ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1591

ตอนนี้บนท้องฟ้าในหุบเขาเฟิ่งหวง เมฆดำหนาแน่นกำลังพริ้วไหวไปตามสายลม

ภายในเมฆดำนั้นคือทัณฑ์สวรรค์ ซึ่งมันทยอยตกลงมาหมดแล้ว ในตอนนี้เมฆดำหมดจด เหลือเพียงความมืดดำเท่านั้น

มีเพียงกลุ่มเพลิงสีทองคำชาดเท่านั้นที่ยังคงลุกโชนอย่างไร้เสียงเช่นเดิม

เมื่อมองไปแล้วก็เห็นเงาร่างที่คลุมเครืออยู่ภายใน

ขนนกทองคำบรรพบุรุษนั้นก็ลอยอยู่ฝั่งตรงข้ามของมัน ราวกับว่ากำลังรออันใดอยู่

นี่มัน…

ยังจะมีต่ออีกหรือ?

ทุกผู้คนที่ยืนอยู่ที่จัตุรัสหน้าตำหนักศักดิ์สิทธิ์เฟิ่งหวงล้วนสีหน้าตกใจเป็นอย่างมาก

การเปิดเส้นชีพจรต่อเนื่องก็ช่างเถอะ แต่คาดไม่ถึงว่าจะสามารถทะลวงไปสู่เส้นชีพจรที่สี่ได้ในทันที… แบบนี้มันจะผิดเพี้ยนมากเกินไปแล้วมั้ง?

ผู้อาวุโสอี้กงสูญเสียสติไปอย่างหาได้ยาก เขาเหม่อมองภาพเหตุการณ์นั้นจากระยะไกล ภายในสมองเต็มไปด้วยความสับสน

“นี่…นี่มัน… มันเพิ่งจะทะลวงด่านมาเป็นหงส์ทองคำได้ไม่นานไม่ใช่หรือ?”

ตามหลักการแล้ว หากมันต้องการจะเปิดเส้นชีพจรที่สาม อย่างน้อยก็ต้องใช้เวลาร้อยปีแล้ว

ส่วนการเปิดเส้นชีพจรที่สี่ยิ่งไม่ต้องพูดถึง!

แต่ในตอนนี้เรื่องเหล่านี้มารวมกันอยู่ที่นี่ที่เดียว!

แล้วมันก็ยังผูกพันธสัญญากับมนุษย์ที่อยู่ในระดับผู้แข็งแกร่งระดับเทพขั้นสูงอีกด้วย!

มันสามารถทำได้อย่างใดกันแน่!

ไม่เพียงแต่เขาเท่านั้น แม้กระทั่งผู้อาวุโสอี้ซังและคนอื่นๆ ในตอนนี้พวกเขาก็ตกใจจนหายใจแทบจะไม่ออกแล้ว

พวกเขารู้อยู่ก่อนแล้วว่า ถวนจื่อมีพรสวรรค์ที่ไม่เลว น่าจะแข็งแกร่งกว่าคนในเผ่าจำนวนไม่น้อย

แต่เขาคิดไม่ถึงว่า ผลลัพธ์ก็น่าตกใจเช่นนี้!

การเปิดเส้นชีพจรต่อเนื่องว่าน่าหาได้ยากแล้ว ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเรื่องการเปิดเส้นชีพจรจากเส้นที่หนึ่งไปสู่เส้นที่สี่!

พวกเขาแทบจะไม่เคยได้ยินเรื่องนี้เลย!

อี้หรานกัดฟันกรอด ภายในใจแทบจะรู้สึกบ้าคลั่ง!

“… จะทำได้หรือไม่ยังไม่มีใครทราบ! ฝืนบังคับต่อไปไม่แน่ว่าสุดท้ายอาจจะกลายเป็นเปล่าประโยชน์!”

ก่อนหน้านี้ใช่ว่าจะไม่มีคนที่ฝืนเปิดเส้นชีพจร จุดจบของพวกเขานั้นไม่ใช่เรื่องดีอย่างไม่มีข้อยกเว้น

การเปิดเส้นชีพจรไม่ใช่เรื่องที่ง่ายดายขนาดนั้น

ไม่มีการสะสมพลัง ไม่มีการเตรียมตัว นี่เป็นเพียงแค่การกระทำที่หุนหันพลันแล่น…

มันจะสามารถทะลวงได้ง่ายดายที่ไหนกัน?

เมื่อได้ยินดังนั้นผู้อาวุโสอี้อวี่ก็เหลือบสายตามามองเขา แล้วหัวเราะออกมาอย่างอดไม่ได้

คนบางคนไปไม่ถึงแม่น้ำฮวงโหไม่ยอมเลิกล้ม ไม่ชนกำแพง ไม่ยอมหันกลับ

ผู้อาวุโสอี้กงหน้าซีดเผือดราวกับเถ้าถ่านแล้ว เพียงแต่อี้หรานที่กอดความหวังสุดท้ายเอาไว้

ไม่ว่าถวนจื่อจะสามารถเปิดเส้นชีพจรต่อเนื่องได้หรือไม่ แต่เขาก็ได้แสดงพรสวรรค์ที่เหนือกว่าคนรุ่นใหม่ทุกคนได้แล้ว

ผู้อาวุโสอี้อวี่ส่ายหน้า

คนที่นิสัยเช่นนี้ไม่สามารถให้ทำการใหญ่ได้จริงๆ

หากอี้หรานได้เป็นนายน้อยของเผ่าหงส์ทองคำ… เกรงว่าเผ่าของเรานั้นจะไม่มีความสุขแล้ว

เขาถอนสายตากลับมาอย่างรวดเร็ว แล้วหันไปมองทางหุบเขาเฟิ่งหวงอีกครั้ง

…

เวลาค่อยๆ หมุนผ่าน ราวกับมันเชื่องช้าเป็นอย่างมาก

สายตาจำนวนนับไม่ถ้วนจดจ้องไปทางตำแหน่งเดียวกัน

พวกเขากำลังรอคอยการเคลื่อนไหวของขนนกทองคำบรรพบุรุษ

แต่หลังจากผ่านไปสักพัก มันก็ยังคงลอยอยู่กลางอากาศอย่างเงียบงัน ไม่ขยับเขยื้อนแม้แต่น้อย

อี้หรานหัวเราะเสียงเย็นภายในใจ

เขาก็บอกแล้วว่า การเปิดเส้นชีพจรที่สี่นั้นไม่ได้ง่ายดาย!

หากรอไปอีกสักพักแล้วขนนกทองคำบรรพบุรุษยังไม่ตอบสนอง นั่นก็หมายความว่าการเปิดเส้นชีพจรครั้งนี้ต้องล้มเหลวอย่างไม่มีข้อสงสัย!

หลังจากผ่านไปไม่นานทุกคนก็เห็นว่าขนนกทองคำบรรพบุรุษนั้นเริ่มสั่นไหวขึ้นมาแล้ว

ถ้าหงส์ทองคำตัวนั้นสามารถเปิดเส้นชีพจรที่สี่ได้โดยตรงแล้วล่ะก็ พวกเขาก็ต้องขายหน้าแล้วจริงๆ

ก่อนหน้านี้พวกเขาดูถูกอีกฝ่ายสารพัดสาระเพ แต่เพียงภายในชั่วพริบตาเดียว อีกฝ่ายกลับสามารถเหยียบพวกเขาขึ้นไปได้ทั้งหมด

ต่อให้มันจะไม่สามารถเปิดเส้นชีพจรเส้นที่สี่ได้ แต่ด้วยอายุแค่นี้ พรสวรรค์ระดับนี้… ก็มีฝีมือห่างไกลกับพวกเขามากแล้ว

อี้เจาขมวดคิ้วขึ้นเล็กน้อย ภายในใจมีความผิดหวังจางๆ ปรากฏขึ้น

เดิมทีเขาไม่ได้วาดหวังเอาไว้ แต่ท่าทางเมื่อครู่นี้ของถวนจื่อ กลับทำให้เขารู้สึกยินดีเป็นอย่างมาก และคิดว่ามันสามารถทะลวงเส้นชีพจรที่สี่ได้อย่างแน่นอน

เพียงแต่ในตอนนี้ดูเหมือนว่าจะมีความยากลำบากเล็กน้อย

ทุกคนก็เป็นเช่นนี้ เมื่อไม่คาดหวัง ก็จะไม่ผิดหวัง

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน