ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1808
………………..
“ได้ยินมานานแล้วว่าซั่งกวนเยว่ทำพันธสัญญากับหงส์ทองคำตัวหนึ่ง ก่อนหน้านี้เหมือนจะถูก ‘เชิญ’ ไปที่ภูเขาศักดิ์สิทธิ์เฟิ่งหวงด้วย ภายหลังไม่รู้เหตุใดถึงออกมา หรือว่าที่อี้เจามาปรากฏตัวตอนนี้ก็เพราะเรื่องนั้นจริงๆ?”
“ข้าว่าใช่ถึงแปดส่วน! เผ่าหงส์ทองคำทะนงตนและรักศักดิ์ศรีถึงเพียงใด อี้เจาเองก็ไม่เคยติดต่อกับเผ่ามนุษย์มาก่อน วันนี้ถึงกับมาด้วยตนเองต้องไม่ใช่เรื่องธรรมดาแน่!”
“นี่… หากเผ่าหงส์ทองคำคิดจะหาเรื่องซั่งกวนเยว่เข้าจริงๆ พระราชวังเมฆาสวรรค์เองก็คงห้ามไม่อยู่กระมัง?”
ไม่ต้องพูดถึงพระราชวังเมฆาสวรรค์เลย ไม่มีตระกูลใดในที่แห่งนี้ที่มีพลังต่อสู้เทียบเทียมกับเผ่าอสูรศักดิ์สิทธิ์ระดับบรรพกาลได้เลยสักตระกูล!
ผู้คนจำนวนมากภายในโถงตำหนักล้วนลุกขึ้นยืน
“ท่านประมุขอี้เจา ยินดีที่ได้พบขอรับ!”
“พวกเราเฝ้ารอจะเจอท่านผู้ยิ่งใหญ่มานาน คิดไม่ถึงเลยว่าวันนี้จะได้พบท่าน!”
“ท่านประมุขอี้เจา…”
บัดนี้คนจำนวนมากที่มีสีหน้าหยิ่งผยองเมื่อครู่ต่างทยอยปั้นรอยยิ้มสุภาพนอบน้อมกันทันควัน
ฟังออกได้ไม่ยากเลยว่าในน้ำเสียงของพวกเขานั้นแฝงด้วยเจตนาประจบประแจง
แม้การเปลี่ยนท่าทีไปมารวดเร็วเช่นนี้ ดูแล้วชวนให้รู้สึกกระอักกระอ่วนอยู่ไม่น้อย แต่ว่า…
…ใครบ้างไม่เป็นแบบนี้!
ขอร้องล่ะ!
ผู้ที่อยู่ตรงหน้าเป็นถึงประมุขเผ่าหงส์ทองคำเทียวหนา!
ผู้แข็งแกร่งระดับแนวหน้าที่สุดที่ทิ้งให้ผู้แข็งแกร่งระดับเทพศักดิ์สิทธิ์ยืนแกร่วอยู่ข้างนอกโดยไม่ลังเลผู้นั้นน่ะ!
ในที่นี่มีใครบ้างที่เทียบเคียงเขาได้?
ยามปกติมีคนมากมายตั้งเท่าไรไม่รู้ที่หวังผูกสัมพันธ์ไมตรีกับเผ่าหงส์ทองคำ น่าเสียดายที่ไม่มีหนทางทำได้
คนทุกคนล้วนมีใจชื่นชมระคนอิจฉาที่กล้าแกร่งกันทั้งนั้น
หากผูกสัมพันธ์กับอี้เจาได้จริง ต่อให้ถูกคนนินทาว่าเลียแข้งเลียขา คอยประจบเอาใจ หาที่เกาะนั่นแล้วอย่างใด?
ทว่าแม้กำลังเผชิญการทักทายจากผู้คนเหล่านี้ อี้เจากลับดูเหมือนมองไม่เห็นแม้แต่น้อย สีหน้าเขาเย็นชา ทั้งยังก้าวยาวไปข้างหน้า
ฝีเท้าของเขาว่องไวยิ่ง ยามเดินผ่านก็พาเอาสายลมเย็นพัดตามมาด้วย
ไม่ว่าเดินผ่านไปที่ใด ลมปราณก็ตามบดขยี้ทั่วทุกที่!
เมื่อไม่ได้รับการตอบรับ คนจำนวนมากต่างก็รู้สึกอับอายอยู่ไม่น้อย
แต่ความอับอายเช่นนี้ก็ถูกพวกเขาขจัดออกไปในไม่ช้า
…อี้เจาเองเป็นแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไรอยู่แล้วไม่ใช่หรือ?
หากเขายิ้มรับคำทักทายต่างหากเล่าจึงจะนับว่าน่ากลัว!
“ท่านผู้นี้เหมือนกับข่าวลือไม่มีผิด เย็นชาทั้งภายนอกและภายใน…”
“ยิ่งไปกว่านั้นนะ ได้ยินมาว่าพละกำลังไร้เทียมทาน ลงมือโหดเหี้ยม หลายปีมานี้ เสียงของเขาแทบจะแทนเผ่าหงส์ทองคำทั้งเผ่าแล้ว! ไม่ต้องว่าแต่พวกเรา ขนาดคนในตระกูลเขาเองยังไม่กล้าขัดคำสั่งเขาแม้แต่ครึ่งคำ!”
“พวกเจ้ารู้สึกได้หรือไม่? ลมปราณเย็นยะเยือกที่อยู่บนตัวเขาน่ะ… นี่ขนาดยังไม่ทันลงมือ แรงกดดันท่วมท้นยังน่ากลัวเพียงนี้! หากเขามาหาเรื่องกันจริงๆ เกรงว่าคนในนี้ไม่มีใครรับมือเขาได้เลยหนา!”
“ดูจากท่าทีเขาแล้ว ซั่งกวนเยว่จบเห่แน่! กล้าทำพันธสัญญากับหงส์ทองคำ… อี้เจาจะไม่มาเอาเรื่องนางได้หรือ?”
ภายใต้สายตาของคนทุกผู้ที่จับจ้อง อี้เจาเดินเข้ามาในโถงตำหนัก
หรงซิวเป็นฝ่ายยืนขึ้นมาก่อน มุมปากประดับรอยยิ้มจางๆ
“ท่านประมุขอี้เจา ไม่พบกันเสียนาน ช่วงนี้สบายดีกระมัง?”
บรรดาฝูงชนต่างพร้อมใจกันตกตะลึง
หรงซิวรู้จักอี้เจาอยู่แล้วหรือ?
อีกทั้งฟังจากน้ำเสียงแล้ว ดูเหมือน… ความสัมพันธ์ระหว่างกันจะไม่เลวเลยด้วย?
ในตอนที่ทุกคนสงสัยใคร่รู้เต็มอกนั่นเอง อี้เจากลับผงกศีรษะ ก่อนตอบด้วยเสียงราบเรียบว่า
“ทุกอย่างปกติดี”
คนจำนวนไม่น้อยลอบสบสายตากันและกัน
นี่…รู้จักกันจริงๆ หรือ!?
อี้เจาเบี่ยงสายตาน้อยๆ มามองทางฉู่หลิวเยว่
“ซั่งกวนเยว่”
สุ้มเสียงของเขาทุ้มต่ำทั้งยังเย็นเยียบ
ใจของทุกคนต่างรู้สึกหวิวขึ้นมา
มาแล้ว! จะเริ่มแล้ว!
ครานี้ต่อให้พระราชวังเมฆาสวรรค์และสำนักหลิงเซียวร่วมมือกัน ก็ปกป้องนางไว้ไม่…
“ยินดีกับงานอภิเษกสมรสของท่านทั้งสองด้วย ตอนรู้ข่าวก็ช้ามากแล้ว จึงมาสายนิดหน่อย ยังไม่พลาดอันใดไปกระมัง?”
อี้เจาเอ่ยถาม
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
ขอบคุณมากค่ะ สนุกมากกกค่ะ...
สนุกมากค่ะ...
อ่านสนุกมากค่ะ ติดตามอ่านทุกตอน...