ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1593

หลังจากนั้นเงาร่างขนาดเล็กก็เดินออกมาจากเปลวเพลิง!

ฉู่หลิวเยว่เบิกตากว้างเล็กน้อย

ดูไปแล้วเหมือนกับเด็กเล็กที่มีอายุสามสี่ขวบ ผิวขาวดุจหิมะ ดวงตากลมโตดำขลับ ขนตางอนและหนา ริมฝีปากแดงก่ำราวกับกุหลาบ น่ารักน่าชังเป็นอย่างยิ่ง

มวยผมสองก้อนบนศีรษะถูกผูกด้วยเชือกสีแดง เชือกแต่ละเส้นนั้นมีกระดิ่งสีทองคล้องเอาไว้ด้วย ตอนที่ส่ายศีรษะสั่นหัวไปมา ก็มีเสียงกรุ๊งกริ๊งดังกังวานขึ้น

แต่บนร่างกายของนางนั้นสวมชุดกระโปรงใบบัวที่ตัดเย็บเป็นอย่างดี

กระโปรงใบบัวตอนนั้นเป็นการไล่ระดับสี ด้านล่างเป็นสีแดงเข้มค่อยๆ ไล่ระดับขึ้นมาจนกระทั่งข้างบนกลายเป็นสีทอง

ไล่ระดับจากสีเข้มไปจนถึงสีสว่างสดใส

ภายใต้แสงอาทิตย์ที่ส่องสะท้อน ยังคงมีแสงดวงดาวสว่างพร่างพราว

เมื่อมองจากระยะไกล เหมือนกับเปลวไฟกลุ่มหนึ่งที่กำลังลุกโชน

“หาว…”

นางยกมือที่อ้วนกลมนั้นขึ้นมาขยี้ดวงตา แล้วหาวออกมา เหมือนกับเพิ่งจะตื่นนอน

ระหว่างฟ้าดินเกิดความเงียบ

ฉู่หลิวเยว่เองก็ตกตะลึงไปเช่นกัน

เด็ก…เด็กผู้หญิง?

ที่สำคัญเลยก็คือนางตัวเล็กเป็นอย่างมาก!

เมื่อสัมผัสได้ถึงสายตาของนาง ถวนจื่อก็ลดมือลง แล้วมองไปทางด้านข้าง

จนกระทั่งสามารถมองเห็นใบหน้าของนางได้อย่างชัดเจน ใบหน้ากลมเกลี้ยง ขาวเหมือนกับหิมะ ทันใดนั้นเองรอยยิ้มกว้างก็ปรากฏขึ้นมา

“อาเยว่!”

ดวงตาของนางเปล่งประกายแวววาว น้ำเสียงกระจ่างใส ในดวงตาเหมือนกับพร่างพราวไปด้วยดวงดาว

หลังจากนั้นนางก็อ้าแขนทั้งสองข้างออกแล้ววิ่งมาทางนี้

เท้าทั้งสองข้างเปลือยเปล่า ดูแล้วน่ารักเป็นอย่างมาก

แต่อย่างใดก็ตามความเร็วของนางนั้นสูงมาก ภายในชั่วพริบตาเดียวนางก็มาหยุดอยู่ตรงหน้าของฉู่หลิวเยว่แล้ว

นางเหวี่ยงแขนกอดอีกฝ่ายอย่างรวดเร็ว

ฉู่หลิวเยว่ยังไม่ทันได้ตั้งตัว แต่ก็ยื่นมือออกไปอย่างไม่รู้ตัวแล้ว ภายในอ้อมกอดมีก้อนเนื้อนุ่มนิ่มเพิ่มเข้ามาอีกหนึ่ง

“อาเยว่…”

ถวนจื่อตะโกนชื่อของนางแล้วลากเสียงยาว โดยเจือน้ำเสียงออดอ้อนเข้าไปด้วย

หัวใจของฉู่หลิวเยว่อ่อนยวบลงในทันที

นางก้มหน้ามองคนที่อยู่ในอ้อมกอด มุมปากยกยิ้มขึ้นอย่างอดไม่ได้

ถวนจื่อมีร่างกายกำยำมาโดยตลอด นางจึงคิดว่า…

แต่คิดไม่ถึงเลยว่าอีกฝ่ายจะเป็นเด็กผู้หญิงที่น่ารักน่าชังขนาดนี้!

“ถวนจื่อ?”

ฉู่หลิวเยว่ลองเรียกชื่อนางหนึ่งครั้ง น้ำเสียงของนางนั้นอ่อนโยนมากกว่าเดิมโดยไม่รู้ตัว

เห็นได้ชัดว่านี่เป็นชื่อเดียวกัน แต่เมื่อเห็นร่างกายขนาดเล็ก กลับให้ความรู้สึกไม่เหมือนกัน

เมื่อได้ยินเสียงของนางนั้น ถวนจื่อจึงเงยหน้าขึ้นมา แล้วกะพริบตาปริบๆ

“หื้อ?”

ฉู่หลิวเยว่อดทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว จึงกดจูบที่ใบหน้าของนาง ทันใดนั้นนางก็รู้สึกเบิกบานใจเป็นอย่างมาก…

นิ่มมาก!

หอมมาก!

ฉู่หลิวเยว่หน้าแดงก่ำ แต่กลับรู้สึกดีใจเป็นอย่างมาก นางเกือบจะกระโดดเข้าไปในอ้อมกอดอย่างมีความสุข แขนสั้นๆ ทั้งสองข้างพยายามโอบคอของฉู่หลิวเยว่เอาไว้แล้วยืดตัวขึ้นไปหอมแก้มนาง ก่อนจะซุกใบหน้าลงที่ไหล่ของนางด้วยความรวดเร็ว

“ถวนจื่อชอบอาเยว่ที่สุดเลย!”

ถวนจื่อถูไถใบหน้าและศีรษะไปมาเบาๆ

ฉู่หลิวเยว่อดหัวเราะออกไม่ได้

แม้ว่ารูปร่างจะเปลี่ยนไปเป็นอย่างมาก แต่การที่ชอบซุกซกบนไหล่ของนางนั้น ยังคงเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง

ฉู่หลิวเยว่เปลี่ยนท่าทาง เพื่อให้ได้อุ้มถวนจื่อได้ถนัดยิ่งขึ้น ก่อนจะถอนหายใจออกมาในใจ

เด็กผู้หญิงกับเด็กผู้ชายไม่เหมือนกัน

ลองนึกถึงสภาพของพี่เป่าแล้ว… เอ่อ

“พวกเรากลับไปหาท่านประมุขดีหรือไม่?”

ฉู่หลิวเยว่ถามไปด้วย พร้อมกับหันไปมองทางตำหนักศักดิ์สิทธิ์เฟิ่งหวง

แม้ว่ามันจะอยู่ห่างไกลกัน แต่ไม่ต้องคิดก็รู้ว่า ตอนนี้คนเหล่านั้นกำลังมองมาทางนี้อย่างแน่นอน

ถวนจื่อกลายร่างมาเป็นมนุษย์อย่างยากลำบาก อีกทั้งยังสามารถเปิดเส้นชีพจรที่สี่ได้ ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลประการใดก็สมควรที่จะต้องไปที่นั่น

ถวนจื่อกอดนางไว้ แล้วพยักหน้าอย่างใด

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน