ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1766

………………..

ทว่าในตอนนั้นเอง คล้อยหลังฉู่หลิวเยว่พลันมีแรงกดดันรุนแรงแข็งกร้าวแผ่ขยายตามมา!

นางลอบตื่นตระหนกในใจ พลันสัมผัสได้ถึงอันใดบางอย่าง

แขนแข็งแรงดุจโลหะรวบเอวนางเข้าอ้อมแขน กลิ่นหอมเย็นผสมปนเปกับกลิ่นขมฝาดของยาเข้าปกคลุมตัวนางอย่างเงียบเชียบ

สภาพจิตใจของฉู่หลิวเยว่ที่แต่เดิมตึงเครียดผ่อนคลายลงในฉับพลัน

นางหันศีรษะกลับไปมอง พบว่าหรงซิวมายืนอยู่เบื้องหลังนางตั้งแต่เมื่อใดก็มิทราบได้

นางเหลือบสายตาจดจ้องไปยังหรงซิว

จากนั้น นางก็รู้สึกตกตะลึง

บนดวงหน้างามหมดจดกลับไม่มีแววอ่อนล้าซีดเซียวแม้แต่ครึ่งเสี้ยว

นัยน์ตาหงส์ฉายแววลึกล้ำ สีหน้าผ่อนคลายสบายใจยิ่ง

“เจ้า…“

ฉู่หลิวเยว่ถึงกับพูดไม่ออกไปชั่วขณะ มิรู้ว่าควรเอ่ยปากพูดอันใดออกไปดี

ช่วยไท่ซวีเฟิ่งหลงหลอมกายเนื้อขึ้นใหม่เป็นเรื่องยากเย็นเพียงใดสุดจะรู้

ทว่าพอดูหรงซิวแล้ว เขากลับมิได้รับผลกระทบที่ว่าเลยแม้สักเสี้ยว

ชั่วพริบตาหนึ่ง ในหัวฉู่หลิวเยว่ถึงขั้นเผลอคิดไปชั่วขณะว่า เรื่องนี้เหมือนเป็นเพียงเรื่องเล็กๆ สำหรับหรงซิวเท่านั้น

เห็นนางตะลึงงัน มุมปากหรงซิวพลันกระตุกเบาบาง เขาผงกศีรษะน้อยๆ จูบลงหว่างคิ้วนาง แววตาแฝงด้วยประกายรักใคร่เหลือคณา

“ลำบากเยว่เออร์แล้ว”

แม้เขาจะยุ่งวุ่นวายกับฝั่งนั้นอยู่ตลอด แต่เรื่องราวที่เกิดขึ้นฟากนี้ เขาล้วนรับรู้ได้ทั้งสิ้น

ฉู่หลิวเยว่ส่ายศีรษะโดยไม่รู้ตัว

“สามีข้า ข้าต้องปกป้องอยู่แล้ว”

สุ้มเสียงกัมปนาทจากการปะทะดังก้องแว่วขึ้นทางด้านหลัง

เป็นไท่ซวีเฟิ่งหลงที่สะบัดหางด้วนของมันอย่างแรงชนเข้ากับค่ายกลสีทองอร่ามอย่างจัง!

ประกายแสงที่เคลื่อนผ่านวูบไหวอยู่เหนือค่ายกล พร้อมด้วยแรงกดดันมหาศาลท่วมท้น!

เข้าสกัดกั้นหางด้วนๆ นั่นไว้ด้านนอกได้อย่างง่ายดาย กระทั่งกระแสคลื่นก็มิอาจผ่านเข้ามา!

ในใจฉู่หลิวเยว่กระตุกวูบ นางชะโงกมองข้ามไหล่หรงซิวเพื่อดูเบื้องหลังเขา

เงาร่างสูงใหญ่กำยำร่างหนึ่งปรากฏตัวข้างทะเลสาบตั้งแต่เมื่อใดมิอาจทราบได้

เงาร่างที่ว่าเป็นบุรุษอายุอานามประมาณสี่สิบ สวมชุดคลุมยาวสีดำเจือแดง มีใบหน้าเหลี่ยม สองตาทอแววลึกล้ำดั่งประดับด้วยทะเลดาว มิอาจมองนัยแฝงได้ชัดเจน

ทั่วทั้งร่างของเขาเผยให้เห็นท่าทางน่าเกรงขามเปี่ยมด้วยพลังอันเหนือคำบรรยาย!

ข้อบกพร่องเพียงอย่างเดียวคือตำแหน่งแขนทั้งสองข้างกลับว่างเปล่า

นั่นเป็นเพราะกระดูกส่วนปีกทั้งสองข้างนี้หลอมรวมเข้ากับภายในร่างของจื่อเฉินเป็นที่เรียบร้อยตั้งนานแล้ว

ถึงกระนั้น แม้เป็นเช่นนี้ การที่เขายืนอยู่ที่นี่ก็มิได้ลดแรงกดดันมหาศาลที่แผ่ออกมาแต่อย่างใด!

มีบางคนที่ถูกชี้ชะตาแต่กำเนิดว่าเป็นตัวตนที่แข็งแกร่งและสูงส่งที่สุด

โหมวเจิน…ก็คือคนประเภทที่ว่านี้!

ลำพังแค่ท่าทางการวางตัวก็ก้าวข้ามโหมวหยางไปแล้วหลายเท่าตัว!

ชั่วขณะนั้น ฉู่หลิวเยว่ก็เข้าใจขึ้นมาโดยพลันว่าเหตุใดครานั้นโหมวหยางถึงกักเก็บความเกลียดชังต่อโหมวเจินได้ลึกล้ำปานนั้น ถึงขนาดใช้อุบายหลายเล่ห์กลสุดตัว ยอมทุ่มหมดหน้าตักก็เพื่อกำจัดเขาออกไป

…มีคนเช่นนี้อยู่ ก็ไม่มีวันที่เขาจะเผยอขึ้นมาเทียบเคียงโหมวเจินได้!

ทว่าน่าเสียดายนัก สุดท้ายแล้วแผนที่คิดคำนวณมาอย่างดีของโหมวหยางก็เดินหมากพลาดไปก้าวหนึ่ง

จะอย่างใดเขาก็คิดไม่ถึงว่าโหมวเจินที่เขาคิดว่าจัดการไปนานแล้วจะยังมีชีวิตอยู่!

ในตอนนั้นเอง หลังถูกค่ายกลขวางกั้นเอาไว้ ไท่ซวีเฟิ่งหลงตัวนั้นเองก็มองมาทางนี้ด้วยท่าทีแข็งขืนเช่นกัน!

“โหมวหยาง! ไม่เจอกันเสียนาน สบายดีหรือไม่เล่า!”

…

ในใจโหมวหยางพลันตะลึงงัน เขาถอยหลังไปหลายก้าวด้วยคุมตัวเองไม่อยู่ สองตาเบิกกว้างจดจ้องไปยังเสามังกรเคลื่อนเบื้องหน้าด้วยไม่เชื่อในสายตา!

ผู้อาวุโสท่านอื่นเองก็ได้รับผลกระทบจากความวุ่นวายที่เขาก่อทางฟากนี้อย่างเลี่ยงไม่ได้ การล่าปีศาจจึงตกอยู่ในความระส่ำระสายไม่มั่นคง

บรรดาผู้อาวุโสล้วนได้ยินสุ้มเสียงนั้นเช่นเดียวกัน ครั้นมองเห็นปฏิกิริยาอันผิดธรรมดาถึงที่สุดของโหมวหยางแล้ว ในใจพลันบังเกิดความสงสัยขึ้นมาเต็มอก

“นั่นมัน… ใครกำลังพูดอยู่กัน? ฟังแล้วดูไม่ใช่หรงซิวกับซั่งกวนเยว่เลยหนา”

ที่สำคัญยิ่งกว่าคือคนผู้นั้นตะโกนชื่อประมุขโหมวหยางออกมาตรงๆ ทั้งยังพูดว่า…สบายดีหรือไม่ด้วย!

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน