ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1804

คนทั้งสองคำนับกันและกัน

“เสร็จสิ้นพิธี!”

ทันทีที่เสียงใสกังวานของขุนนางพิธีการดังก้องตำหนักศักดิ์สิทธิ์ บนยอดเขาต่างๆ ที่อยู่รอบนอกยอดเขาซู่หมิงต่างพากันจุดดอกไม้ไฟแสดงความยินดีถ้วนหน้า!

“พระราชวังเมฆาสวรรค์มิได้ครื้นเครงแบบนี้มานานแล้วหนา…”

บัดนี้พระโอรสได้บรรลุความปรารถนาของพระองค์แล้ว เขาเองก็วางใจได้เสียที

หรงซิวกุมมือฉู่หลิวเยว่ไว้แน่น ก่อนที่คนทั้งสองจะเดินเคียงคู่กันเข้าไปส่วนในสุดของตำหนักศักดิ์สิทธิ์

ณ ที่แห่งนั้นมีม้านั่งยาวอันสูงศักดิ์ตัวหนึ่งตั้งอยู่

ชัดเจนอยู่แล้วว่ามันมีไว้ให้พระโอรสและพระชายา

ยามชายชุดเจ้าสาวสีแดงสดใสดุจแพเมฆ แผ่วบางดุจคำหยอกเย้าเคลื่อนตัวบนพื้นหยกสีดำอย่างเงียบเชียบ

ยามออกก้าวเดิน พู่ห้อยบนมงกุฎหงส์ก็จะขยับไหวตามแรงน้อยๆ

แม่นางผู้นั้นผิวนุ่มละมุน ดวงหน้าหยดย้อยดุจภาพวาด และที่หาดูได้ยากยิ่งกว่าก็คือเสน่ห์เย้ายวนอันบรรยายเป็นคำพูดไม่ได้ที่แผ่กระจายออกมาจากทั่วทั้งร่าง

เพียงนางยืนอยู่ตรงนั้นก็มีชัยเหนือภาพทิวทัศน์นับหมื่นในโลกา

แพขนตาหนากระพือไหวเบาๆ ยามปรายสายตามองราวกับสายลมเอื่อยๆ พัดผ่านฟ้ายามค่ำคืนที่พร่างพรายด้วยดวงดารา

หรงซิวมองนางด้วยสายตาลึกล้ำ

พริบตานั้นเอง เขารับรู้ได้ว่าสายตาของคนทั้งหมดล้วนถูกตรึงไว้ที่นาง

หากเป็นแต่ก่อน เขาย่อมรู้สึกไม่ชอบใจเป็นแน่แท้

ทว่าบัดนี้กลับต่างออกไป

นี่คืองานอภิเษกสมรสของเขาและนาง และต่อจากนี้ไป นางคือชายาของเขา

นางที่เปล่งประกายเจิดจ้าเช่นนี้ สง่างามและโดดเด่นอย่างเห็นได้ชัด

นางเป็นของเขา

ในที่สุดสมบัติล้ำค่าที่จับตาผู้คนที่สุดในแดนมนุษย์ ก็ถูกเขาไขว่คว้ามาครอบครอง

…

คนทั้งสองทรุดตัวลงนั่ง

แต่ก่อนเริ่มงานกินเลี้ยงครานี้ ยังมีอีกหนึ่งขั้นตอนสำคัญที่ต้องทำให้เสร็จลุล่วง

…นั่นคือการส่งมอบของกำนัลจากทุกตระกูล

อย่างใดเสียพระราชวังเมฆาสวรรค์ก็เป็นหนึ่งตระกูลชั้นสูงแห่งอาณาจักรเสิ่นซวี่ ชื่อเสียงขจรขจาย สถานะสูงส่งยิ่ง

วันนี้เป็นวันอภิเษกสมรสของโอรสสวรรค์ หรงซิว ผู้ปกครองพระราชวังเมฆาสวรรค์ แต่ละตระกูลย่อมต้องจัดเตรียมของกำนัลมาแสดงความยินดี

ระดับความเลอค่าของของกำนัลแสดงความยินดีที่ว่านี่ก็สำคัญอย่างยิ่ง

มุมหนึ่ง นี่เป็นตัวบ่งบอกถึงพื้นเพครอบครัวและรายละเอียดของผู้ส่งมอบของกำนัล ทั้งยังประกาศให้รู้ถึงความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขากับพระราชวังเมฆาสวรรค์ว่าสนิทชิดเชื้อกันเพียงใด

“ขอต้อนรับทุกท่านเข้าสู่งานอภิเษกสมรสของข้าในวันนี้ หากมีข้อผิดพลาดประการใด ต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย”

หรงซิวเอ่ยพลางยกจอกสุราเชื้อเชิญ

บรรดาฝูงชนจึงทยอยพากันยกจอกสุราของตนขึ้นมา

งานกินเลี้ยงภายในตำหนักศักดิ์สิทธิ์ดำเนินไปอย่างครื้นเครงยิ่ง

ฉู่หลิวเยว่นั่งอยู่ข้างกายหรงซิว ยกจอกสุราในมือขึ้นมา ก่อนจะพบว่าในจอกถูกคนเปลี่ยนเป็นชาเขียว

มุมปากของนางเม้มเข้าหากันน้อยๆ ก่อนจะยกชาขึ้นจิบ ซ่อนงำไว้ซึ่งรอยยิ้มในแววตา

จากนั้นนางก็วางจอกสุราลง

หรงซิวผินหน้ามาหานาง

“รสดี…หรือไม่?”

สายตาของเขาหยุดอยู่ที่ริมฝีปากอวบอิ่มอันชุ่มชื้นของนาง สายตาพลันเข้มขึ้นมาหลายส่วน

ฉู่หลิวเยว่กะพริบตาปริบๆ ก่อนจะผงกศีรษะ

นางที่น่ารักน่าเอ็นดู ทั้งยังแฝงแววใสซื่อเช่นนี้ช่างหาดูได้ยากนัก

ราวกับแมวน้อยที่เก็บซ่อนเล็บคมแล้วเปลี่ยนมานอนขดเป็นเจ้าก้อนนุ่ม ให้คนอยากอุ้มมากอดมาลูบไว้แนบอก

หรงซิวใช้ท้องนิ้วลูบคลำบนจอกสุราแผ่วเบาสองสามที ตามองไปยังแสงอาทิตย์ร้อนแรงเจิดจ้าด้านนอก

เขากระดกสุราที่เหลือลงไปรวดเดียว เป็นครั้งแรกที่รู้สึกว่าเวลาช่างเชื่องช้าเกินทน

“ประมุขแห่งสำนักแดนขอบฟ้า ส่งมอบไข่มุกเกล็ดหิมะโปรยหมื่นปีจำนวนสองเม็ด!”

“เจ้าสำนักของสำนักปักษาม่วง ส่งมอบม่านฉากกั้นห้องลายปะการังในทะเลคืนมืดหนึ่งชุด!”

“หอหิมะโปรยปราย ส่งมอบโอสถเขียวหลากน้ำฟ้าหนึ่งเม็ด!”

เสียงของขุนนางพิธีการดังก้องอย่างต่อเนื่อง

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน