ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1775

………………..

โหมวหยางตะเกียกตะกายถอยห่างโดยไม่รู้ตัว ด้วยหวังจะหยัดตัวลุกขึ้น

แต่แรงกดดันอันหนักหน่วงชวนหวาดหวั่นกดทับเขาไว้อย่างรุนแรงจนมิอาจขยับเขยื้อนไปไหนได้

ก้นบึ้งในจิตใจของเขาพลันบังเกิดความสิ้นหวังและหวาดกลัวอันลึกล้ำ

อารมณ์ตึงเครียดไหลเวียนอยู่ในอก ทำให้หน้าอกของเขาสั่นสะท้านอย่างรุนแรง ก่อนจะกระอักเลือดออกมากองโต!

โหมวเจินสะบัดชายเสื้อคลุม ประกายแสงสีทองแกมม่วงก่อตัวเป็นค่ายกลกางกั้นไว้ตรงหน้าเขา

เลือดของโหมวหยางสาดกระเซ็นลงบนค่ายกล ก่อนจะระเหยไปอย่างว่องไว

“อย่ามาทำเสื้อคลุมข้าเลอะ”

สีหน้าโหมวเจินเรียบนิ่งนัก ทว่าสุ้มเสียงกลับเย็นเยียบ

โหมวหยางยิ่งรู้สึกโกรธเกลียดและอับอายยิ่งกว่าเก่า ริมฝีปากสั่นระริก ทว่ายังไม่ทันเอ่ยออกมาสักคำก็กระอักเลือดออกมาอีกกองหนึ่ง

ยามพบเจอการทรมานเช่นนี้ สีหน้าของเขาซีดเผือดดุจร่างไร้วิญญาณ ลมหายใจรวยรินราวกับใกล้สิ้นลมก็มิปาน

โหมวเจินปรายตามองไปทางโหมวฝูซานและบรรดาผู้อาวุโสที่ยืนอยู่ข้างกายเขา

“ในเมื่อข้าสืบทอดพลังบรรพชนแล้ว ก็ควรขึ้นเป็นประมุขแทนโหมวหยาง มิทราบว่าท่านผู้อาวุโสทั้งหลายมีผู้ใดคัดค้านหรือไม่?”

หลังจากความเงียบงันชั่วขณะ โหมวฝูซานก็เป็นฝ่ายเอ่ยนำขึ้นมา

“ในเมื่อบรรพชนทำการตัดสินใจแล้ว พวกข้าย่อมต้องคล้อยตาม”

เมื่อเขาแสดงจุดยืนเช่นนี้ ผู้อาวุโสท่านอื่นเองก็ทยอยผงกศีรษะเป็นเชิงเห็นด้วย

“พวกเราทั้งหมดไม่คัดค้าน!”

นี่มิใช่การเชื่อฟังภายใต้แรงกดดันของโหมวเจินแต่อย่างใด หากแต่เป็นความตั้งใจจริงแท้ของพวกเขา

เมื่อก่อนพวกเขาเข้าใจโหมวเจินผิดไป ทว่าบัดนี้ทุกอย่างที่ปรากฏต่อหน้าล้วนเพียงพอที่จะพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของโหมวเจินแล้ว

ต่อให้เขาไม่ได้รับสืบทอดพลังบรรพชน เขาก็ย่อมมีคุณสมบัติครบถ้วนอยู่ดี

หลังจากความเงียบสงัดครู่ใหญ่ บรรดาฝูงชนที่คุกเข่าอยู่ในจัตุรัสพร้อมใจกันกู่ตะโกนสรรเสริญ

“ขอแสดงความยินดีแก่ท่านประมุข!”

เสียงตะโกนสะเทือนลั่นฟ้า แฝงอากัปกิริยาเกรียงไกร!

สีหน้าของคนจำนวนมากค่อนข้างตื่นเต้นเลยทีเดียว

ความตระหนกตกใจและงุนงงสงสัยในคราแรกบัดนี้ล้วนสลายหายไปทันควัน

ที่หลงเหลืออยู่ มีเพียงความปิติและยินดีปรีดาเท่านั้น

จะไม่ให้ปิติได้อย่างใดเล่า?

โหมวหยางก่อเรื่องเลวทรามไว้มาก ถึงกับใช้วิธีการสกปรกฉกฉวยเอาตำแหน่งประมุข ช่างอับอายขายขี้หน้าเผ่าโดยแท้!

บัดนี้ถูกโค่นอำนาจลงไปก็นับว่าสมเหตุสมผลแล้ว

ส่วนทางโหมวเจิน เขาไม่เพียงแต่ไขความจริงในครานั้นให้กระจ่าง แต่ยัง… เป็นผู้ที่สืบทอดพลังแห่งบรรพชนอีกด้วย!

ได้คนเช่นนี้มาดำรงตำแหน่งประมุขย่อมแตกต่างอยู่แล้ว!

ต่อให้สายใยระหว่างเขากับอินทรีสามตาค่อนข้างพิเศษอยู่บ้าง แต่เมื่อเทียบกับการยอมรับจากบรรพชนแล้ว ย่อมไม่จำเป็นต้องนำมาพูดอีก

หากลองคิดดูก็พอรู้ว่าเหตุใดโหมวเจินถึงได้แอบซ่อนอยู่ในเสามังกรเคลื่อนมานานหลายปีขนาดนี้?

คงมิพ้นพึ่งความเอ็นดูจากบรรพชนอยู่แล้วกระมัง?

เรื่องนี้ย่อมไม่มีอันใดให้โต้แย้งอีก!

…

ยามได้ยินเสียงโห่ร้องตะโกนก้องอันอึกทึก ดวงตาของโหมวหยางกลิ้งกลอก ก่อนจะหมดสติไป

โหมวเจินยกฝ่ามือขึ้น สุ้มเสียงภายในจัตุรัสพลันเงียบสงัดลงในไม่ช้า

ฉู่หลิวเยว่มองภาพตรงหน้าพลางลอบถอนใจ

ครั้งนี้พวกเขายื่นมือช่วยได้ถูกคนจริงๆ

มุมปากของหรงซิวหยักยกน้อยๆ แล้วกุมมือนางแน่นกว่าเก่า

การมาเกาะมังกรศักดิ์สิทธิ์ครั้งนี้นับว่าอยู่นอกเหนือความคาดหมายโดยแท้

โชคยังดีที่แค่เจอเรื่องชวนตระหนกแต่ไม่มีอันตรายใดๆ สุดท้ายแล้วยังได้กำไรไปมหาศาลด้วย

สามารถผูกมิตรกับโหมวเจินได้ สำหรับพวกเขาแล้วย่อมนับว่าได้ประโยชน์ไปเต็มๆ

ครั้งนี้พวกเขาไม่เพียงแต่ออกไปได้โดยสวัสดิภาพ ทั้งภายหลังยังมีความสัมพันธ์อันดีกับเผ่าไท่ซวีเฟิ่งหลงด้วย

ด้วยความสัมพันธ์อันดีงามนี้ เรื่องราวมากมายในภายภาคหน้าย่อมจัดการได้สะดวกสบายขึ้นกว่าเก่าอย่างไม่ต้องสงสัย

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน