ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1636

……….

ข้อดีของนางเยอะมาก ราวกับไข่มุกที่เปล่งประกายแวววาวแสบตา

เขาอยากจะประคองเอาไว้ในมือ และครอบครองไว้เพียงคนเดียว

แน่นอนว่านี่เป็นความปรารถนาที่สวยหรู เพราะว่านางสมควรได้อยู่ในฟ้าดินกว้างขวาง มองทิวทัศน์ที่งดงามยิ่งกว่านี้

ดังนั้นถ้าจะเลือกหนึ่งข้อ เขาจึงเลือกข้อที่สามารถมองเห็นได้ชัดเจนที่สุด

ขอเพียงนางยืนอยู่ตรงนี้ นางก็ชนะแล้ว

แล้วจะไปเสียเวลาพูดเรื่องอื่นอีกเหตุใด?

ฉู่หลิวเยว่ได้ยินดังนั้น ดวงตาของนางก็ขยับไปมาเล็กน้อย

ต้องยอมรับเลยว่า เมื่อผู้ชายคนนี้พูดคำพูดเช่นนี้ออกมาก็ทำให้หัวใจของคนสั่นไหวได้อย่างง่ายดาย

“อะแฮ่ม!”

ซั่งกวนจิ้งที่ถูกเมินมาโดยตลอด ก็กระแอมไอขึ้นมาอย่างแรงเพื่อดึงดูดความสนใจ

เขาเริ่มรู้สึกว่าการที่ติดตามมาที่นี่เหมือนจะเป็นความผิดอย่างหนึ่งแล้ว

เห็นได้ชัดว่าทั้งสองคนนี้ไม่ได้ทำอันใดเลย

เพียงแค่มองตากันไม่กี่ครั้ง และพูดคุยกันเท่านั้น

ในระยะที่ผ่านมานี้ การโอบเอวที่พวกเขาทำกันวันนี้ถือเป็นการกระทำที่ใกล้ชิดที่สุดของพวกเขาทั้งสองแล้ว

ซึ่งนับว่าเป็นการควบคุมตนเองมากที่สุดแล้ว

แต่ซั่งกวนจิ้งกลับรู้สึกว่าตัวเองเป็นเศษที่เหลืออย่างมาก

นี่มันผิดแผนแล้ว ผิดแผนอย่างมาก!

หรงซิวกับฉู่หลิวเยว่ต่างหันกลับไปมองโดยพร้อมเพรียง

ในขณะเดียวกันนั้นเอง ปลายนิ้วของหรงซิวก็ลูบที่เอวด้านหลังของนางอย่างแผ่วเบา ก่อนจะชักมือกลับมาอย่างรู้ความ

ฉู่หลิวเยว่ “…”

นางส่งสายตาเตือนหรงซิวว่า ‘ยับยั้งชั่งใจตนเองหน่อย!’

หรงซิวเลิกคิ้วขึ้น ‘หรือว่านี่ข้ายังยับยั้งชั่งใจตนเองไม่พออีกหรือ?’

ฉู่หลิวเยว่ “…”

ซั่งกวนจิ้งเงยหน้ามองท้องฟ้า

“อะ อะแฮ่ม ข้าว่านี่ก็ได้เวลาแล้ว พวกเราเตรียมตัวเข้าไปในป่าวิญญาณสีชาดกันเถิด?”

…

ท้องฟ้าสว่างสดใส หมื่นลี้ไร้เมฆ

ความอึมครึมอันตรายของป่าวิญญาณสีชาดที่อยู่ท่ามกลางความมืดเมื่อคืนนี้จางหายไปแล้ว ตอนนี้ทุกอย่างดูปกติเป็นอย่างมาก

ต้นไม้สีดำสูงตระหง่าน บางครั้งก็มีรากไม้ขนาดใหญ่โผล่ออกมา และลำต้นของมันก็เป็นสีดำเช่นกัน

ใบไม้สีแดงพลิ้วไหวตามแรงลม เหมือนกับทิวทัศน์ปลายสารทฤดูที่ดูเหี่ยวแห้งและสะอาดตา

แต่ที่น่าแปลกก็คือ บนพื้นดินกลับไม่มีใบไม้ร่วงหล่นลงมาเลย

สักใบก็ไม่มี

ภายในป่าทั่วไปจะต้องมีกองใบไม้หนา แต่สถานที่แห่งนี้กลับว่างเปล่าและสะอาดสะอ้าน

เมื่อเห็นแค่นี้แล้วก็ทำให้ผู้คนรู้สึกแปลกใจเล็กน้อยอย่างอดไม่ได้

“ไปกันเถอะ!”

