ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1636

……….

ข้อดีของนางเยอะมาก ราวกับไข่มุกที่เปล่งประกายแวววาวแสบตา

เขาอยากจะประคองเอาไว้ในมือ และครอบครองไว้เพียงคนเดียว

แน่นอนว่านี่เป็นความปรารถนาที่สวยหรู เพราะว่านางสมควรได้อยู่ในฟ้าดินกว้างขวาง มองทิวทัศน์ที่งดงามยิ่งกว่านี้

ดังนั้นถ้าจะเลือกหนึ่งข้อ เขาจึงเลือกข้อที่สามารถมองเห็นได้ชัดเจนที่สุด

ขอเพียงนางยืนอยู่ตรงนี้ นางก็ชนะแล้ว

แล้วจะไปเสียเวลาพูดเรื่องอื่นอีกเหตุใด?

ฉู่หลิวเยว่ได้ยินดังนั้น ดวงตาของนางก็ขยับไปมาเล็กน้อย

ต้องยอมรับเลยว่า เมื่อผู้ชายคนนี้พูดคำพูดเช่นนี้ออกมาก็ทำให้หัวใจของคนสั่นไหวได้อย่างง่ายดาย

“อะแฮ่ม!”

ซั่งกวนจิ้งที่ถูกเมินมาโดยตลอด ก็กระแอมไอขึ้นมาอย่างแรงเพื่อดึงดูดความสนใจ

เขาเริ่มรู้สึกว่าการที่ติดตามมาที่นี่เหมือนจะเป็นความผิดอย่างหนึ่งแล้ว

เห็นได้ชัดว่าทั้งสองคนนี้ไม่ได้ทำอันใดเลย

เพียงแค่มองตากันไม่กี่ครั้ง และพูดคุยกันเท่านั้น

ในระยะที่ผ่านมานี้ การโอบเอวที่พวกเขาทำกันวันนี้ถือเป็นการกระทำที่ใกล้ชิดที่สุดของพวกเขาทั้งสองแล้ว

ซึ่งนับว่าเป็นการควบคุมตนเองมากที่สุดแล้ว

แต่ซั่งกวนจิ้งกลับรู้สึกว่าตัวเองเป็นเศษที่เหลืออย่างมาก

นี่มันผิดแผนแล้ว ผิดแผนอย่างมาก!

หรงซิวกับฉู่หลิวเยว่ต่างหันกลับไปมองโดยพร้อมเพรียง

ในขณะเดียวกันนั้นเอง ปลายนิ้วของหรงซิวก็ลูบที่เอวด้านหลังของนางอย่างแผ่วเบา ก่อนจะชักมือกลับมาอย่างรู้ความ

ฉู่หลิวเยว่ “…”

นางส่งสายตาเตือนหรงซิวว่า ‘ยับยั้งชั่งใจตนเองหน่อย!’

หรงซิวเลิกคิ้วขึ้น ‘หรือว่านี่ข้ายังยับยั้งชั่งใจตนเองไม่พออีกหรือ?’

ฉู่หลิวเยว่ “…”

ซั่งกวนจิ้งเงยหน้ามองท้องฟ้า

“อะ อะแฮ่ม ข้าว่านี่ก็ได้เวลาแล้ว พวกเราเตรียมตัวเข้าไปในป่าวิญญาณสีชาดกันเถิด?”

…

ท้องฟ้าสว่างสดใส หมื่นลี้ไร้เมฆ

ความอึมครึมอันตรายของป่าวิญญาณสีชาดที่อยู่ท่ามกลางความมืดเมื่อคืนนี้จางหายไปแล้ว ตอนนี้ทุกอย่างดูปกติเป็นอย่างมาก

ต้นไม้สีดำสูงตระหง่าน บางครั้งก็มีรากไม้ขนาดใหญ่โผล่ออกมา และลำต้นของมันก็เป็นสีดำเช่นกัน

ใบไม้สีแดงพลิ้วไหวตามแรงลม เหมือนกับทิวทัศน์ปลายสารทฤดูที่ดูเหี่ยวแห้งและสะอาดตา

แต่ที่น่าแปลกก็คือ บนพื้นดินกลับไม่มีใบไม้ร่วงหล่นลงมาเลย

สักใบก็ไม่มี

ภายในป่าทั่วไปจะต้องมีกองใบไม้หนา แต่สถานที่แห่งนี้กลับว่างเปล่าและสะอาดสะอ้าน

เมื่อเห็นแค่นี้แล้วก็ทำให้ผู้คนรู้สึกแปลกใจเล็กน้อยอย่างอดไม่ได้

“ไปกันเถอะ!”

ซั่งกวนจิ้งพูดจบก็ยกเท้าเดินเข้าไปด้านใน

ฉู่หลิวเยว่เหลือบสายตาไปมองใบไม้สีแดงที่พลิ้วไหวเหล่านั้น ก่อนจะหรี่ตาเล็กน้อย และเดินตามเข้าไป

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน