ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1822
………………..
เวลาสามวันผ่านพ้นไปในชั่วพริบตา
เมื่อรู้ว่าหรงซิวและฉู่หลิวเยว่คิดจะจากพระราชวังเมฆาสวรรค์ มุ่งหน้าไปยังท่าเรือดอกท้อ บรรดาฝูงชนต่างตื่นตกใจเป็นอย่างมาก
ในการนี้ หรงซิวบอกแค่ว่ามันคือเรือนหอของพวกเขาสามีภรรยา บัดนี้อภิเษกสมรสกันแล้ว จึงอยากกลับไปดูเสียหน่อย
คำอธิบายชัดเจนและกล่าวออกมาอย่างเปิดเผยเช่นนี้ จึงไม่มีใครเอ่ยซักไซ้ไล่เลียงถามต่อไปอีก
เพียงแต่…
”เหตุใดเยี่ยนชิงผู้นั้นก็ได้ไปด้วยเล่า!”
เคร้ง!
น้องแปดกำปิ่นในมือหักเป็นสองท่อนด้วยสีหน้าเปี่ยมด้วยไอสังหาร
อวี่จิ่วเก็บกระบี่ไม้ของตนกลับไปอย่างเงียบเชียบ ด้วยกลัวว่านางจะเอากระบี่ของเขามาเป็นที่ระบายอารมณ์แล้วหักมันออกเป็นท่อนๆ อีก
เล่มนี้ไม่ได้ใช้มาหลายวันแล้วด้วย
“พี่แปด ในเมื่อพระโอรสกับนายหญิงของเราเดินทางไปด้วยกัน อย่างไรก็ต้องพาคนไปด้วย เยี่ยนชิงเป็นคนสนิทของเขา นี่ก็เป็นเรื่องปกติมิใช่หรือ?”
อีกอย่าง ที่ท่าเรือดอกท้อนั่นน่ะอันตรายอย่างมาก เป็นที่ที่ปลากับมังกรอยู่ปนกันมั่วไปหมด
พาคนไปเยอะๆ ก็สะดวกดีด้วย!
“ถูกต้อง เทียบกับนายหญิงที่พาพวกเราไปมากขนาดนี้ พระโอรสพาเยี่ยนชิงไปด้วยแค่คนเดียวก็น้อยมากแล้ว แล้วก็ข้าได้ยินมาว่าวรยุทธ์ของเยี่ยนชิงผู้นั้นร้ายกาจไม่เบา ไม่แน่ว่าถึงเวลาจวนตัวก็คงจะช่วยออกแรงช่วยเหลือได้บ้าง”
อู่เหยาเก็บของไปพลาง เอ่ยถามไปพลางว่า
“จริงสิน้องแปด ก่อนหน้านี้ไม่ใช่ว่าเจ้าไปแลกเปลี่ยนวิชากับเขามาหรอกหรือ เป็นอย่างไรบ้าง”
ไม่พูดเรื่องนี้ขึ้นมามันก็ดีอยู่หรอก
แต่ทันทีที่พูดเรื่องนี้ น้องแปดพลันโมโหขึ้นมาทันควัน ภายในแววตาทั้งคู่มีประกายเพลิงระอุปะทุ!
“พี่แปด…ท่าน…เคยลองแล้วหรือ?”
ฉึบ!
น้องแปดเขวี้ยงเศษปิ่นหักในมือออกไปทันที!
เสียงแหวกอากาศดังแว่ว สือฟางรีบก้มหลบจ้าละหวั่น ก่อนหอบเอาผักของตัวเองวิ่งหนีไป
น้องแปดพรูลมหายใจออกมายืดยาว ก่อนจะแค่นหัวเราะเสียงเย็น
“วันนั้นข้ายังไม่ได้สู้กับเขาด้วยซ้ำ!”
เดิมนางคิดจะไปถกหลักการกับอีกฝ่าย แน่นอนว่าหลักการของนางก็คือลงมือนั่นล่ะ
ทว่าพอเจอหน้าเยี่ยนชิง ไม่ว่านางจะทำอย่างไร เขาก็ไม่ยอมลงมือเสียที
ตั้งแต่ต้นจนจบ เขาก็ไม่มีทีท่าว่าจะต่อยตีกับนาง กระทั่งตอบโต้สนทนาก็คร้านจะเอ่ยวาจาด้วย
ในสายตาของเยี่ยนชิง น้องแปดก็เป็นแค่แม่นางน้อยเจ้าอารมณ์เท่านั้น
เขาเป็นคนจิตใจด้านชามาแต่ไหนแต่ไร จึงไม่ได้สนใจการกระทำเหล่านี้ของนาง ทั้งยังคร้านจะเสียเวลากับเรื่องพวกนี้ด้วย
น่าเสียดายที่น้องแปดมองว่า นี่คือการดูถูกดูแคลนนางอย่างเปิดเผย!
ดังนั้นความจงเกลียดจงชังต่อเขาจึงผูกรัดทบเงื่อนโดยสมบูรณ์
อู่เหยาเองไม่แปลกใจเท่าไรนัก จึงกล่าวกลั้วหัวเราะว่า
“เจ้าเป็นคนของนายหญิง หากเขาตีเจ้า เจ้าเอากลับไปฟ้องนายหญิงแล้วจะทำอย่างไร? ข้าว่าเยี่ยนชิงผู้นี้ฉลาดไม่เบา”
สตรีน่ะเป็นผู้ที่ไม่ควรยุแหย่ด้วยที่สุดแล้ว
น้องแปดหรี่ตาลงอย่างอันตราย จากนั้นก็คลี่รอยยิ้มเย้ายวนชวนหลงออกมาทันควัน
“อย่างไรซะระหว่างทางไปมีโอกาสตั้งมากมาย คิดหรือว่าข้าจะกลัวเขา!”
เฉินอีผลักประตูเข้ามา
“ไปกันได้แล้ว”
“ขอรับเจ้าค่ะ!”
ต่อให้การเดินทางจะราบรื่นไร้อุปสรรค อย่างน้อยที่สุดก็ยังใช้เวลาหลายสิบวัน
ระหว่างทาง ความเร็วของพวกเขาไม่ได้เชื่องช้าเลย
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
ขอบคุณมากค่ะ สนุกมากกกค่ะ...
สนุกมากค่ะ...
อ่านสนุกมากค่ะ ติดตามอ่านทุกตอน...