ซั่งกวนจิ้งพูดจบก็ยกเท้าเดินเข้าไปด้านใน

ฉู่หลิวเยว่เหลือบสายตาไปมองใบไม้สีแดงที่พลิ้วไหวเหล่านั้น ก่อนจะหรี่ตาเล็กน้อย และเดินตามเข้าไป

ซั่งกวนจิ้งโบกมือขึ้นแล้วหัวเราะอย่างกะทันหัน

“ไม่มีอันใดหรอก เรื่องมันก็ผ่านมาตั้งหลายปี…”

เขาชะงักไปเล็กน้อยแล้วพูดต่อว่า

“ในปีนั้น ก่อนที่ข้าจะเดินทางไปยังบุพกาลชายแดนเหนือ สถานที่สุดท้ายที่ข้าอาศัยอยู่ก็คือสุสานสังหารเทพ”

ฉู่หลิวเยว่รู้สึกตกใจเล็กน้อย

นั่นก็หมายความว่า ในปีนั้นองค์ปฐมกษัตริย์เดินทางจากที่นี่ไปบุพกาลชายแดนเหนือหรือ?

สถานที่ทั้งสองแห่งนี้ เป็นสถานที่ที่อันตรายจนขึ้นชื่อของอาณาจักรเสิ่นซวี่

แล้วเหตุใดเขาถึง…

“ในปีนั้นตอนที่ข้ามาถึงอาณาจักรเสิ่นซวี่ ข้าไม่มีสำนักไม่มีพรรค แต่ก็ยังทำตัวกำเริบเสิบสาน หลังจากท้าประลองช่างหลอมอาวุธระดับปรมาจารย์ทั้งเจ็ดแล้ว ก็ทำให้ข้าได้รับความนิยมมากยิ่งขึ้น ทำให้มีคนจำนวนไม่น้อยมาขอติดตาม และยังไปขัดแข้งขัดขาคนอีกหลายคน”

“เนื่องจากข้าสถาปนาเทียนลิ่งแล้ว ดังนั้นจึงขี้เกียจจะตั้งสำนักขึ้นที่นี่อีก และอยากจะเดินทางด้วยตัวคนเดียว ข้าปฏิเสธการขอติดตามของทุกคน เพียงแต่ระหว่างนั้นข้าได้พบกับสหายหนึ่งคน ซึ่งพวกเราคุยกันถูกคออย่างมาก”

“เขาไม่ใช่ช่างหลอมอาวุธ เพียงแต่เป็นจอมยุทธ์ธรรมดาเท่านั้น อีกทั้งคุณสมบัติก็ทั่วไป เขาอยู่ในระดับผู้แข็งแกร่งขั้นสูงมาหลายปี ก็ยังไม่สามารถทะลวงด่านขึ้นไปได้ แต่เพราะเขาเป็นคนเปิดกว้างอย่างมาก ข้าจึงรู้สึกชื่นชมเขา ได้ยินว่าเขาเป็นคนนอกพรมแดนเสิ่นซวี่ เดินทางมาที่นี่เพียงคนเดียวเพื่อท่องยุทธจักร ด้วยเพราะมีนิสัยและความเป็นมาคล้ายกัน พวกเราจึงสนิทกันในที่สุด”

“ต่อมาพวกเราก็ได้ยินมาว่าในสุสานสังหารเทพมีของวิเศษที่สามารถทำให้ทะลวงด่านเป็นผู้แข็งแกร่งระดับเทพศักดิ์สิทธิ์ได้ เขาจึงกระตือรือร้นที่อยากจะลอง ข้าได้ยินมาว่าที่แห่งนี้อันตรายเป็นอย่างมาก จึงตัดสินใจไปกับเขาด้วย หากสามารถช่วยให้เขาทะลวงด่านผู้แข็งแกร่งระดับเทพศักดิ์สิทธิ์ได้ก็สามารถรวมใจเป็นหนึ่งเดียวกับเขาได้”

เมื่อได้ยินดังนั้น ฉู่หลิวเยว่ก็สามารถคาดเดาอันใดได้บางอย่าง

และองค์ปฐมกษัตริย์ก็ถอนหายใจออกมายาวๆ

“น่าเสียดายที่ข้าปฏิบัติต่อเขาเยี่ยงสหายรัก แต่เขากลับ… ใช้ประโยชน์จากข้าเพียงเท่านั้น หลังจากที่พวกเรามาถึงที่นี่ หลังจากผ่านอุปสรรค ความยากลำบากมามากมาย ในที่สุดเขาก็สามารถหาของสิ่งนั้นจนพบ แต่แล้ว…”

พรึ่บ!

ทันใดนั้นก็มีเสียงลมพัดดังขึ้น!

ภายในป่าวิญญาณสีชาดมีเสียงครวญคราญดังขึ้นมาจากในระยะไกล!

……….