เข้าสู่ระบบผ่าน

ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1657

……….

ขณะที่พูดเขาก็โบกมืออีกข้างหนึ่งขึ้น

ทันใดนั้นเองกรงขังสีดำก็สลายกลายเป็นประกายแสงสีดำจำนวนนับไม่ถ้วน ก่อนจะกระจายไปบริเวณโดยรอบ!

พันธนาการที่คุมขังร่างกายของฉู่หนิงนั้นจางหายไปในทันที ร่างกายของเขาล้มลงไปด้านข้างอย่างไม่สามารถควบคุมได้

ในขณะเดียวกันนั้นเอง พลังที่อบอุ่นสายหนึ่งลอยเข้ามาแล้วพยุงร่างของเขาอย่างแผ่วเบา

จากนั้นฉู่หนิงก็สามารถสัมผัสได้ว่าโดยรอบร่างกายของเขาถูกพลังเหล่านี้โอบอุ้ม พร้อมส่งตัวเขาออกไปด้านข้าง

เขาต้องแยกตัวออกไป แต่หางตาก็เหลือบไปเห็นหรงซิวที่ยืนอยู่ด้านข้าง

ทันใดนั้นเขาก็เข้าใจได้ในทันที ‘นี่น่าจะเป็นฝีมือของหรงซิว!’

และเป็นเช่นนั้นจริงๆ หลังจากนั้นไม่นานร่างกายของเขาถูกพลังนั้นพยุงไปหยุดที่ข้างกายของหรงซิว

“ใต้เท้าฉู่หนิง”

หรงซิวยื่นมือออกมาแล้วพยุงตัวของเขาเอาไว้

ฉู่หนิงมองใบหน้าที่คุ้นเคยนี้

“หลีอ๋อง…ไม่ใช่สิ ฐานะของฝ่าบาทในตอนนี้ น่าจะเป็น…โอรสสวรรค์?”

เรื่องราวเกี่ยวกับหรงซิวเขาก็รู้ไม่ค่อยมากนัก แต่เคยได้ยินเรื่องเหล่านี้มาหมดแล้ว

มุมปากของหรงซิวโค้งขึ้นเล็กน้อย

“ข้ากับเยว่เออร์หมั้นหมายกันตั้งนานแล้ว ท่านเรียกข้าว่าหรงซิวก็เพียงพอแล้ว”

ได้ยินคำว่า “เยว่เออร์” สองคำ ฉู่หนิงก็มีปฏิกิริยาตอบสนองขึ้นมาในทันที และรีบคว้าข้อมือของหรงซิวเอาไว้แน่น

“ใช่แล้ว! เยว่เออร์! ต้องรีบไปช่วยเยว่เออร์!”

หากของสิ่งนั้นถูกผู้ชายคนนั้นแย่งชิงไป เช่นนั้น…

หวีด!

ทันใดนั้นเองเสียงหวีดแหลมก็ดังขึ้นแหวกอากาศมา!

ฉู่หนิงตกใจสะดุ้งเฮือก และรีบหันกลับไปมอง

ตอนที่ได้เห็นภาพเหตุการณ์ตรงหน้า ในแววตาของเขาก็มีความตกใจและลังเลพาดผ่านอย่างรวดเร็ว!

เพราะว่าภาพมายาที่กลายเป็นประกายแสงสีดำจำนวนนับไม่ถ้วนเมื่อครู่นี้ ในตอนนี้ได้กลายเป็นเสาสีแดงดำที่ส่องประกายแล้วพุ่งตัวไปที่รอบกายของฉู่หลิวเยว่!

ภายในชั่วพริบตาเดียวกรงขังที่แข็งแรงก็ก่อร่างขึ้นมาอีกครั้ง พร้อมคุมขังร่างของฉู่หลิวเยว่เอาไว้อย่างสมบูรณ์!

“เยว่เออร์!”

ฉู่หนิงตกใจระคนโมโห เขาหันมองทางชายชุดดำคนนั้นด้วยความโกรธ

“เจ้า…มันต่ำช้า!”

ชายสวมชุดคลุมสีดำคนนั้นกลับหัวเราะขึ้นมาเสียงต่ำ

“เจ้าคือเจ้าของของสิ่งนี้ หากข้าจะไม่พาตัวเจ้าไปด้วยจะได้อย่างใด?”

เขาต้องการทำให้ของสิ่งนี้กลายเป็นของเขาอย่างสมบูรณ์

ถ้าเช่นนั้นแม้กระทั่งซั่งกวนเยว่ก็ต้องจัดการให้หมดจด!

ฉู่หลิวเยว่จ้องเขาตาเขม็ง ทันใดนั้นริมฝีปากแดงก็ยกยิ้มขึ้นอย่างเย็นชา

“เมื่อพูดเช่นนี้แล้ว เจ้าตั้งใจจะไม่ปล่อยข้าไปอย่างนั้นหรือ?”

“ของสิ่งนี้ยอมรับเจ้าเป็นนายแล้ว ต่อให้ข้าเอามันไปทั้งอย่างนี้ แต่มันไม่เชื่อฟังข้า แบบนี้มันจะมีประโยชน์อันใดเล่า?”

ชายสวมชุดดำคนนั้นยกมือขึ้นแล้วคว้าความว่างเปล่า

ในตอนนั้นเองเสาสีดำแดงที่อยู่รอบกายฉู่หลิวเยว่แผ่กระจายแรงกดดันที่น่าตกใจออกมา!

พื้นที่รอบกายของนางเริ่มหดเล็กลงอย่างบ้าคลั่งและบีบเข้าหานางเรื่อยๆ!

ฉู่หลิวเยว่รู้สึกแน่นหน้าอกเป็นอย่างมาก มุมปากมีคราบเลือดไหลออกมา

“น่าเสียดายมาก ที่ข้ารู้จักแค่วิธีนี้เท่านั้นที่จะแก้ไขปัญหาได้ นั่นก็คือ…การสังหารเจ้า! แน่นอนว่า หากเจ้ารู้จักวิธีอื่นๆ ก็พูดออกมาได้เลย บางที…ข้าอาจจะรับเอาไว้พิจารณา?”

น้ำเสียงของชายสวมชุดสีดำนั้นดูถูกดูแคลนอย่างมาก ราวกับความคิดเห็นหนึ่งสามารถตัดสินความเป็นความตายของฉู่หลิวเยว่ได้

เลือดลมภายในร่างกายของฉู่หนิงพลุ่งพล่าน และก้าวเดินไปด้านหน้าอย่างไม่สนใจสิ่งใด!

หรงซิวคว้าแขนของเขาเอาไว้

“ใต้เท้าฉู่หนิง อันตราย”

ฉู่หนิงหันกลับไปมองด้วยความรีบร้อน เหมือนกับต้องการจะพูดอันใดบางอย่าง แต่ในตอนนั้นเขาก็สบสายตาที่ล้ำลึกและราบเรียบของหรงซิว

เขาชะงักไปเล็กน้อย

หรงซิวปฏิบัติต่อเยว่เออร์อย่างใด เรื่องนี้เขาทราบเป็นอย่างดี

ด้วยสถานการณ์เช่นนี้ เหมือนกับเขา…ไม่ได้กังวลเลยแม้แต่น้อย?

หรือว่า…เขาจะมีไพ่ไม้ตายอื่นอีก หรือว่าบางทีเยว่เออร์อาจจะมีแผนอื่นซ่อนอยู่

ริมฝีปากบางของหรงซิวยกยิ้มขึ้นเล็กน้อย

“เยว่เออร์จะกลับมาอย่างปลอดภัยแน่นอน ท่านไม่ต้องเป็นกังวล”

ทันทีที่สิ้นเสียง จากนั้นเขาก็ได้ยินชายสวมชุดดำผู้นั้นหัวเราะออกมาเสียงดังอย่างประชดประชัน

“ฮ่าๆ! น่าขำ! ซั่งกวนเยว่ของสิ่งนี้เหมือนกับเป็นหยวนตันของเจ้า ในเมื่อตอนนี้แยกออกมาจากร่างของเจ้าแล้ว เจ้ามันก็เป็นแค่ขยะชิ้นหนึ่ง ไม่มีความสามารถในการต่อสู้เลยแม้แต่น้อย! แล้วเจ้าจะเอาอันใดมาสู้กับข้า!”

คนเหล่านี้ยังคงไร้เดียงสาเกินไป

นางพูดขึ้นมาอย่างเชื่องช้าว่า

“คนอย่างข้านั้น เกลียดคนที่แย่งของของคนอื่นมากที่สุด”

พรึ่บ!

ไข่มุกธาราบินกลับมาอย่างรวดเร็ว พุ่งเข้าไปในร่างกายของฉู่หลิวเยว่ทันที!

ลมปราณของฉู่หลิวเยว่ระเบิดขึ้น!

วินาทีถัดมา นางสะกิดปลายเท้า ร่างกายของนางทะยานขึ้นฟ้าทันที! กระบี่ชื่อเซียวก็ถูกยกขึ้นสูง!

พลังฟ้าดินสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง และเริ่มรวมตัวกันอย่างบ้าคลั่ง!

“กระบี่ชื่อเซียว!”

ทันใดนั้นลำแสงสายรุ้งที่เย็นยะเยือกแหวกผ่านอากาศแล้วฟันลงที่ชายสวมชุดคลุมสีดำในทันที!

การเคลื่อนไหวของนางนั้นรวดเร็วมาก ในตอนนั้นชายสวมชุดคลุมสีดำไม่สามารถตอบสนองได้ทัน ในสถานการณ์ที่รีบร้อนเช่นนี้ จึงทำได้เพียงยกมือขึ้นขวางเท่านั้น!

โครม!

กระบี่ชื่อเซียวฟันลงที่แขนเสื้อของเขา คาดไม่ถึงว่าจะเกิดเสียงกระทบดังลั่นและชัดเจนราวกับฟันลงบนเหล็กดำ!

เคร้ง…

กระบี่ชื่อเซียวกรีดแขนเสื้ออย่างรุนแรงจนทิ้งร่องรอยสีขาวเอาไว้!

ในขณะเดียวกันนั้นเอง ผู้ชายคนนั้นก็ยืมพลังชนพลังและถอยหลังลงไปอย่างรวดเร็ว!

เขาหลุบสายตามองแขนเสื้อของตนเอง จากนั้นก็ยิ้มออกมาด้วยรอยยิ้มน่าขนลุก

“กระบี่ชื่อเซียวของเจ้าเล่มนี้แข็งแกร่งจริงๆ ครั้งที่แล้วร่างแยกของข้าก็เสียเปรียบในด้านนี้เช่นกัน แต่ว่า…เจ้าคิดว่า เจ้าจะสามารถชนะข้าเป็นครั้งที่สองได้หรือ?”

แววตาของฉู่หลิวเยว่หรี่ตาอย่างอันตราย

มิน่าล่ะผู้ชายคนนี้จะต้องให้นางมาที่นี่ให้ได้

แม้ว่าจะไม่มีกายเนื้อ แต่เสื้อคลุมสีดำตัวนี้ก็ไม่ธรรมดา!

ของวิเศษที่สามารถต้านทานกระบี่ชื่อเซียวนั้นมีน้อยมาก แต่เมื่อมันกระทบเข้ากับเสื้อคลุมสีดำ กลับทิ้งไว้เพียงร่องรอยสายหนึ่งเท่านั้น

“คาดไม่ถึงว่าเจ้าจะต่อสู้กับข้า เช่นนั้นก็อย่าหาว่าข้าไม่เกรงใจก็แล้วกัน!”

ทันทีที่สิ้นเสียงชายที่สวมเสื้อคลุมสีดำก็ประสานมือไว้ที่ด้านหน้าทันที!

ตู้ม!

ชั่วพริบตาเดียวฟ้าดินเปลี่ยนสี!

……….

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์