ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1687
……….
เงียบงัน
คำพูดของฉู่หลิวเยว่ทำให้อีกฝ่ายสับสน
รวมถึงลั่วเหยี่ยนด้วย
ไม่มีใครคาดคิดว่าฉู่หลิวเยว่จะใจกล้าพูดจาแบบนี้ออกมาอย่างน่าไม่อาย!
ท่าทางของนางแข็งกร้าว สายตาเย็นชา แม้ว่าริมฝีปากจะโค้งขึ้นเล็กน้อย แต่กลับเหมือนประกายกระบี่ที่คมกริบ อีกทั้งยังมีจิตสังหารที่เฉียบคมจนสามารถฉีกทุกอย่างออกจากกันได้!
เมื่อหนานอีอีมองมา หัวใจของนางก็สั่นสะท้านอย่างรุนแรง!
ความหวาดกลัวพวยพุ่งออกจากก้นบึ้งหัวใจอย่างไม่สามารถอธิบายได้!
นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่นางเผชิญหน้ากับซั่งกวนเยว่แล้วเกิดความหวาดกลัวเช่นนี้
แต่ก่อนหน้านี้ความรู้สึกไม่ได้เด่นชัดและรุนแรงขนาดนี้
เมื่อสบสายตากับดวงตาคู่นั้น ความคิดบางอย่างก็ชัดเจนขึ้นมาในสมองของนางทันที
“หากไปเร่งรัดซั่งกวนเยว่ นางก็สามารถฆ่าเขาได้จริงๆ!”
เดิมทีหนานอีอีอยากจะพูดประชดประชันอีกสองสามประโยค แต่ในตอนนี้คำพูดเหล่านั้นกลับหายไปแล้ว
ขาของนางอ่อนยวบเล็กน้อย หากไม่ใช่เพราะว่าลั่วเหยี่ยนยืนอยู่ด้านข้าง เกรงว่านางจะเดินถอยหลังลงไปเองอย่างไม่สามารถควบคุมตัวเองได้แล้ว
ลั่วเหยี่ยนที่มองดูสถานการณ์ทุกอย่างก็ต้องขมวดคิ้วแน่นขึ้น
“นางรู้เรื่องเหล่านี้ได้อย่างใด?”
เห็นได้ชัดว่า เขากำลังซักถามหนานอีอีและคนอื่นๆ
คนที่รู้เรื่องว่าพวกเขาจะมาหาของในที่แห่งนั้นมีไม่มาก
เหตุใดตอนนี้ซั่งกวนเยว่ที่ไม่มีความสัมพันธ์เกี่ยวข้องกับเขาเลย ไม่สิ ควรจะพูดว่าซั่งกวนเยว่ที่มีความสัมพันธ์ในฐานะศัตรู ถึงได้รู้เรื่องนี้ทั้งหมด!
ทันใดนั้นหนานอวี่สิงก็เหงื่อท่วมตัว
เขารีบพูดขึ้นมาว่า
“ท่านอาลั่วเหยี่ยน คือว่า… พวกเราไม่ได้ตั้งใจจะเปิดเผยเรื่องนี้ แต่ตอนที่พวกเราคุยกันเป็นการส่วนตัว กลับโดนพวกเขาแอบฟัง…”
สายตาของลั่วเหยี่ยนเย็นชายิ่งขึ้นกว่าเดิม
นี่มันเลวร้ายยิ่งกว่าการทำพลาดเสียอีก!
โดนแอบฟัง?
นี่พวกเขาจะใจกล้าเกินไปหน่อยแล้วหรือไม่!
เรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่มาก คาดไม่ถึงว่าพวกเขาจะไม่มีความระมัดระวังเลย?
ผู้อาวุโสไป๋ถงเดินออกมาแล้วพูดอย่างลำบากใจว่า
“ลั่วเหยี่ยน ความจริง… ความจริงแล้วเรื่องนี้ไม่ใช่ความผิดของคุณชายใหญ่และคุณหนูรอง มันเป็นความประมาทของข้าและอูเผิง…”
เขาไม่มีอันใดที่จะพูดเกี่ยวกับเรื่องนี้
ความจริงแล้วพวกเขาก็ระมัดระวังตัวอยู่ตลอดเวลา
ในวันนั้นที่หรงซิวปรากฏกายอยู่ในระยะประชิด แต่รอบข้างกลับไม่มีความผันผวนเลยแม้แต่น้อย!
เรื่องนี้ก็ไม่สามารถโทษพวกเขาได้
แต่คำพูดเหล่านี้ พวกเขาไม่สามารถพูดออกไปได้ เพราะมันช่างน่าขายหน้าจริงๆ
แล้วอีกอย่าง ให้พูดในตอนนี้มันจะไปมีประโยชน์อันใด?
ผู้อาวุโสอูเผิงจ้องฉู่หลิวเยว่ตาเขม็ง
“เจ้ารู้จริงๆ หรือว่าพวกเรากำลังหาสิ่งใดอยู่?”
ก่อนหน้านี้เป็นเพียงแค่การคาดเดา แต่ในตอนนี้นางสามารถมั่นใจได้แล้ว
ฉู่หลิวเยว่ขมวดคิ้วขึ้น
นางเพียงแค่หลอกล่อพวกเขาเท่านั้น เพราะนางสามารถมองออกว่า สิ่งที่พวกเขาตามหามีความสำคัญต่อพวกเขาเป็นอย่างมาก
แต่นางกลับรู้ไม่แน่ชัดว่าของสิ่งนั้นคืออันใด?
เรื่องของตัวเองนางก็ยุ่งเป็นอย่างมากแล้ว จะมีเวลาไปใส่ใจพวกเขาได้อย่างใด?
เมื่อได้ยินดังนั้น หนานอีอีก็ได้สติกลับคืนมา ก่อนจะยกมือชี้นิ้วไปทางฉู่หลิวเยว่
“นางไม่เพียงแค่รู้ แต่นางยังมีของสิ่งนั้นอยู่กับตัวด้วย!”
เสียงของนางหวีดแหลม ทำให้คนฟังรู้สึกแสบหู
แต่ประโยคนั้นกลับทำให้บรรยากาศดูอึมครึมและเย็นยะเยือกมากยิ่งขึ้น!
ฉู่หลิวเยว่สามารถสัมผัสได้อย่างชัดเจนว่า ลมปราณของคนเหล่านี้เปลี่ยนแปลงไปอย่างกะทันหัน!
รัศมีที่อันตรายแผ่เข้าปกคลุมทันที!
…
“ไม่ว่าพวกเจ้าจะเชื่อหรือไม่ แต่ข้าไม่รู้จริงๆ ว่าพวกเจ้ากำลังตามหาอันใดอยู่ ส่วนที่พวกเจ้าพูดว่า ข้ามีของสิ่งนั้นอยู่บนตัวมันเป็นเรื่องไร้สาระทั้งเพ”
ฉู่หลิวเยว่หัวเราะขึ้นมาหนึ่งเสียง จากนั้นก็ชี้ไปที่ก้อนหินที่ตกกระจายอยู่รอบกายของนาง
“ข้าขอพูดอย่างไม่ปิดบัง หลังจากที่ข้ามาถึงสุสานสังหารเทพ ของสิ่งเดียวที่ข้าได้รับมาก็คือก้อนหินเหล่านี้ หรือว่านี่จะเป็นสิ่งที่พวกเจ้าต้องการล่ะ?”
“เจ้าเล่ห์!”
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
สนุกมากค่ะ...
อ่านสนุกมากค่ะ ติดตามอ่านทุกตอน...