ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1615

……….

ฉู่หลิวเยว่ยกมือขึ้น

ฝ่ามือขาวโบกไปมาเบาๆ ลำแสงอยู่เหนือลูกบอลสว่างวาบขึ้นในทันที

หลังจากนั้นไม่นาน บนลูกบอลโปร่งแสงก็มีสัญลักษณ์ที่มีลักษณะรูปร่างเหมือนกันกับสัญลักษณ์บนหน้าผากของนางปรากฏขึ้น!

สัญลักษณ์ทั้งสองอันนั้นครอบครองพื้นที่เกือบครึ่ง!

เหมือนว่าถวนจื่อถูกอันใดบางอย่างดึงดูด จึงจ้องมองไปที่ลูกบอลโปร่งแสงตาเขม็ง

ท่ามกลางความมืดมิดราวกับมีอันใดบางอย่างดึงพลังในร่างของนางออกมา

ถวนจื่อยังไม่ทันบอกได้ นางก็เห็นว่าสัญลักษณ์ทั้งสองนี้ผสานเข้ากับเปลวเพลิงที่อยู่ในลูกบอลแสง!

ทันใดนั้นเองเหมือนกับมีเสียงของบางอย่างแตกร้าวดังลอดออกมาจากภายในส่วนลึกของสมอง!

ถวนจื่อเบิกตากว้างขึ้นในทันที

สายสัมพันธ์ของนางกับอาเยว่… ขาดสะบั้นลงแล้ว!

อย่างใดก็ตามในตอนที่นางตื่นตระหนกตกใจ ครั้นจะลุกขึ้นยืน คาดไม่ถึงว่าลูกบอลแสงที่อยู่ตรงกลางจะแยกออกจากกัน

เหมือนกับมีมีดที่มองไม่เห็น ตัดบริเวณตรงกลางให้มันเท่ากัน

พื้นผิวที่ถูกตัดนั้นเรียบเนียน เปลวเพลิงสีทองคำชาดที่อยู่ด้านในถูกแบ่งออกเป็นสองส่วน

จากนั้นแต่ละส่วนก็ลอยไปหาฉู่หลิวเยว่และถวนจื่อ

ฉู่หลิวเยว่ยกมือขึ้นพร้อมรับลูกบอลแสงนั้นเอาไว้

ภายในเปลวเพลิงมีเสียงดัง “ฉ่า” จากนั้นก็ไหลเข้าสู่กลางฝ่ามือของนางอย่างรวดเร็ว! ก่อนจะเคลื่อนตัวเข้าไปในร่างกาย!

“ถวนจื่อ”

ฉู่หลิวเยว่ออกเสียงเตือน

ถวนจื่อจึงค่อยได้สติกลับคืนมา เมื่อมองลูกบอลแสงที่ลอยอยู่ตรงหน้า นางก็รีบยื่นมือออกไปรับมัน

ภายในชั่วพริบตาเดียวเปลวเพลิงที่อยู่ในลูกบอลแสงก็หายไปในมือเล็กๆ ของถวนจื่ออย่างรวดเร็ว

“อาเยว่…”

ถวนจื่ออยากจะพูดอันใดบางอย่าง แต่กลับต้องชะงักไป

เพราะในขณะนั้นนางสามารถสัมผัสได้ถึงสายสัมพันธ์ที่ก่อร่างสร้างตัวขึ้นมาใหม่ด้วยความละเอียดอ่อนอีกครั้ง!

นางสามารถสัมผัสได้ถึงอารมณ์และลมปราณของฉู่หลิวเยว่ได้ใหม่อีกครั้งแล้ว!

ทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว ส่งผลทำให้สมองของถวนจื่อสับสนมึนงงไป

ความตื่นเต้นหวาดกลัวเมื่อก่อนหน้านี้ หายไปจนหมดสิ้นแล้ว ตอนนี้เหลือเพียงความยินดีและมีความสุข

ช่วงเวลาสั้นๆ เพียงไม่กี่อึดใจสภาพแวดล้อมก็แตกต่างออกไปอย่างสิ้นเชิง

ในวินาทีนั้นสัญลักษณ์บนหน้าผากของทั้งสองคน ก็สว่างไสวขึ้นมาทันที จากนั้นมันก็จางหายไปอย่างรวดเร็ว

อุณหภูมิอุ่นร้อนที่กลางหน้าผากก็หายไปจนหมดสิ้น ในที่สุดฉู่หลิวเยว่ก็ถอนหายใจออกมา

“เฮ้อ…”

ในที่สุดหินก้อนใหญ่ที่แขวนอยู่ในใจก็ถูกปลดลงมาได้

นับว่า… ทุกอย่างราบรื่นแล้ว!

เมื่อมองดูถวนจื่อที่เหม่อลอยเหมือนยังไม่ได้สติกลับคืนมา ฉู่หลิวเยว่ก็รู้สึกเอ็นดูเป็นอย่างมาก รอยยิ้มบนใบหน้ายกขึ้น จากนั้นก็โบกมือให้กับถวนจื่อ

“ถวนจื่อ…”

ตุ้บ!

คำพูดนั้นยังพูดไม่ทันจบ ฉู่หลิวเยว่ก็ต้องมึนงงไป จากนั้นถวนจื่อก็พุ่งเข้าสู่อ้อมกอดในทันที!

ถวนจื่อพุ่งตัวเข้ามาอย่างแรง และฉู่หลิวเยว่ไม่ได้ตั้งตัวเอาไว้ ทั้งสองคนจึงล้มไปด้านหลังพร้อมกัน!

ยังดีที่ในตอนนี้มีพลังอันนุ่มนวลพยุงเอวของฉู่หลิวเยว่เอาไว้อยู่ ทำให้นางสามารถยืนได้อย่างมั่นคง

“ถวน…”

“ฮือๆ!”

ฉู่หลิวเยว่ยังไม่ทันได้พูดอันใด ถวนจื่อก็ร้องไห้ออกมาเสียงดังจ้า

หลังจากนั้นไม่นานไหล่ของฉู่หลิวเยว่ก็เปียกชุ่ม

ในตอนนั้นนางก็รู้สึกปวดใจยิ่งกว่าเดิม พร้อมกระชับอ้อมกอดให้แน่นมากยิ่งขึ้น แล้วลูบหลังของนางเบาๆ

“เอาล่ะๆ นี่ก็ไม่เป็นไรแล้วไม่ใช่หรือ? หื้ม?”

ถวนจื่อร้องไห้สะอึกสะอื้นจนหายใจไม่ค่อยออก จากนั้นนางก็พูดออกมาว่า

“…ฮือ…ข้า…ข้าคิดว่า…อาเยว่ไม่ต้องการ…ไม่ต้องการข้าแล้ว…”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน