ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1811

ภาพฉากนี้ออกจะกระตุ้นประสาทคนเกินไปแล้ว

ในขณะที่พวกเขาไม่มีปัญญาเข้าไปกระทั่งภูเขาเฟิ่งหวงศักดิ์สิทธิ์ ซั่งกวนเยว่ก็ได้ทำพันธะกับนายหญิงน้อยเผ่าหงส์ทองคำแล้ว

ในชณะที่พวกเขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าประมุขของเกาะมังกรศักดิ์สิทธิ์เปลี่ยนคน ซั่งกวนเยว่ก็พูดคุยสนิทสนมกับท่านประมุขคนใหม่ผู้นี้ไปแล้ว

ที่แปลกประหลาดยิ่งกว่าก็คือ สองเผ่านี้สามารถอยู่ร่วมห้องเดียวกันได้อย่างปกติสุข ทั้งยังพูดคุยออกรสออกชาติกันสนุกสนานอีก

คนที่ตาดีล้วนดูออกว่านี่เป็นการไว้หน้าหรงซิวและซั่งกวนเยว่!

ก่อนหน้านี้การมาของอี้เจาก็ทำให้คนรู้สึกรับได้ยากเหลือจะเอ่ยแล้ว บัดนี้ดันมีโหมวเจินเพิ่มมาอีก!

นี่มันกะเอาตายกันเลยชัดๆ!

“ไม่มีคนหนุนหลัง…ไม่มีชาติกำเนิด…แล้วนี่มันเหตุการณ์บัดซบแบบใดกัน!”

เริ่มมีคนสติแตกขึ้นมาแล้ว

“เมื่อครู่ข้าเพิ่งหัวเราะเยาะซั่งกวนเยว่ไปด้วย! นางต้องได้ยินหมดแล้วแน่ๆ!”

ไม่น่าเลย!

ไม่น่าเลยจริงๆ!

สีหน้าของคนจำนวนมากในตำหนักล้วนดูไม่ได้กันเป็นแถบ ทั้งยังนั่งกันไม่ติดที่ อยากหนีไปจากที่แห่งนี้ใจจะขาด

สถานที่แบบนี้…ให้อยู่นานกว่าอีกนิดเดียวก็ทรมานจะตายแล้ว!

ฉู่หลิวเยว่ถือจอกสุราสองมือด้วยท่าทีสงบนิ่ง ในจอกปริ่มด้วยชาที่หรงซิวเปลี่ยนให้เมื่อครู่

แพขนตาหนายาวหลุบลงน้อยๆ ปิดบังกระแสคลื่นที่กระเพื่อมในแววตา

แท้จริงแล้วมันมีข่าวลือหนาหูหรืออารมณ์ขุ่นข้องหมองใจระหว่างกันมากมายที่ไหน?

มีแค่เพราะว่าตัวพวกเขาคิดแบบนี้กันไปเองต่างๆ นานาก็เท่านั้น

แม้นางจะเก่งกาจมากพอ ก็มิอาจขจัดอคติที่ฝังลึกอยู่ในก้นบึ้งจิตใจของพวกเขาได้เลย

เวลาแบบนี้แล้ว พูดโน้มน้าวไปก็ไม่มีประโยชน์

วิธีที่ได้ผลที่สุดก็คือประทานฝ่ามือลงนาบแก้มสักฉาดสองฉาด ช่วยให้พวกเขาตาสว่างเสียที!

มันก็ไม่ผิด

ภายในอาณาจักรเสิ่นซวี่ นางไร้ซึ่งอำนาจกองกำลังของตัวเองเลยจริงๆ

แต่นี่ไม่ได้แปลว่าจะมารังแกนางได้โดยง่าย

จะพระราชวังเมฆาสวรรค์หรือสำนักหลิงเซียวก็ดี หรือแม้แต่อสูรศักดิ์สิทธิ์แห่งบรรพกาลผู้ยิ่งใหญ่ทั้งสองเผ่า

ล้วนแต่กลายเป็นกำลังหนุนของนางทั้งสิ้น

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน