ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1782

………………..

“ไปเชิญผู้อาวุโสหนานเยี่ยและผู้อาวุโสอูเผิงมาที”

หนานอีฝานออกคำสั่งคนที่อยู่ด้านนอก

…

ผู้อาวุโสทั้งสองรีบมาในทันที ต่างเดินตามกันเข้ามาในหอหนังสือ

ขณะที่หนานอีฝานกำลังเขียนอะไรบางอย่างบนโต๊ะอยู่ก่อนแล้ว

“ท่านประมุข”

ผู้อาวุโสทั้งสองทำความเคารพพร้อมกัน

หนานอีฝานพยักหน้ารับ แต่ยังไม่หยุดทำบางอย่างลง

ผู้อาวุโสทั้งสองทำได้เพียงรอคอยอย่างเงียบๆ

หลังจากไม่กี่นาทีต่อมา หนานอีฝานจึงหยุดปลายพู่กันลง

เขาหยิบกระดาษแผ่นนั้นขึ้นมามองดูอย่างละเอียดอีกรอบ จึงมองเห็นสองคนนั้นมาอยู่ตรงหน้าเขาแล้ว

“ที่ข้าเชิญผู้อาวุโสทั้งสองท่านมาในวันนี้ เพราะมีเรื่องจะปรึกษาร่วมกันสักหน่อย”

หนานอีฝานพูดเข้าประเด็นในทันที

“ข้าคิดจะออกเดินทาง คาดว่าต้องใช้เวลาเกือบสิบวัน อีกทั้งช่วงที่ข้าไม่อยู่เรื่องธุระต่างๆ ภายในตระกูลต้องรบกวนท่านทั้งสองช่วยดูแล”

ผู้อาวุโสทั้งสองมีสีหน้าประหลาดใจทันที

เช่นนั้นผู้อาวุโสหนานเยียจึงเอ่ยถามขึ้น

“ท่านประมุขจะไปที่ใดกัน เหตุใดถึงใช้เวลานานเช่นนี้”

เดิมทีหนานอีฝานมีพลังแข็งแกร่ง มีย่างก้าวที่ว่องไว โดยปกติทั่วไปถ้าต้องออกไปทำธุระ ก็คงไม่นานถึงสิบวัน

ถึงกระนั้นแล้วบัดนี้ตระกูหนานกำลังอยู่ในช่วงสถานการณ์อ่อนแอและวิกฤตที่สุด

ผู้อาวุโสหนานเยียยิ่งประหลาดใจขึ้นกว่าเดิม

“ในใต้หล้านี้ยังมีบุคคลเช่นนี้ด้วยหรือ”

เขาเป็นผู้อาวุโสด้านการแพทย์ นับได้ว่าเป็นหนึ่งในหมอเทวดาที่แข็งแกร่งที่สุดที่ยังชีวิตอยู่ อย่างไรก็ตามร่างกายของหนานอวี่สิงที่อยู่ตรงหน้านั้น ก็ยังคงไร้ความสามารถเช่นเดิม

คนที่จะรักษาหนานอวี่สิงได้…ไม่ใช่แค่เก่งกว่าเขาเท่านั้น แต่ต้องโดดเด่นยิ่งกว่างั้นหรือ

คนผู้นั้นแทบจะมีเพียงข่าวลือที่เขายังมีชีวิตอยู่เท่านั้น

“ถ้าหากสามารถเชื้อเชิญท่านผู้นี้มาได้จริง คงรักษาอาการป่วยของคุณชายใหญ่ได้ เช่นนั้นก็ดียิ่งนัก!”

ผู้อาวุโสอูเผิงกลับไม่ได้มองโลกในแง่ดีขนาดนั้น

เขามองหนานอีฝานชั่วครู่ เห็นสีหน้าของเขาดูไม่สบายใจ หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งจึงเอ่ยถามขึ้น

“ท่านประมุข คนผู้นี้…ยากที่จะเชิญมาใช่หรือไม่”

หนาอีฝานฝืนยิ้มพลางพยักหน้ารับ

ไม่เพียงยากที่จะเชิญเท่านั้น ยังมีคนอื่นๆ มากมายที่น่ารำคาญยิ่งนัก…

นี่คือเหตุผลในตอนนั้นที่หนานอวี่สิงถูกทำร้าย เขาจึงไม่มีทางเลือกอื่น

ถ้าไม่เป็นเพราะวันนี้ได้ยินหนานสิงพูดคำเหล่านั้นออกมา จึงทำให้เขาหมือนถูกบีบบังคับอย่างหนัก ไม่ว่าอย่างไรก็ตามเขาคงไม่มีทางทำเช่นนี้เป็นแน่

เป็นเพราะตอนนี้ไม่มีวิธีอื่นแล้วจริงๆ

“ตอนนี้สถาณการณ์ของอวี่สิงและอีอี นับว่าไม่ดีขึ้นเลยสักนิด คนในตระกูลไม่น้อยต่างจับจ้องพวกเขา ดังนั้นพวกเจ้าจะต้องใส่ใจกับเรื่องนี้ให้มากหน่อย ก่อนที่ข้าจะกลับมา สถานการณ์ของพวกเขาทั้งสองคนห้ามถูกเปิดเผยออกไปเป็นเด็ดขาด”

“นอกจากนี้ เรื่องการเดินทางของข้าในครั้งนี้จะต้องเก็บเป็นความลับ หากมีคนนอกถามขึ้นมา พวกเจ้าก็บอกไปว่าข้ากำลังกักตัวฝึกบำเพ็ญตนอยู่”

ผู้อาวุโสทั้งสองคำนับเป็นการตอบรับ

“ท่านประมุข วางใจเถอะ!”

“หากมีใครเจอสถานการณ์ผิดปกติ และข้ายังมิอาจะเร่งกลับมาได้ทันเวลา อู๋เผิง เจ้าจะเป็นผู้ทำหน้าที่แทนประมุขของตระกูล ดังนั้นจดหมายที่ข้าเขียนด้วยลายมือฉบับนี้ จงเก็บไว้เป็นหลักฐานยืนยัน”

ผู้อาวุโสอูเผิงมีสีหน้าแข็งค้างไปชั่วครู่

ถึงเวลานั้นเขากลับรู้สึกถึงเหตุการณ์ล่วงหน้าได้ว่าครั้งนี้หนานอีฝานจะมีอันตรายหนัก

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน