ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1783

………………..

ภายในท้องพระโรงคำถามต่างๆ ได้เงียบลง

บนใบหน้าของคนมากมายปรากฏความประหลาดใจขึ้น

ชั่งกวนโหยวหรือ

ผู้นี้เป็นใครกัน

เมื่อได้ยิน…เหมือนจะเป็นคนของฝั่งพระชายากระมัง?

ผู้อาวุโสหมิงที่สามสิบหกกลับตาสว่างและลุกขึ้นยืนในทันที

“ยังไม่รีบไปเชิญเข้ามาอีก!”

“ขอรับ!”

เมื่อทหารรักษาการณ์คำนับและถอยออกไป

หลงเหลือไว้แต่ทุกคนที่อยู่ในท้องพระโรงมองหน้ากันอย่างสงสัย

ผู้อาวุโสเจิ้งฮุยจึงลองเอ่ยถามขึ้น

“ท่านผู้อาวุโสหมิงที่สามสิบหก ซั่งกวนโหยวผู้นี้…มิทราบว่าเป็นใครมาจากที่ใดกันหรือ”

ท่านผู้อาวุโสหมิงที่สามสิบหกหัวเราะเจือนและเอ่ยขึ้น

“เขาก็คือเสด็จพ่อของพระชายา”

ทุกคนต่างตะลึงงัน

ที่แท้ท่านนั้นก็คือจักรพรรดิไท่จู่แห่งราชวงศ์เทียนลิ่ง!

เพียงแต่…

เหตุใดจู่ๆ ถึงได้เชิญเขาเข้ามา?

ทันใดนั้นมีบ้างคนคิดอะไรบางอย่างขึ้นมา

เช่นนั้นก็ต้องยินยอมไปอย่างเงียบๆ เสียแล้ว!

คนมากมายต่างตกตะลึงกับเหตุการณ์ตรงหน้าในทันทีและมีปฏิกิริยาโต้กลับอยู่ครู่หนึ่ง

แท้จริแล้วองค์ชายจะจัดงานอภิเษกสมรสอย่างยิ่งใหญ่ก็เห็นสมควรแล้ว

อย่างไรช่วงเวลาวันเริ่มคัดเลือกพระชายาได้ผ่านมานานแล้ว

ระหว่างนั้นองค์ชายได้เอ่ยถึงเรื่องงานอภิเษกอยู่สองสามครั้ง แต่ทว่ากลับโดนถ่วงเวลาด้วยเรื่องนั้นเรื่องนี้มาโดยตลอด

ด้วยเหตุนี้ทำให้ทุกคนต่างค่อยๆ เลิกสนใจกับเรื่องพวกนี้ไป

เมื่อได้ยินเข้า ก็มิอาจะเลี่ยงความประหลาดใจและสิ่งที่คาดไม่ถึงได้

“มิน่าล่ะ…”

มิน่าแม้กระทั่งเสด็จพ่อของพระชายาก็เชิญมา

ลูกสาวจะแต่งงานทั้งที อย่างไรพ่อแม่ก็ต้องมาแน่นอน

…

ไม่นานเงาร่างของชายแปลกหน้าก็ปรากฏขึ้นภายในท้องพระโรง

พร้อมด้วยเสียงรายงานของทหารรักษาการณ์ดังขึ้น

ทุกคนต่างมองด้วยความสนใจ

พวกเราส่วนใหญ่ล้วนอยากรู้กันทั้งนั้นว่าตระกูลของพระชายาเป็นเช่นไร

ก่อนที่ซั่งกวนโหยวจะมาถึงท้องพระโรง เขาได้แหงนหน้าขึ้นมอง

ตำหนักศักดิ์สิทธิ์

บรรยากาศอึมครึม แต่ทรงอนุภาพอย่างโด่ดเด่น!

ยังไม่ทันได้เข้าไปด้านในก็รู้สึกได้ถึงแรงกดดันที่หนักหนา เป็นการมาถึงที่เงียบเชียบ!

สิ่งที่ได้เห็นและได้ยินมาทั้งหมดทำให้ซั่งกวนโหยวคิดขึ้นมาตอนระหว่างเดินทาง เขาจึงรู้สึกราวกับล่องลอยอยู่ในความฝัน

เช่นนี้ก็…

เขารู้ว่าสำนักตระกูลจงที่อยู่ในอาญาจักรเสิ่นซวี่ล้วนแข็งแกร่งกว่าจักรพรรดิไท่จู่แห่งราชวงศ์ เทียนลิ่ง

แต่ในที่แห่งนี้ พระราชวังเมฆาสวรรค์เป็นหนึ่งในชื่ออันดับหนึ่งที่ยังคงอยู่!

แต่ทว่าเมื่อได้เขามาถึงที่นี้จริงๆ แล้ว เขากลับพบว่าเรื่องทั้งหมดเกินกว่าที่คาดคิดไว้ หรือยังมียิ่งกว่านี้อีก…

ในขณะนั้นซั่งกวนโหยวไม่รู้จะพูดออกมาเป็นคำใดได้ เพื่ออธิบายถึงความรู้สึกที่อยู่ข้างใน เขารู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างกำลังล้นทะลักออกมาจากอก

“ใต้เท้าซั่งกวน ผู้อาวุโสทุกคนต่างรออยู่ด้านในแล้ว เชิญท่านขอรับ… “

บนใบหน้าของอวี๋มั่วเผยให้เห็นรอยยิ้มดีใจและเชิญซั่งกวนโหยวเข้าไปอย่างนอบน้อมและสุภาพ

แม้ว่าซั่งกวนโหยวเป็นถึงจักรพรรดิของราชวงศ์เทียนลิ่ง แต่บัดนี้มาอยู่ที่อาณาจักรเสิ่นซวี่ คงจะไม่ดีแน่ถ้าจะให้เรียกเขาเช่นนั้น

เมื่อคิดได้ขึ้นมาซั่งกวนโหยวจึงเสนอให้เขาเรียกตนเองแบบนี้แทน

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน