ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1791

………………..

กล่องไม้ขนาดเท่าฝ่ามือ ทั้งกล่องมีสีดำสนิท มีเพียงตรงขอบรอบๆ กล่องที่เปล่งประกายแสงสีเงินจางๆ

โดยเฉพาะตำแหน่งมุมขอบทั้งแปดเหลี่ยมยังวาดลวดลายเถาวัลย์ดอกไม้แบบพิเศษเอาไว้

เพียงมองแค่ครู่เดียวก็เห็นถึงความล้ำค่าและสวยงามปราณีต

น้องแปดส่งกล่องไม้กลับมาและเลิกคิ้วพลางเอ่ยขึ้นว่า

“นานท่านรีบเปิดมันออกสิ เจ้าคะ! ด้านในนี้มีของดีอย่างแน่นอน!”

ฉู่หลิวเยว่อยากรู้ถึงผลลัพธ์ด้านในกล่องไม้นั่น

น้องแปดมีมีพรสวรรค์ขั้นสูงด้านเซียนหมอ โดยเฉพาะชอบเสาะหาสูตรยาแปลกๆ มาเป็นพิเศษ

มิเช่นนั้นเมื่อก่อนนางคงไม่สามารถช่วยชีหานกลั่นยาอายุวัฒนะที่เปลี่ยนแปลงลมหายใจออกมาได้

ทำให้นางสามารถส่งมอบเป็นของขวัญล้ำค่าได้เช่นนี้ ควรจะเป็นสิ่งของที่ไม่ธรรมดาเป็นแน่

จู่ๆ ฉู่หลิวเยว่ก็เพ่งสายตามองจนเห็นลวดลายเถาวัลย์ดอกไม้บนกล่องไม้นั่นที่กำลังเกิดการเปลี่ยนแปลงขึ้นทีละน้อย

เส้นสายของกิ่งก้านใบร่วงหล่นอย่างเงียบๆ ราวกับถูกลมพัดผ่าน

แต่ในระหว่างนั้นสิ่งที่น่าตกใจยิ่งกว่าคือกล่องไม้นั่นเริ่มละลายทีละน้อยๆ อย่างคาดไม่ถึง!

ราวกับก้อนน้ำแข็งที่ค่อยๆ ละลายภายใต้แสงอาทิตย์ที่สาดแสงแผดเผาลงมา กล่องไม้นี้หลังจากที่ถูกน้องแปดหยิบออกมา ก็เริ่มเปลี่ยนขนาดเล็กลงเรื่อยๆ ด้วยความเร็วที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่า

เพียงแต่ด้านบนไม่มีแม้แต่หยดน้ำที่หยดลงมา

ดูเหมือนว่า…มันได้ระเหยหายไปอย่างน่าแปลกประหลาดนัก

นางมองน้องแปดอย่างสงสัยครู่หนึ่ง

น้องแปดเอ่ยขึ้นทันทีว่า

“เทียนหยา! บอกแล้วไงว่าของสิ่งนี้มิอาจหยิบออกมาได้ตามใจชอบมิใช่หรอกรึ! ถ้าหากไม่มีกล่องนั่นแล้ว สิ่งของที่อยู่ด้านในนี้จะต้องเสียหายจนหมด!”

ยาอายุวัฒนะสีแดงเม็ดขนาดใหญ่เท่าผลลำไย กำลังนอนอยู่เงียบๆ ข้างในกล่อง

สียาอายุวัฒนะนี้ทั้งใสบริสุทธิ์และมีกลิ่น ซึ่งเป็นกลิ่นยาที่หอมอ่อนๆ

เพียงแต่ด้านบนของยาอายุวัฒนะ กลับไม่มีลวดลายสัญลักษณ์ของระดับสินค้า มีแต่เพียงภาพเถาวัลย์ดอกไม้และใบไม้เล็กๆ เท่านั้น

ที่เหมือนกันทุกส่วนกับบนกล่องไม้นั่น

ในตอนแรกฉู่หลิวเยว่ชะงักไปครู่หนึ่ง หลังจากนั้นจึงรับรู้อะไรบางอย่างได้ในทันที จึงหันไปทางน้องแปดด้วยความตกใจเล็กน้อย

“สิ่งนี่คือ…”

“นายท่าน ของสิ่งนี้คนที่กลั่นยาออกมาไม่ใช่ง่ายๆ เลยนะเจ้าคะ! แล้วยังนำยานี้มาจากที่ห่างไกลหลายพันลี้อีก ช่างยากลำบากเหลือเกิน!”

น้องแปดเห็นนางที่มองออกถึงช่องว่างของเรื่องนี้ จึงกระพริบตาไปมา มือที่อ่อนปวกเปียกทั้งสองข้างวางอยู่บนแขนของฉู่หลิวเยว่ และอิงตัวอยู่ข้างๆ นางพลางเอ่ยด้วยน้ำเสียงออดอ้อนขึ้นว่า

“นางท่านคิดจะตบรางวัลให้น้องแปดเช่นไร”

นัยน์ตาของฉู่หลิวเยว่กระตุกขึ้น

น้องแปดเป็นภูตโดยกำเนิด ชั่วพริบตาเดียวก็เป็นสาวพราวเสน่ห์

ไม่ว่านางจะไปที่ใดล้วนเป็นที่สะดุดตาที่สุดอยู่เสมอ

หลายปีที่ผ่านมานี้ไม่รู้ว่ามีบุรุษมากมายเท่าใดที่หลงไหลในตัวนาง แต่ไม่เคยอยู่ในสายตาของนางเลย

ในทางกลับกันเมื่อนางได้เจอกับฉู่หลิวเยว่ทุกครั้งก็จะเข้าหาด้วยความอ่อนโยนและมีเสน่ห์

จนในที่สุดไม่ได้เจอกันมาหลายปี จู่ๆ เข้ามาด้วยท่าทางเช่นนี้ทำให้ฉู่หลิวเยว่เกือบตั้งรับไม่ทัน

“แค่ก”

ฉู่หลิวเยว่ไอขึ้นมา

“สวนยาของสำนักหลิงเซียวให้เจ้าใช้หนึ่งเดือน”

“จริงรึ!”

เพียงแต่น่าเสียดายที่เมื่อก่อนนายท่านให้ความสำคัญกับสวนยานั่นเป็นอย่างมากมาโดยตลอด จึงไม่เหมาะสมนักที่จะให้นางได้ใช้

ในนี้ที่สุดครั้งนี้ก็กลายเป็นจริงแล้ว!

เมื่อจ้องมองน้องแปดที่ทำท่าทางออดอ้อนข้างๆ ฉู่หลิวเยว่แล้วนั้น เยี่ยนชิงก็ขมวดคิ้วขึ้นอย่างไม่รู้ตัว

หญิงสาวคนนี้ เหตุใดถึงเป็นเช่นนี้…

ฉู่หลิวเยว่หยิบอายุวัฒนะเม็ดนั้นออกมาและเตรียมจะเก็บไว้ในเสื้อ

เยี่ยนชิงเอ่ยขึ้นด้วยเสียงห้ามปราม

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน