ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1592
สรุปบท บทที่ 1593 ถวนจื่อ: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
ตอน บทที่ 1593 ถวนจื่อ จาก ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
บทที่ 1593 ถวนจื่อ คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายการเกิดใหม่ ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ ที่เขียนโดย จ้าน นิชิโนะ เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
ครั้งนี้การเคลื่อนไหวของขนนกสีทองคำชาดนั้นเชื่องช้าเป็นอย่างมาก แตกต่างจากความราบรื่นเมื่อสองครั้งก่อนหน้านี้อย่างสิ้นเชิง
แต่ท้ายที่สุดมันก็ขยับแล้ว!
สายตาของมันมองไปที่เคลื่อนไหวที่บางเบากลางอากาศ ที่จัตุรัสด้านหน้าตำหนักศักดิ์สิทธิ์เฟิ่งหวงตกอยู่ในความเงียบเพียงชั่วครู่ แต่หลังจากนั้นเสียงซุบซิบทุกประเภทก็ระเบิดขึ้นโดยพร้อมกัน!
“คาดไม่ถึงว่าขนนกทองคำบรรพบุรุษจะเคลื่อนไหวอีกครั้ง! ซั่งกวนเยว่สามารถช่วยได้จริงๆ น่ะหรือ?”
“คง… คงอย่างนั้นมั้ง ข้าเห็นว่าหลังจากที่นางลงมือ ขนนกทองคำบรรพบุรุษก็เริ่มเปิดเส้นชีพจร… เมื่อครู่นี้ข้ายังคิดว่านางคงจะเปิดเส้นชีพจรที่สี่ไม่ได้!”
“นางเป็นเพียงแค่ผู้แข็งแกร่งระดับเทพขั้นสูงคนหนึ่งไม่ใช่หรือ? ตามหลักการแล้วนางไม่น่าจะสามารถทำเช่นนี้ได้นี่นา?”
“เรื่องนี้…ใครจะไปรู้เล่า! ประเด็นสำคัญเลยก็คือ… เผ่ามนุษย์สามารถช่วยเปิดเส้นชีพจรได้ นี่มันหมายความว่าอย่างใดกันแน่?”
เสียงกระซิบกระซาบดังขึ้น เห็นได้ชัดว่าทุกคนรู้สึกตกใจกับภาพเหตุการณ์นี้
ไม่มีใครคาดคิดว่าเผ่ามนุษย์คนหนึ่งจะช่วยขนนกทองคำบรรพบุรุษเปิดเส้นชีพจร!
หากพูดไปแล้วเกรงว่าจะไม่มีใครเชื่อ!
อี้หรานรู้สึกตกใจจนชะงักค้างไป สีหน้าเหม่อลอย แววตาที่เต็มไปด้วยความเย็นชาและประชดประชันยังไม่จางหายไป ดังนั้นสีหน้าของเขาในตอนนี้จึงดูแปลกประหลาดอย่างยิ่ง
ทุกอย่างเกิดขึ้นตรงหน้าของเขานั้น มันเกินความคาดหมายของเขาอย่างมาก
ก่อนหน้านี้เขายังรอดูเรื่องราวน่าขันของซั่งกวนเยว่และหงส์ทองคำตัวนั้นอยู่เลย
แต่ใครจะรู้เล่าว่าภายในชั่วพริบตาเดียวสถานการณ์จะพลิกผันไปเช่นนี้แล้ว!
แน่นอนว่าเขาไม่สามารถยอมรับได้ และเขาก็ไม่อยากจะยอมรับ
ดังนั้นเขาจึงยืนแข็งทื่ออยู่ที่เดิม เหมือนกับถูกสูบวิญญาณออกไปแล้ว!
ผู้อาวุโสอี้กงก็ไม่ได้ดีไปกว่าเขา
ตอนนี้ภายในสมองของเขามีเพียงความคิดเดียวเท่านั้นคือ แย่แล้ว!
มีเพียงอี้เจาเท่านั้นที่มองที่นั้นตาเขม็ง ในดวงตาเหมือนมีดวงดาวพร่างพราว
…
เส้นชีพจรที่สี่นี้ เปิดยากกว่าก่อนหน้านี้มากนัก
พลังภายในร่างกายของฉู่หลิวเยว่ถูกใช้ออกไปอย่างบ้าคลั่ง แต่ทางด้านของถวนจื่อนั้นกลับไม่มีความเคลื่อนไหวเลยตั้งแต่ต้นจนจบ
ถ้าไม่ใช่เพราะฉู่หลิวเยว่สามารถสัมผัสได้ถึงลมปราณของมันแล้ว เกรงว่านางก็คิดว่าจะต้องเกิดเรื่องอันใดบางอย่างแน่นอน
สายตาของนางจดจ้องไปที่เปลวเพลิงกลุ่มนั้นตาเขม็ง
แสงไฟสีทองคำชาดสาดสว่าง ดังนั้นจึงสามารถมองเห็นโครงร่างที่เลือนราง แต่กลับไม่สามารถมองเห็นลักษณะที่ชัดเจน
คงจะต้องรอเวลากลายร่างเป็นมนุษย์ละมั้ง…
ฉู่หลิวเยว่ครุ่นคิดอยู่ภายในใจ
ความจริงแล้วนางก็รู้สึกสงสัยเป็นอย่างมาก
ถวนจื่อติดตามนางมาหลายปี ซึ่งอีกฝ่ายเป็นเหมือนกับคนในครอบครัวของนางไปแล้ว
แต่ในช่วงเวลาก่อนหน้านี้ นางไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าหากถวนจื่อกลายร่างเป็นมนุษย์แล้วจะมีรูปร่างหน้าตาแบบใด
การเปิดเส้นชีพจรต่อเนื่อง จำเป็นจะต้องจินตนาการร่างมนุษย์เอาไว้ ถวนจื่อจะทำทุกสิ่งทุกอย่างในเวลาร้อยปีภายในเดือนเดียว
ดังนั้นในขั้นตอนเหล่านี้จึงสูญเสียพลังและเวลามากกว่าคนอื่นเล็กน้อย
ทันใดนั้นเองก็มีเสียงเปล่งออกมาจากในเปลวเพลิง
หัวใจของฉู่หลิวเยว่กระตุกวูบ แต่นางกลับสัมผัสได้ถึงพลังที่คุ้นเคยแผ่กระจายออกมา อีกทั้งยังผลักนางออกไปไกลระยะหนึ่ง
นั่นคือลมปราณของถวนจื่อ!
ฉู่หลิวเยว่ลังเลอยู่เล็กน้อย จากนั้นนางก็ถอยร่นลงไปอย่างเชื่อฟัง
หลังจากที่นางออกห่างสักระยะหนึ่งแล้ว ในที่สุดก็หยุดตัวลง
ในขณะเดียวกันนั้นเองในที่สุดขนนกสีทองคำชาดอันนั้นก็สามารถวาดลวดลายได้เสร็จสมบูรณ์!
เส้นชีพจรที่สี่… เปิดออก!
…
แทบจะในเวลาเดียวกันนั้นเองทุกคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าตำหนักศักดิ์สิทธิ์เฟิ่งหวงต่างเงียบเสียงลงโดยพร้อมเพรียง
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
สนุกมากค่ะ...
อ่านสนุกมากค่ะ ติดตามอ่านทุกตอน...