ของมันถูกแสงสว่างบดบัง จนไม่สามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน

ฉู่หลิวเยว่จึงทำได้เพียงอาศัยจิตเชื่อมต่อระหว่างสัตว์อสูรในพันธสัญญาเท่านั้น แต่ก็สามารถคาดเดาได้ถึงสถานการณ์ปัจจุบันของมัน

ถวนจื่อไม่พูดไม่จา หลังจากผ่านไปสักพัก ลำแสงสายฟ้าก็จางหายไป เงาร่างของมันค่อยๆ ชัดเจนขึ้น

ในขณะที่มันสกัดกั้นทัณฑ์สวรรค์ มันก็กลืนกินทัณฑ์สวรรค์ลงท้องอย่างไม่ลังเล!

เรียบร้อยแล้ว บนร่างกายของมันเหมือนจะมีแสงสว่างสีเงินหลายสายส่องประกายออกมา แต่หลังจากนั้นไม่นานแสงเหล่านั้นก็ถูกซ่อนอยู่ในขนนก

ขั้นตอนเหล่านี้เป็นไปอย่างราบรื่น ไม่มีหยุดชะงักแม้แต่น้อย

“เอิ้ก…”

ถวนจื่อเรอเสร็จ ก็พ่นสายฟ้าออกมาเล็กน้อย

ฉู่หลิวเยว่ส่งเสียงจิ๊ออกมาหนึ่งเสียง

“เหตุใดถึงรีบกินขนาดนี้ล่ะ ไม่ว่าอย่างใดของเหล่านี้ก็เป็นของเจ้าอยู่แล้ว”

ถวนจื่อหลุบตาลงต่ำมองหน้านาง มันกะพริบตาปริบๆ ด้วยความลำบากใจ เหมือนกับกำลังกล่าวคำขอโทษ

ความจริงแล้วมันก็ไม่ได้ตั้งใจ เพียงแต่หลังจากเห็นทัณฑ์สวรรค์เหล่านั้น มันก็รู้สึกหิวขึ้นมาอย่างกะทันหัน

และไม่รู้ว่าเหตุใดยิ่งมันกินมันก็ยิ่งหิวมากขึ้น

มันกินอย่างรวดเร็วโดยไม่ทันระวัง แล้วทำให้เรอออกมา

ในตอนแรกมันยังไม่มีความรู้สึกแบบนี้ แต่ไม่รู้ว่าเหตุใดก็…

ฉู่หลิวเยว่เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย

ความจริงแล้ว อารมณ์ของนางนั้นไม่ได้สงบราบเรียบอย่างที่เห็นภายนอก

นางต้องการอัญเชิญทัณฑ์สวรรค์ เพื่อช่วยให้ถวนจื่อทะลวงด่าน ดังนั้นจึงให้ถวนจื่อออกไปขัดขวางทัณฑ์สวรรค์เหล่านั้นกลางทาง

แต่หลังจากเวลาผ่านไป นางก็พบว่าเรื่องราวหลุดออกจากเส้นทางที่นางกำหนดเอาไว้

พลังการอดทนและการกลืนกินของถวนจื่อมีมากกว่าที่นางจินตนาการเอาไว้เสียอีก

เมื่อเห็นว่าถวนจื่ออาบแสงทัณฑ์สวรรค์ ถวนจื่อไม่เพียงไม่ได้รับบาดเจ็บ แต่กลับดูมีพละกำลังมากขึ้น ฉู่หลิวเยว่จึงรู้สึกวางใจได้ขึ้นอย่างมาก

บางที… ประสบการณ์ก่อนหน้านี้ที่เขาหมื่นเมรัย ทำให้ถวนจื่อนั้นแตกต่างจากผู้อื่น?

คำตอบนั้นไม่อาจทราบได้

แต่นางรู้ว่าการอัญเชิญทัณฑ์สวรรค์จะต้องมีส่วนช่วยถวนจื่อในการทะลวงด่านอย่างแน่นอน

ลมปราณบนร่างกายของมันนั้นเพิ่มขึ้นตามจำนวนที่กลืนกินทัณฑ์สวรรค์ และมันก็แข็งแกร่งขึ้นอย่างรวดเร็ว!

ขอเพียงแค่สามารถยืนหยัดต่อไปได้ ไม่แน่ว่าเวลาที่เหลืออาจจะสามารถช่วยให้ถวนจื่อเปิดชีพจรได้ก็เป็นได้!

หลังจากนั้นไม่นานก็มีทัณฑ์สวรรค์ตกลงมาอีกครั้ง!

ถวนจื่อเงยหน้าขึ้นมอง ดวงตาเปล่งประกาย และเคลื่อนที่ไปมาอย่างรวดเร็ว

…

เวลาในการรอคอยล้วนเป็นเวลาที่ยากลำบากเสมอ

ผู้คนในหุบเขาเฟิ่งหวงต่างรอคอยด้วยความกระวนกระวายใจ

พวกเขาเงยหน้าขึ้นมอง จากนั้นก็ต้องผิดหวังอีกครั้ง

ไม่มีใครรู้ว่าสถานการณ์เช่นนี้จะคงอยู่ไปอีกนานเท่าใด

ผู้อาวุโสอี้อวี่หาวออกมาหนึ่งครั้ง แล้วพูดขึ้นอย่างเกียจคร้าน

“ไม่ไหวแล้ว ข้าเฝ้าอยู่ที่นี่มาโดยตลอดแทบจะไม่ได้นอนเลย ตอนนี้ข้ายืนหยัดต่อไปไม่ไหวแล้ว ขอตัวไปพักผ่อนก่อนนะขอรับ”

เมื่อพูดจบเขาก็เดินจากไปอย่างสบายอกสบายใจ

เขาไม่กังวลเท่าไรนัก!

มีอี้กงและอี้ซังอยู่ที่นี่ เช่นนั้นจะต้องไม่มีเรื่องอันใดเกิดขึ้นแน่นอน!

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน