ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1618

ซั่งกวนจิ้งเงยหน้าขึ้นมองในทันที!

ในตอนนั้นเงาร่างเพรียวบางปรากฏตัวขึ้นตั้งแต่เมื่อใดไม่ทราบ!

ร่างกายของนางพลิ้วไหว และเหยียบคลื่นเข้ามา!

ก้อนน้ำแข็งแตกกระจายจนเป็นแสงเจิดจ้า และตกอยู่รอบกายของนาง ราวกับเป็นลำแสงศักดิ์สิทธิ์หนึ่งชั้น

แข็งแกร่งและสูงส่งจนทำให้คนไม่กล้ามองไป!

ซั่งกวนจิ้งทั้งตกใจระคนยินดี

“เยว่เออร์!”

แต่หลังจากนั้นเขาก็เห็นว่าด้านข้างของฉู่หลิวเยว่มีคนร่างเล็กติดตามมาด้วย

เด็กผู้หญิงคนนั้นมีอายุประมาณสามสี่ปี ดวงตาเปล่งประกาย ผิวขาวผุดผาดราวกับหยก น่ารักอย่างยิ่ง

บนศีรษะของเธอมีผมมวยอยู่สองก้อน พร้อมมีกระดิ่งสีทอง เสียงดังกรุ๊งกริ๊งลอยตามลม

เมื่อมีลมพัดกระโปรงใบบัวสีทองคำชาดพลิ้วไหวไปมา ทำให้ผู้คนรู้สึกประทับใจอย่างมาก

ซั่งกวนจิ้งรู้สึกมึนงงไปเล็กน้อย

นี่มัน… จะว่างดงามก็งดงามอยู่หรอก จะว่าน่ารักก็น่ารัก แต่… เดินทางไปที่นั่นเพียงครั้งเดียว เหตุใดถึงพาเด็กคนนี้กลับมาด้วยได้?

ครั้นภายในใจของเขาเต็มไปด้วยความสงสัย ฉู่หลิวเยว่ก็ดึงถวนจื่อมา จากนั้นก็เดินข้ามคลื่นทะเล ก่อนจะหยุดยืนห่างจากซั่งกวนจิ้งเพียงไม่กี่ก้าว

ซั่งกวนจิ้งถึงได้สติกลับคืนมา และรีบเดินขึ้นไป

“เยว่เออร์ เจ้าเป็นอย่างใดบ้าง? เหตุใดถึงไปนานขนาดนี้? เจ้าไม่ได้รับบาดเจ็บใช่หรือไม่? ตอนที่อยู่ที่นั่นเจ้าโดนรังแกบ้างหรือเปล่า?”

คำถามถูกถามออกมาติดกันทำให้ฉู่หลิวเยว่หัวเราะไม่ได้ร้องไห้ไม่ออก

“องค์ไท่จู่ ท่านจะให้ข้าตอบคำถามไหนก่อนดี?”

ซั่งกวนจิ้งถึงได้ตระหนักว่าตัวเองนั้นเสียกริยาแล้ว จึงรีบกระแอมไอแล้วพูดว่า

“ค่อยๆ พูด…”

ฉู่หลิวเยว่รู้ว่าที่เขาเป็นเช่นนี้ก็เพราะเขานั้นประหม่ามากเกินไป หัวใจจึงรู้สึกอุ่นวาบ ก่อนจะพูดออกมาพร้อมรอยยิ้ม

“ท่านวางใจเถอะ ข้าไม่ได้รับบาดเจ็บ ข้ายังดูสบายดีอยู่เลยไม่เห็นหรือ? อีกทั้ง ข้าไม่ได้รับความไม่เป็นธรรมใดๆ พวกเขาเกรงใจข้ามากเลยทีเดียว”

ซึ่งแน่นอนว่าหลังจากที่นางขู่จะฆ่าตัวตาย

แต่เรื่องนี้ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องพูดเรื่องนี้ให้องค์ปฐมกษัตริย์ฟัง

โดยสรุปแล้ว ช่วงเวลาส่วนใหญ่ที่นางอยู่ที่ภูเขาศักดิ์สิทธิ์เฟิ่งหวง ท่าทางของอีกฝ่ายที่ปฏิบัติต่อนางนั้นไม่เลวเลยทีเดียว

ซั่งกวนจิ้งไม่ค่อยอยากจะเชื่อ จึงกุมมือของนางเอาไว้ และกวาดสายตามองขึ้นลง หลังจากเห็นว่านางไม่ได้เป็นอันใด

“ถวนจื่อ ทักทายองค์ไท่จู่สิ”

ฉู่หลิวเยว่ลูบศีรษะของเด็กน้อย แล้วพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

ถวนจื่อได้ยินดังนั้นก็เดินขึ้นมาด้านหน้าหนึ่งก้าว ใบหน้ามีรอยยิ้มกว้างประดับอยู่ ก่อนจะขานเรียกอีกฝ่ายด้วยเสียงดังฟังชัด

“คุณปู่ไท่จู่สวัสดีเจ้าค่ะ”

ซั่งกวนจิ้งตกตะลึงไปในทันที

“นี่คือ…”

ถวนจื่อ!

ถวนจื่อคือชื่อของหงส์ทองคำสัตว์อสูรในพันธสัญญาของเยว่เออร์ไม่ใช่หรือ?

“ท่านคาดเดาได้ถูกต้องแล้ว ถวนจื่อกลายร่างเป็นมนุษย์แล้ว!”

ฉู่หลิวเยว่อธิบายขึ้นพร้อมรอยยิ้ม

“อีกทั้งในตอนนี้นางก็ได้เป็นนางน้อยของเผ่าหงส์ทองคำแล้วด้วย”

ซั่งกวนจิ้งสูดลมหายใจเย็นๆ เข้าปอด

นางหนูไปทำอันใดที่ภูเขาศักดิ์สิทธิ์เฟิ่งหวงมาบ้างเนี่ย?